Συνεχης ενημερωση

    Πέμπτη, 23-Οκτ-2025 00:01

    Παλιοί και επόμενοι

    • Εκτύπωση
    • Αποστολή με email
    • Προσθήκη στη λίστα ανάγνωσης
    • Μεγαλύτερο μέγεθος κειμένου
    • Μικρότερο μέγεθος κειμένου

    Του Άγη Βερούτη

    Ένας αναγνώστης μου έστειλε προ ολίγων ημερών μια επιστολή με την οποία συμφωνώ σε αρκετά βασικά της σημεία. Στην επιστολή προσπαθεί να εστιάσει στο βασικό αίτιο της χρεοκοπίας, και να πάει λίγο πιο βαθιά στις κοινωνικές συμπεριφορικές ρίζες του δημοσιονομικού εκτροχιασμού.

    Χωρίς περαιτέρω σχόλιο σας μεταφέρω την επιστολή. Ο τίτλος είναι δικός μου. Το όνομα του υπογράφοντος έχει παραλειφθεί για την προστασία της ιδιωτικότητας: 

    _________________________
    Χαίρετε,

    Σχετικά με το άρθρο σας "Εδώ στην Ελλάδα..." μου θυμίσατε κάποια πράγματα που λέω εδώ και 20 χρόνια στους γνωστούς μου σχετικά με την τιμημένη γενιά της μεταπολίτευσης ή Πολυτεχνείου ή "σοσιαληστρική” γενιά... 

    Επί δεκαετίας '80 είχαμε μισθούς της τάξης των 50 και 80 χιλιάδων δραχμών, ασφαλιστικές εισφορές σε δραχμούλες και συντάξεις της πλάκας σε σχέση με τα σημερινά δεδομένα. Δεκαετία του '90 οι μισθοί ήταν στα 100 έως 150 χιλιάδες δραχμές, τουλάχιστον στο πρώτο ήμισύ της. 

    Ξαφνικά οι μισθοί άρχισαν να αυξάνουν και ειδικά με την είσοδο της Ελλάδας στο ευρώ το 2001. Τότε έγινε η μεγάλη κομπίνα: οι εργατοπατέρες και οι συνδικαλιστές άρχισαν να διαλαλούν για συντάξεις που πρέπει να φτάνουν λέει το 75, το 80, το 85, το 90% του τελικού μισθού! Σημειώστε ότι η Ελλάς εν έτει 1981 διέθετε 120.000 και η ισοτιμία ευρώ-δραχμής είναι 1:340,75.

    Με αυτό το κόλπο εκατοντάδες χιλιάδες που εργάστηκαν τις δεκαετίες ΄80 και '90 (και πιο παλιά δεκαετια '70) πληρώνοντας φραγκοδίφραγκα σε δραχμούλες για ασφαλιστικές εισφορές, βρέθηκαν να βγαίνουν στη σύνταξη τη δεκαετία του 2000 (2000-2009) με €1.500, €2.000 και βάλε ευρώ σύνταξη, επικουρική, πολλαπλές συντάξεις μερικοί και εφάπαξ στα €100.000, €200.000 και σε μερικές περιπτώσεις στα €300.000 ευρώ. 

    Και η κομπίνα έχει και συνέχεια: οι αυξήσεις στις συντάξεις του δημοσίου επηρέασαν και τις συντάξεις του ιδιωτικού τομέα. Έτσι δημιουργήθηκε από το πουθενά το φαραωνικό συνταξιοδοτικό της ρωμιοσύνης. Από αυτή την κομπίνα, που αποτελεί μακράν το μεγαλύτερο οικονομικό σκάνδαλο στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους, δεν άνοιξε ρουθούνι, δεν ακούστηκε κιχ! Νταβατζιλίκια δες!

    Γιατί;

    Μα επειδή είμαστε μια κοινωνία πνιγμένη στη μαμαδίλα, στην οικογενειοκρατία, στη γεροντοκρατία. Οι νεώτεροι χρωστάνε στους γεροντότερους επειδή τους γέννησαν. Τους χρωστάμε επειδή μας γεννήσανε, άρα πρέπει να το βουλώσουμε και να τους δώσουμε και τα ρέστα!

    Φυσικά από ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους η ιστορία επαναλαμβάνεται: η νέα γενιά χρωστάει στην παλιά γενιά. Ανέκαθεν οι παλιοί φέσωναν τους επόμενους (βλέπε δάνεια). Επί αυτού ρίξτε μια ματιά και σε αυτόν τον σύνδεσμο που ίσως θα έπρεπε να διδάσκεται σε όλες τις τάξεις του λυκείου: https://el.wikipedia.org/wiki/Ιστορία_της_οικονομίας_της_Ελλάδας 

    Ε το ίδιο έκανε και η μεταπολιτευτική γενιά, με μια διαφορά: χάρη στην ανάπτυξη της τεχνολογίας (που επηρεάζει και τον οικονομικό τομέα και τα προϊόντα του) και της εισόδου στο ευρώ, η παλιά γενιά κατάφερε να φεσώσει όχι μία, όχι δύο, αλλά τουλάχιστον τρεις επόμενες γενιές! 

    Αμέ! Είναι κιμπάρηδες ετούτοι.

    Τις πταίει; 

    Οι παλιοί έκαναν αυτό που έκανε κάθε γενιά στην επόμενη γενιά εν Ελλάδι. Αυτό που πραγματικά φταίει αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της κουλτούρας και τρόπου σκέψης του ρωμιού: "μαμαδίλα”, οικογενειοκρατία, γεροντοκρατία. 

    Πώς θα σπάσει αυτό το απόστημα; Μόνο όταν βρεθεί μια νέα γενιά που θα συγκρουστεί (επί ιδεών και νοοτροπιών) με την εκάστοτε παλιά γενιά, θα χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και θα πει: ως εδώ, από σήμερα κανείς δεν χρωστάει σε κανέναν.

    Τί έκανε η γενιά μας όταν οι πατεράδες και οι μανάδες μας, μάς φέσωναν; Έκατσε στα αυγά της μουρμουρίζοντας ότι μας αγαπάνε.

    Στη νεοελληνική κοινωνία όλοι κατηγορούν τους απέναντι και τον γείτονα, αλλά οι γονείς είναι πάντα στο απυρόβλητο. Αν πεις ότι φταίει η νοοτροπία του νεοέλληνα όλοι θα συμφωνήσουν. Αν όμως πεις ότι η νοοτροπία για να αλλάξει πρέπει η κριτική να αρχίσει μέσα από το σπίτι και την οικογένεια, τους ίδιους τους γονείς, τότε όλοι θα διαφωνήσουν.

    Δεν βγάζουμε άκρη, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.

    Εν Ελλάδι έχει ριζώσει αυτή η κουλτούρα, ήδη από ιδρύσεως του κράτους πριν 200 χρόνια, η παλιά γενιά να "κληρονομεί" τα προβλήματα στην εκάστοτε νέα γενιά, λες και τα μωρά, τα νήπια, οι μαθητές, οι φοιτητές, οι νέοι που ψάχνουν για δουλειά, είναι οι υπαίτιοι των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων της κοινωνίας που γεννήθηκαν.

    Αυτή η νοοτροπία του "μας χρωστάτε επειδή σας γεννήσαμε" είναι πανίσχυρη στο θυμικό των ρωμιών (νταβατζιλίκι) και αποτελεί ένα απόστημα που πρέπει να σπάσει, αλλά καμία γενιά δεν θέλει να υψώσει τη φωνή της και να χαράξει κόκκινες γραμμές στους παλιούς και να τους πει "ως εδώ, δεν πάτε παραπέρα, διότι είναι ανεπίτρεπτο!” 

    Δύσκολα τα πράγματα λοιπόν για μια κοινωνία που φημίζεται για την παθολογική της αγάπη για τους γονείς της, που απορρέει από τον ψυχολογικό στραγγαλισμό των ρωμιών γονέων προς τα παιδιά τους.

    Μ.Μ.
    _________________________

    Έχω πολλές φορές αναφερθεί σε παρελθόντα άρθρα, ότι η συμμετοχή του κράτους στο κόστος των συντάξεων στην περίοδο 2000-2020 ήταν ίση με το σύνολο του δημοσίου χρέους της χώρας. Αν δηλαδή αποδίδαμε ως χώρα τις συντάξεις που πραγματικά αναλογούσαν στις εισφορές εκάστου ενός συνταξιούχου (όπως ήταν οι δραχμικές εισφορές τους), τότε θα είχαμε δημόσιο χρέος ίσως κάτω από 20% του ΑΕΠ.

    Παρόλα αυτά, δεν μπορώ να συμφωνήσω με τον επιστολογράφο ότι οι εκάστοτε επόμενες γενιές δεν συμμετέχουν στην ευθύνη του "μαδήματός” τους από τις προηγούμενες γενιές και κυρίως από τη Γενιά του Πολυτεχνείου (ΓτΠ). Βεβαίως και είναι συνένοχες, κατά τη γνώμη μου, όλες οι επόμενες γενιές, γιατί ποτέ δεν είδαμε να διαδηλώνει κάποιος ότι οι ασφαλιστικές εισφορές του ή οι φόροι του είναι υπερβολικά μεγάλοι. 

    Αντίθετα, διαδηλώσεις για την αύξηση των συντάξεων έχω δει πολλές.

    Αν δηλαδή κάποιος που τον ληστεύεις δεν βγάζει άχνα, και μόνο οι αποδέκτες των προϊόντων της κλεπταποδοχής φωνάζουν ότι τα κλοπιμαία ΔΕΝ είναι αρκετά, τότε ορθώς υποθέτει ο οποιοσδήποτε ότι η διαδικασία της κλοπής από τους νεότερους για να εισπράξουν οι παλαιότεροι είναι κοινωνικά αποδεκτή και πρέπει να συνεχιστεί...

    Εσείς τί πιστεύετε;

    agissilaos@gmail.com

    ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ;

    ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ