Συνεχης ενημερωση

    Παρασκευή, 24-Οκτ-2025 17:06

    Όταν κοιτάς τη μπάλα και χάνεις το γήπεδο

    • Εκτύπωση
    • Αποστολή με email
    • Προσθήκη στη λίστα ανάγνωσης
    • Μεγαλύτερο μέγεθος κειμένου
    • Μικρότερο μέγεθος κειμένου

     

    Σχόλιο του Κώστα Αργυρού.

    Αυτές τις ημέρες ο γερμανικός Τύπος έστρεψε με θαυμασμό το βλέμμα στο "θαύμα του Μιέλμπι". Η ποδοσφαιρική ομάδα από αυτό το μικρό ψαροχώρι των μόλις 1.379 κατοίκων κατάφερε να εξασφαλίσει το πρωτάθλημα Σουηδίας, μάλιστα τρεις αγωνιστικές πριν από το τέλος, αφήνοντας πίσω παραδοσιακές δυνάμεις από το Γκέτεμποργκ, τη Στοκχόλμη και το Μάλμε.

    Πρόσωπο των ημερών ο 59χρονος Τόμας Τόρστενσον, προπονητής της ομάδας από το 2023, λόγω της απλής μεν, αλλά ιδιοφυούς του μεθόδου. Μαζί με τον βοηθό του "προπόνησαν" τους παίκτες της ομάδας, με περίπου 50 ειδικές ασκήσεις σε έναν σημαντικό τομέα. Να μάθουν να κοιτούν αντί για την μπάλα, όπως κάνουν οι συνηθισμένοι ποδοσφαιριστές, ολόκληρο το γήπεδο. Αυτή η συνολική αίσθηση του αγωνιστικού χώρου κάνει τη διαφορά ενός αθλητή παγκόσμιας κλάσης από έναν μέτριο, επειδή δίνει τη δυνατότητα γρήγορων και σωστών επιλογών, όταν τελικά γίνεσαι αποδέκτης της μπάλας.

    Ακούγεται απλό, αλλά δεν είναι, όπως είχε πει κάποτε ο Ολλανδός Γιόχαν Κρόιφ και όπως… επιβεβαιώνει όλο και συχνότερα ο Φρίντριχ Μερτς. Ο Χριστιανοδημοκράτης καγκελάριος της Γερμανίας θυμίζει ακριβώς έναν αποδέκτη της μπάλας που όταν αυτή φτάνει στα πόδια του επιδιώκει με αχρείαστες υπερβολές να "μαγέψει" με τις δεξιότητές του. Το αποτέλεσμα είναι συνήθως να... χάνεται η μπάλα.

    Είναι μόνο υπόθεση "στυλ";

    Εδώ και μέρες την πολιτική ζωή της Γερμανίας απασχολεί μια φράση του που κάποιοι θεωρούν ρατσιστική. Ο καγκελάριος υποσχέθηκε περισσότερες και ταχύτερες απελάσεις μεταναστών προκειμένου να καθαρίσει η αρνητική εικόνα του "αστικού τοπίου" στο κέντρο γερμανικών πόλεων. Ακόμα και ο επικεφαλής της αποκαλούμενης "κοινωνικής πτέρυγας" του δικού του κόμματος, της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης, Ντένις Ράντκε του ζήτησε δημόσια να "αφοπλίσει τη ρητορική του", επειδή προκαλεί πόλωση.

    Κάποιοι έγραψαν ότι είναι θέμα στυλ. Όμως η εμμονή με την οποία ο Μερτς υπερασπίστηκε ξανά και ξανά την αρχική του δήλωση ξεπερνά τα όρια της αισθητικής του λόγου και προκαλεί υποψίες, τόσο για τους χειρισμούς του όσο και για τις απόψεις του. "Δεν υπάρχει κάτι να ανακαλέσω. Ρωτήστε την κόρη σας" απάντησε σε ένα δημοσιογράφο που τον ρώτησε σχετικά.

    Ήταν ένα απλό ρητορικό παραστράτημα ή κάτι βαθύτερο που έχει να κάνει με την κοσμοαντίληψή του; Ο Μερτς έχει και στο παρελθόν εκφραστεί υποτιμητικά για μετανάστες που εκμεταλλεύονται το κοινωνικό κράτος ή δεν συμμορφώνονται με τη δική του άποψη για το πώς θα πρέπει να συμπεριφέρονται ως φιλοξενούμενοι στη Γερμανία. Αυτό είναι ίσως το κρίσιμο σημείο των συλλογισμών του που εξηγεί τις τακτικές του προκλητικές διατυπώσεις.

    Οι "ξένοι" για πάντα ξένοι;

    Ο Μερτς μοιάζει να θεωρεί ακόμα και Γερμανούς με μεταναστευτικό υπόβαθρο, γενικώς όσους ξεχωρίζουν λόγω εξωτερικών χαρακτηριστικών ως "ξένους". Δείχνει να τους θεωρεί όχι κομμάτι της κοινωνίας, αλλά μάλλον βαρίδια που η πολιτική χρειάζεται εργαλεία τα οποία θα της επιτρέπουν να τους ξεφορτώνεται. Αντί να αναζητά τρόπους για την ενσωμάτωσή τους στην κοινωνία, απειλεί με την απόρριψή τους από τη χώρα, αγνοώντας τις μεσοπρόθεσμες συνέπειες με τον διχασμό που προκαλείται στην κοινωνία. Ένας καγκελάριος δεν μπορεί να λειτουργεί με γνώμονα αν κάποια "αποφασιστική" του δήλωση θα γίνει πρώτο θέμα στις βραδινές ειδήσεις.

    Ενώ αναγορεύει σε κεντρικό του πολιτικό στόχο τη συρρίκνωση της ακροδεξιάς AfD, διολισθαίνει όλο και συχνότερα σε αφορισμούς, που μοιάζουν δανεισμένοι από τη δική της ρητορική, η οποία παραδόξως έχει αμβλυνθεί τελευταία, στην προοπτική διεκδίκησης της εξουσίας. Αποτέλεσμα είναι να γίνεται όλο και πιο δύσκολο να διαχωρίσεις ποιος λέει τι, και πού ακριβώς είναι τελικά οι διαφορές. Μοιάζουν να χάνονται και αυτές. Μαζί με τη μπάλα.

    Πηγή: Deutsche Welle

    ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ;

    ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ