Αφοπλισμένη η αυριανή Συρία

Του Κώστα Ράπτη

Η αυριανή Συρία μπορεί να είναι ελεύθερη και δημοκρατική, μπορεί και όχι. Το βέβαιο όμως είναι ότι δεν θα μπορεί να υπερασπισθεί τον εαυτό της έναντι τρίτων.

Οι πρώτες 48 ώρες από την πτώση του Μπασάρ αλ Άσαντ σημαδεύθηκαν από μιαν ιδιόμορφη επιχείρηση αποστρατιωτικοποίησης: την πραγματοποίηση τουλάχιστον 300 ισραηλινών πληγμάτων, εναντίον συριακών στρατιωτικών και κυβερνητικών στόχων, σε όλη την έκταση από το κέντρο της Δαμασκού μέχρι την Ντέιρ Εζόρ στα βορειοανατολικά και την Λατάκια στις ακτές της Μεσογείου, όπου καταστράφηκε ο ελλιμενισμένος πολεμικός στόλος της Συρίας.

Πρόκειται, όπως αναφέρεται από ισραηλινής πλευράς για την μεγαλύτερη αεροπορική επιχείρηση στην ιστορία του εβραϊκού κράτους, αλλά και οι χερσαίες δυνάμεις δεν έμειναν αδρανείς. Ήδη ο ισραηλινός στρατός έχει προωθηθεί πέρα από την γραμμή ανακωχής του 1974 στα Υψώματα του Γκολάν και επιπλέον κατά μήκος των συρο-λιβανικών συνόρων καταλαμβάνοντας το όρος Χερμόν, το υψηλότερο της Συρίας, που εποπτεύει την πεδιάδα της Δαμασκού. Οι ισραηλινές δυνάμεις βρίσκονται ήδη σε απόσταση 25 χιλιομέτρων από την συριακή πρωτεύουσα, με την όλη επιχείρηση να δικαιολογείται από την ανάγκη να μην πέσει στα χέρια των "εξτρεμιστικών στοιχείων” που πλέον ελέγχουν τη Συρία το κρίσιμο οπλοστάσιό της, συμπεριλαμβανομένων των χημικών όπλων. Και εφόσον αυτά τα χημικά όπλα δεν ανευρίσκονται πουθενά, η ισραηλινή εισβολή προχωρά σε μεγαλύτερο βάθος. Ο δε Ισραηλινός πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανιάχου διευκρινίζει ότι η διείσδυση αυτή δεν είναι προσωρινή.

Είναι ασφαλώς ενδιαφέρον ότι οι εν λόγω "εξτρεμιστικές δυνάμεις" όχι μόνο δεν αντιδρούν σε όλα αυτά, αλλά δεν έχουν προβεί καν σε κάποια δήλωση. Και αποτελεί μέγιστη ειρωνεία της τύχης ότι ο ισχυρός άνδρας της επόμενης μέρας στη Συρία, που περιμένει ασφαλώς να αρθεί η επικήρυξή του με 10 εκατ. δολάρια από τις αμερικανικές αρχές λόγω τρομοκρατικής δράσης, έχει το nom de guerre Αμπού Μοχάμεντ αλ Τζουλάνι, λόγω της καταγωγής του από τα Υψώματα του Γκολάν (κατά την λεβαντίνικη αραβική προφορά).

Ούτε η Δύση έχει κάτι να δηλώσει κάτι για την παραβίαση της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας της Συρίας. Αλλά πάντως δρα. Οι ΗΠΑ έχουν εξαπολύσει το ίδιο διάστημα τουλάχιστον 70 επιθέσεις στην έρημο της ανατολικής Συρίας, με διακηρυγμένο στόχο το ISIS, αλλά πιθανότερη αιτία την προληπτική καταστολή απείθαρχων φυλών στα σύνορα με το Ιράκ.

Κατά τα λοιπά, τόσο ο αραβικός όσο και ο διεθνής τύπος χαιρετίζει την ανάδυση μιας Συρίας απαλλαγμένης από την ξενική (βλ. ιρανική και ρωσική) επιρροή, που "δεν θα αποτελεί την πίσω αυλή κανενός”. Προς το παρόν, όποιος θέλει να έχει κάποια εικόνα και επιρροή για την επόμενη μέρα, από τον Γ.Γ. του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες μέχρι τον επικεφαλής του State Department Άντονι Μπλίνκεν δεν έχει σε ποιον άλλο να απευθυνθεί από τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Χακάν Φιντάν.

Φαίνεται, ωστόσο, ότι όλα αυτά αποτυπώνουν μιαν αυθεντική λαϊκή διάθεση στη Συρία, που κατά εντελώς παράδοξο τρόπο υπερβαίνει τις προηγούμενες πολιτικές και τις σεκταριστικές διαιρέσεις. Η επιθυμία για "κανονικότητα”, νοούμενη ως έξοδος από τον κλοιό των αμερικανικών κυρώσεων, καταλαμβάνει εξίσου παλαιούς υποστηρικτές και αντιπάλους του καθεστώτος, και όλη την ενδιάμεση μεγάλη γκάμα της κοινωνίας, αφήνοντας κατά μέρος κάθε μέριμνα για την ακεραιότητα και τη μελλοντική ασφάλεια της χώρας.

Από τον ίδιο τον Άσαντ που σαν έτοιμος από καιρό απέδρασε για να χαρεί την περιουσία του στη Μόσχα, μέχρι τον στρατό του που αρνήθηκε να πολεμήσει, τον κρατικό μηχανισμό που τώρα συνεργάζεται με τους νέους κυρίαρχους της Δαμασκού και τον "μέσο άνθρωπο” που τρέφει ελπίδες κανείς δεν έδειχνε διατεθειμένος να υπερασπιστεί ένα κράτος διαβρωμένο μέχρι μυελού οστέων από τη διαφθορά, το οποίο κανένα κοινό όραμα δεν συνείχε πλέον.