Τρίτη, 07-Οκτ-2025 00:05
Έρχονται τα μεγάλα προβλήματα για τον Μακρόν και τη Γαλλία

Του Lionel Laurent
Ο Σεμπαστιάν Λεκορνί υποτίθεται ότι ήταν η "τελευταία ευκαιρία" του Εμανουέλ Μακρόν για να διατηρήσει την προεδρία του μέχρι το 2027. Τελικά κατέληξε να είναι η επιτομή μιας αποτυχημένης στρατηγικής. Ό,τι και αν συμβεί μετά την παραίτησή του από την πρωθυπουργία τη Δευτέρα, οι πρόωρες κοινοβουλευτικές εκλογές φαίνονται πλέον ως η μόνη διέξοδος από μια πολιτική κρίση που απειλεί να εξαπλωθεί στην ευρωπαϊκή σκηνή.
Η κατάσταση φαινόταν ήδη εξαιρετικά εύθραυστη όταν ο Λεκορνί επιλέχθηκε από τον Μακρόν για να αναλάβει καθήκοντα ως ο πέμπτος πρωθυπουργός του μέσα σε δύο χρόνια. Χωρίς προϋπολογισμό και χωρίς κοινοβουλευτική πλειοψηφία, η ελπίδα του Λεκορνί ήταν να βρει νέες παραχωρήσεις για να κρατήσει την αριστερά στο πλευρό του - όπως η δέσμευση να φορολογηθούν περισσότερο οι υψηλόμισθοι και να χρησιμοποιηθούν λιγότερο τα έκτακτα διατάγματα. Το δεύτερο αποτελεί μήλον της έριδος για όσους αντιτίθενται στην αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης που πρότεινε ο Μακρόν το 2023, ενώ το πρώτο θεωρείται ένας τρόπος για να εξασφαλιστεί ευρύτερη υποστήριξη για το μη δημοφιλές μέτρο της συγκράτησης του δημοσιονομικού ελλείμματος στο 6% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος.
Αλλά ακόμη και αυτό αποδείχτηκε πολύ αισιόδοξο σε μια χώρα όπου τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που διψούν να κερδίσουν τις προεδρικές εκλογές του 2027, κρατούν στα χέρια τους τις αποφάσεις. Μόλις ο Λεκορνί σήκωσε την αυλαία για την πλήρη σύνθεση του υπουργικού του συμβουλίου το Σαββατοκύριακο, η παράσταση τελείωσε. Η απόφασή του να δώσει σε συμμάχους του Μακρόν, όπως ο Ρολάν Λεσκίρ και ο Μπρούνο Λεμέρ, μερικά από τα μεγαλύτερα υπουργεία ήταν ένα μνημειώδες λάθος που θύμιζε την ύβρι του ίδιου του προέδρου που διέλυσε το κοινοβούλιο πριν από ένα χρόνο, με την οργή να είναι διάχυτη σε όλους και ακόμη και τους φυσικούς κεντροδεξιούς συμμάχους του Λεκορνί έτοιμους να παραιτηθούν. Καλύτερα να παραιτηθείς παρά να σε απολύσουν.
Ο Μακρόν εξακολουθεί να είναι επίσημα "τελετάρχης" και είναι απίθανο να παραιτηθεί. Ωστόσο, ποιος ακούει; Το να βγάλει από το καπέλο μια ακόμη "τελευταία ευκαιρία" στο πρόσωπο ενός πρωθυπουργού για να σχηματίσει κυβέρνηση θα ήταν άλλη μια πρόκληση για έναν πρόεδρο που ποτέ στην καριέρα του δεν ήταν τόσο αντιδημοφιλής όσο τώρα. Το πιθανότερο αποτέλεσμα είναι οι δεύτερες πρόωρες εκλογές στη Γαλλία μέσα σε δύο χρόνια, με όλη την αβεβαιότητα που αυτό συνεπάγεται σε μια διχασμένη χώρα όπου οι νέοι εργαζόμενοι δεν ταυτίζονται πλέον με το πολιτικό κέντρο. Ο σαφής κίνδυνος είναι ότι ο ακροδεξιός Εθνικός Συναγερμός της Μαρίν Λεπέν θα τα πάει ακόμη καλύτερα αυτή τη φορά απ' ό,τι το 2024, με περισσότερους ψηφοφόρους να δηλώνουν ότι θα προτιμούσαν να μπλοκάρουν την άκρα αριστερά παρά την άκρα δεξιά. Ακόμη και το Νο 2 της Λεπέν, ο Ζορντάν Μπαρντελά, προηγείται στις δημοσκοπήσεις για τον πρώτο γύρο των προεδρικών με ποσοστό περίπου 30%. Αυτό μπορεί να μην είναι αρκετό για κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά είναι δύσκολο να δούμε και τις εναλλακτικές.
Αυτή εξακολουθεί να είναι πρωτίστως μια πολιτική κρίση, παρά τη νευρικότητα της αγοράς. Το spread μεταξύ των γαλλικών και των γερμανικών κρατικών ομολόγων δεν έχει επιστρέψει στα επίπεδα που παρατηρήθηκαν στα τέλη του περασμένου έτους, όταν η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης δεν είχε κυβέρνηση και προϋπολογισμό - ο δείκτης CAC 40 εν τω μεταξύ, έχασε λίγο περισσότερο από 1%. Η Γαλλία έχει ακόμη μερικά ατού κρυμμένα στα συντρίμμια της πολιτικής της: Ταλαντούχους μηχανικούς, υψηλής αποτίμησης startups τεχνητής νοημοσύνης και ένα ενεργειακό δίκτυο στο οποίο κυριαρχεί η πυρηνική ενέργεια.
Αλλά με κάθε παραπάτημα στο δρόμο προς το 2027, το καθεστώς του Μακρόν ως απερχόμενου μοιάζει περισσότερο με εύκολο στόχο [σ.σ. ο συντάκτης κάνει λογοπαίγνιο με το "lame-duck" και το "sitting duck"]. Οι βασικοί άξονες της μεταρρυθμιστικής του ατζέντας καταρρέουν, συμπεριλαμβανομένων των ευνοϊκών φορολογικών και εργασιακών πολιτικών που τον έκαναν να γίνει ο εκλεκτός της επιχειρηματικής τάξης. Λίγοι προφανείς διάδοχοι έχουν αναδειχθεί και κανείς δεν φαίνεται να έχει βρει τη μαγική συνταγή για να αποκρούσει την ακροδεξιά. Και μια εσωστρεφής Γαλλία θα ήταν ένα φρικτό αποτέλεσμα, δεδομένων των τεράστιων οικονομικών και γεωπολιτικών προκλήσεων που έχει μπροστά της η Ευρώπη - για να μην αναφέρουμε τις υποβαθμίσεις του χρέους της χώρας από τους οίκους αξιολόγησης.
Υποστηρίξαμε πρόσφατα ότι η τρέχουσα κρίση ήταν ένα κύκνειο άσμα για την εποχή Μακρόν - όλοι τώρα μπορούν να το ακούσουν.
Απόδοση - Επιμέλεια: Λυδία Ρουμποπούλου