Politico: Η Γαλλία γίνεται Ιταλία και η Ιταλία πανηγυρίζει

Οι σύμμαχοι της Τζόρτζια Μελόνι κάνουν τον γύρο του θριάμβου, καθώς η γαλλική πολιτική αποκτά όλο και περισσότερο "ιταλική εσάνς", σχολιάζει το Politico σε δημοσίευμά του τη Δευτέρα. Με δύο πρωθυπουργούς να έχουν ανατραπεί μέσα σε εννέα μήνες και το χρέος να συσσωρεύεται υπό το ανήσυχο βλέμμα των αγορών, η κατάσταση στο Παρίσι μοιάζει όλο και περισσότερο με τη Ρώμη των δεκαετιών του 1980 και του 1990, όταν οι διαβόητα βραχύβιες κυβερνήσεις της χώρας βυθίστηκαν στη δική τους κρίση χρέους.

Η κυβέρνηση Μελόνι, εν τω μεταξύ, αποδεικνύεται πιο αποτελεσματική στη μείωση του τεράστιου χρέους της Ιταλίας και πρόκειται να παραμείνει στην εξουσία μέχρι το τέλος της θητείας της. Αυτό δίνει στην Ιταλία μια γεύση της πολιτικής σταθερότητας που αποτελούσε επί μακρόν σήμα κατατεθέν της γαλλικής πολιτικής. 

Η Ιταλία κερδίζει σε αυτό τον γύρο, και δεν διστάζει να το διατυμπανίσει. Οι εφημερίδες και τα μέσα που υποστηρίζουν τη Μελόνι, όπως και ο Ματέο Σαλβίνι, ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της χώρας, έσπευσαν να πανηγυρίσουν αυτό που αποκάλεσε "μια πολλοστή ήττα" για τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν.

Παράλληλα, άλλοι σύμμαχοι της Μελόνι λένε ότι ανησυχούν για την κατάσταση της Γαλλίας, σπεύδουν επίσης να επισημάνουν ότι η δεξιά κυβέρνηση της Ρώμης πετυχαίνει εκεί που οι κεντρώοι της Γαλλίας αποτυγχάνουν.

"Κατά βάθος, ορισμένα μέλη της ιταλικής κυβέρνησης μπορεί να μην είναι τόσο αναστατωμένα για την τρέχουσα κατάσταση, αλλά δεν μπορούν να το πουν δημόσια", δήλωσε ο Μαρκ Λαζάρ, ειδικός στις γαλλο-ιταλικές σχέσεις που διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Luiss της Ρώμης και στο Sciences Po στο Παρίσι.

Ο ευρωβουλευτής Νικόλα Προκατσίνι, ένας από τους πολλούς Ιταλούς αξιωματούχους με τους οποίους μίλησε το Politico, σημείωσε ότι η Γαλλία έχει περάσει από πέντε πρωθυπουργούς σε λιγότερο από δύο χρόνια και φαίνεται να χάνει την επιρροή της στις Βρυξέλλες, την ώρα που η χώρα του μπορεί να "επηρεάσει την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση" ακόμη περισσότερο από ό,τι έκανε κατά τη διάρκεια της ακμής του πρώην πρωθυπουργού Μάριο Ντράγκι.

"Προφανώς, οι πολιτικές που προωθεί η κυβέρνηση Μακρόν είναι λανθασμένες", δήλωσε ο Προκατσίνι, συμπρόεδρος της ομάδας ECR στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στενός σύμμαχος της Μελόνι.

Ένας βουλευτής του συνασπισμού της Μελόνι, σημείωσε, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ότι "λίγο αφότου ο Γάλλος πρωθυπουργός Φρανσουά Μπαϊρού μας κατηγόρησε για δημοσιονομικό ντάμπινγκ, η δική του κυβέρνηση είναι αυτή που απορρίφθηκε [σσ. λογοπαίγνιο με το αγγλικό "dumping" και "dumped"]".

Ο βουλευτής αναφερόταν στην καταγγελία του Μπαϊρού τον περασμένο μήνα ότι η ιταλική κυβέρνηση προσπαθούσε να προσελκύσει μεγάλα κεφάλαια από τη Γαλλία στην Ιταλία προσφέροντάς τους φορολογικά κίνητρα.

Πρόκειται για την τελευταία διαμάχη σε μια σειρά διαφωνιών μεταξύ Ρώμης και Παρισιού. Άλλες αφορούσαν θέματα όπως το μεταναστευτικό και το δικαίωμα στην άμβλωση.

Από τις πρόωρες εκλογές της Γαλλίας το καλοκαίρι του 2024 και το κοινοβούλιο που προέκυψε - ουσιαστικά σε αδίεξοδο -, ο Μακρόν προσπάθησε μάταια να πείσει τους βουλευτές να συμμετάσχουν σε ασκήσεις οικοδόμησης συνασπισμού - συνηθισμένες σε χώρες όπως η Ιταλία ή η Γερμανία, αλλά σπάνιες στη Γαλλία.

Η θητεία του νέου Γάλλου πρωθυπουργού Σεμπαστιάν Λεκορνί ξεκίνησε "α λα ιταλικά", με τον Μακρόν να του ζητά να διεξάγει διαβουλεύσεις με τα κόμματα για τον προϋπολογισμό του επόμενου έτους προτού σχηματίσει κυβέρνηση. Η κίνηση αυτή μοιάζει με τη "διερευνητική εντολή" που δίνουν συχνά οι Ιταλοί πρόεδροι σε δυνητικούς πρωθυπουργούς για να συνομιλήσουν με τα κόμματα και να εκτιμήσουν αν μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα μπορούσε να στηρίξει μια μελλοντική κυβέρνηση, αναφέρει το Politico.

Ο Λεκορνί, ωστόσο, προσπαθεί να δει αν μπορεί να συγκεντρώσει αρκετή υποστήριξη στην Εθνοσυνέλευση για να περάσει έναν προϋπολογισμό που θα διασφαλίζει ότι τα οικονομικά της Γαλλίας θα μοιάζουν λιγότερο με εκείνα της Ιταλίας, μιας χώρας που για χρόνια ήταν συνώνυμη με τις αλόγιστες δαπάνες και το μη βιώσιμο χρέος.  

Και οι δύο χώρες έχουν σήμερα δημόσιο χρέος που ξεπερνά τα 3 τρισεκατομμυρία ευρώ. Όμως η Ιταλία έχει κάνει καλύτερη δουλειά όσον αφορά στα δημοσιονομικά της τα τελευταία δύο χρόνια.

Το έλλειμμα της Ιταλίας προβλέπεται να διαμορφωθεί στο 3,3% του ΑΕΠ φέτος, ενώ το έλλειμμα της Γαλλίας είναι πιθανό να φθάσει το 5,4% του ΑΕΠ. Η Ρώμη φαίνεται έτοιμη να συμμορφωθεί με τους ευρωπαϊκούς κανόνες που περιορίζουν το ποσοστό στο 3% του ΑΕΠ το επόμενο έτος, ενώ το Παρίσι σχεδιάζει να επιτύχει αυτόν τον στόχο μόνο το 2029.

Οι χρηματοπιστωτικές αγορές παρακολουθούν και...κρατούν σημειώσεις. Οι επενδυτές θεωρούν πλέον ότι τα γαλλικά ομόλογα ενέχουν το ίδιο ρίσκο με τα ιταλικά. Οι αποδόσεις των 10ετών ομολόγων των δύο χωρών έκλεισαν στο ίδιο ακριβώς επίπεδο, στο 3,49%, την Πέμπτη.

Παρόλο που η πιστοληπτική ικανότητα της Ιταλίας εξακολουθεί να είναι χαμηλότερη από τη γαλλική, υπάρχουν ενδείξεις ότι οι δύο μπορεί να συγκλίνουν σιγά-σιγά. Την Παρασκευή, η Fitch αναβάθμισε την αξιολόγηση της Ιταλίας από BBB σε BBB+, λίγες μόλις ημέρες μετά τη μείωση της αξιολόγησης της Γαλλίας από AA- σε A+.

Κατά τη διάρκεια προηγούμενων κρίσεων, η Ιταλία κατέφευγε συχνά σε τεχνοκρατικές κυβερνήσεις υπό την ηγεσία προσώπων εκτός πολιτικής σκηνής, όπως ο Μάριο Μόντι και ο Μάριο Ντράγκι. Ωστόσο, η διάχυτη οργή για τις μεταρρυθμίσεις που προωθήθηκαν υπό τον Μόντι συνέβαλε στην άνοδο λαϊκιστικών κομμάτων όπως το Κίνημα 5 Αστέρων και η Λέγκα, δήλωσε ο Λαζάρ.

Δέκα χρόνια αργότερα, η Μελόνι κατάφερε να κεφαλαιοποιήσει την αντίθεσή της στην κυβέρνηση Ντράγκι, κερδίζοντας τις εκλογές του 2022.

Το στρατόπεδο του Μακρόν  γνωρίζει ότι η λύση των τεχνοκρατών θα μπορούσε κατά πάσα πιθανότητα να τροφοδοτήσει περαιτέρω τον ολοένα και πιο δημοφιλή ακροδεξιό Εθνικό Συναγερμό της Μαρίν Λεπέν ενόψει των δημοτικών εκλογών το επόμενο έτος και των κρίσιμων προεδρικών του 2027.