Συναγερμός στους Δημοκρατικούς για τις ενδείξεις ανόδου του Τραμπ

Πριν από δύο μήνες, η Καμάλα Χάρις στεφόταν υποψήφια του Δημοκρατικού Κόμματος για την προεδρία των ΗΠΑ σε ένα πανευτυχές εθνικό συνέδριο των Δημοκρατικών στο Σικάγο.

Για χιλιάδες πιστούς του κόμματος, ήταν η εκλογική σωτήρας, αντικαθιστώντας έναν 81χρονο νυν αρχηγό του κράτους, τον Τζο Μπάιντεν, ο οποίος φαινόταν ανίκανος να νικήσει τον Ντόναλντ Τραμπ και να κερδίσει άλλη μία θητεία στο ύπατο αξίωμα.

Ακόμη όμως και τότε, ανώτερα στελέχη χάραξης πολιτικής στρατηγικής του κόμματος μοιράζονταν με εκπροσώπους του Τύπου την ανησυχία τους ότι οι Δημοκρατικοί είχαν υπερβολική αυτοπεποίθηση για την πορεία της προς τη νίκη. Τώρα, καθώς πλησιάζει η ημέρα των εκλογών και οι ανησυχίες αυξάνονται, φαίνεται τελικά πως ήταν βάσιμες.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Κάμαλα Χάρις απολάμβανε ένα κύμα θετικής δυναμικής και μια άμεση και σημαντική ώθηση στις δημοσκοπήσεις σε σύγκριση με τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, ο οποίος υστερούσε πολύ του Τραμπ. Ωστόσο, φαινόταν ότι κέρδιζε πίσω όσους ψήφιζαν Δημοκρατικούς ούτως ή άλλως, αλλά ανησυχούσαν για τον Μπάιντεν και την ηλικία του.

Για να επικρατήσει, η Κάμαλα Χάρις πρέπει να προσελκύσει ψηφοφόρους πέρα ​​από τη βάση των Δημοκρατικών, συγκρατώντας παράλληλα ενιαίο τον εύθραυστο συνασπισμό που βοήθησε τον Μπάιντεν να κερδίσει τς εκλογές του 2020.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν μια κούρσα που έχει γίνει εξαιρετικά αμφίρροπη τις τελευταίες εβδομάδες και είναι πλέον ουσιαστικά στήθος με στήθος.

Ανησυχητικό για τους Δημοκρατικούς είναι ότι ο Τραμπ έχει κερδίσει έδαφος στις κρίσιμες πολιτείες του "μπλε τείχους" που θα πρόσφεταν στην Κάμαλα Χάρις τον πιο ξεκάθαρο δρόμο προς τη νίκη – Μίσιγκαν, Ουισκόνσιν και Πενσυλβάνια – καθώς και μεταξύ των μαύρων και των λατίνων (ισπανόφωνων) ψηφοφόρων.

Αν και η κούρσα είναι εντελώς στο όριο στις βασικές διαφιλονικούμενες πολιτείες, τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων βρίσκονται εντός του περιθωρίου του στατιστικού σφάλματος. Με άλλα λόγια, μπορεί κάλλιστα να πέσουν έξω.

Η κριτική της Χάρις στον Τραμπ, τον Ρεπουμπλικανό αντίπαλό της, ωστόσο έχει γίνει πολύ πιο σκληρή τις τελευταίες ημέρες. Στο συνέδριο, γελούσε με τον Τραμπ, απορρίπτοντάς τον ως "ασόβαρο πρόσωπο" και "περίεργο". Τώρα τον αποκαλεί "φασίστα" και "ολοένα και πιο αχαλίνωτο και πνευματικά ασταθή".

Το αρχικό της μήνυμα ότι θέλει να φέρει "χαρά" έχει μετατραπεί σε έναν φόβο - προειδοποίηση για τις επικίνδυνες συνέπειες μιας δεύτερης θητείας Τραμπ.

Η δημοσκόπηση δείχνει ότι η Κάμαλα Χάρις είναι πιθανό να κερδίσει τη λαϊκή ψήφο, δηλαδή να λάβει πανεθνικά τον μεγαλύτερο απόλυτο αριθμό ψήφων. Κάτι τέτοιο όμως, λόγω του ομοσπονδιακού χαρακτήρα του κράτους των ΗΠΑ, δεν εξασφαλίζει την προεδρία. Πρέπει να κερδίσει βασικές διαφιλονικούμενες πολιτείες προκειμένου να κερδίσει την πλειοψηφία στο Κολέγιο των Εκλεκτόρων, που αναδεικνύει τον πρόεδρο των ΗΠΑ.

Τις τελευταίες εβδομάδες, ωστόσο, όπως σημειώνει σε ρεπορτάζ του ανταποκριτής του βρετανικού δικτύου BBC στις ΗΠΑ, στις περισσότερες από αυτές τις πολιτείες, οι επιφυλάξεις που εξακολουθούν να έχουν πολλοί ψηφοφόροι για την Κάμαλα Χάρις - μια γυναίκα που αισθάνονται ότι ακόμα δεν γνωρίζουν αρκετά - φαίνονται ξεκάθαρα.

"Δεν θα συγχωρήσω τους Δημοκρατικούς για τη Γάζα"

Η Χάρις έχει ένα πολύ ιδιαίτερο πρόβλημα στο Μίσιγκαν, το οποίο έχει το μεγαλύτερο ποσοστό Αραβοαμερικανών ψηφοφόρων στις ΗΠΑ.

Ο Μπάιντεν κέρδισε την πολιτεία το 2020 με λίγο περισσότερες από 150.000 ψήφους, ωστόσο η αδυναμία της κυβέρνησής του να χαλιναγωγήσει τις επιθέσεις του Ισραήλ στη Γάζα και τον Λίβανο έχει πληγώσει βαθιά τη θέση του κόμματος ανάμεσα στους 300.000 Αραβοαμερικανούς που ζουν εκεί.

Η Χάρις, αντιπρόεδρος του Μπάιντεν, θεωρείται εξίσου υπεύθυνη με εκείνον.

Στο Haraz στο Ντίρμπορν, ένα καφέ με στυλ που θυμίζει Μέση Ανατολή, το οποίο σερβίρει τουρκικό καφέ και χυμό ροδιού, μια ομάδα παραδοσιακών Δημοκρατικών ψηφοφόρων, που κανονικά θα βρίσκονταν σε προεκλογικό πυρετό, κάθονταν ήσυχοι στις θέσεις τους..

Η Σάμραα Λούκμαν ανέφερε ότι, μολονότι είναι Δημοκρατική, δεν θα ψηφίσει τη Χάρις λόγω του πολέμου στη Γάζα.

Η λογική θα έλεγε ότι οι ψηφοφόροι αυτοί θα απέφευγαν να ψηφίσουν τη Χάρις, απέχοντας συνολικά από την ψηφοφορία. Ωστόσο, η Λούκμαν, η οποία περιγράφει τον εαυτό της ως ευρισκόμενη πιο αριστερά από τους περισσότερους Δημοκρατικούς, ανέφερε ότι όχι μόνο θα ψηφίσει Τραμπ, αλλά ενθαρρύνει ενεργά και άλλους να το κάνουν.

"Πιστεύω ότι πρέπει να υπάρξει ανάληψη ευθύνης για όλες τις ζωές που χάθηκαν", δηλώνει. "Δεν το συγχωρώ στους Δημοκρατικούς και δεν με εκφοβίσουν ώστε να τους ψηφίσω".

Ο Τσάντι Αμπντουλραζέκ ανέφερε ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι θα ψήφιζε τον Τραμπ πριν από ένα χρόνο, αλλά τώρα η Σαμράα ίσως να τον πείσει.

"Αν θέλω να τιμωρήσω τους Δημοκρατικούς, συγκεκριμένα αυτή την κυβέρνηση, τότε ίσως πρέπει να το σκεφτώ", είπε. "Κάθε φορά που το λέω αυτό, νιώθω ότι θέλω να κάνω εμετό. Αλλά σκέφτομαι ταυτόχρονα την οικογένεια, τον λαό μου, στην Παλαιστίνη και στον Λίβανο".

Η Χάρις έχει μιλήσει ενεργά για την οργή της για τα δεινά στη Γάζα και τον Λίβανο, ωστόσο οι συγκεκριμένοι ψηφοφόροι θέλουν να δεσμευθεί ότι θα αρνηθεί να προμηθεύσει όπλα στο Ισραήλ εάν χρησιμοποιούνται σε επιδρομές που κοστίζουν τη ζωή σε αμάχους.

Εργατική τάξη, οικονομία και γυναίκες

Στο Μίσιγκαν, η ψήφος της εργατικής τάξης και των συνδικάτων θα μπορούσε επίσης να αποδειχθεί καθοριστική. Ο Τζιν Ντούτσμαν, στέλεχος του συνδικάτου των United Auto Workers στην πόλη Λάνσινγκ του Μίσιγκαν, είναι πιο αισιόδοξος για τη Χάρις.

Τον Ιούλιο, δήλωνε ότι ήθελε ο Μπάιντεν να παραμεριστεί λόγω της ηλικίας του. Είχε όμως και βαθιές επιφυλάξεις για τη Χάρις. Πλέον δηλώνει πεπεισμένος ότι είναι η καλύτερη επιλογή και ότι κερδίζει μερικούς από τους αναποφάσιστους συναδέλφους του.

Πιστεύει, δε, ότι η εκτεταμένη εκστρατεία στο Μίσιγκαν έχει κάνει πραγματική διαφορά.

"Ήρθε και μας μίλησε και αυτό εκτιμάται πραγματικά", είπε, παρά το γεγονός ότι ορισμένα συνδικάτα επέλεξαν να μην υποστηρίξουν τη Χάρις.

Η πιο σημαντική διαφιλονικούμενη πολιτεία είναι η Πενσυλβάνια, επειδή διαθέτει τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων στο Κολέγιο των Εκλεκτόρων. Και οι δύο πλευρές έχουν "ρίξει" εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια σε διαφημίσεις στη συγκεκριμένη πολιτεία προκειμένου να προσεγγίσουν αναποφάσιστους ψηφοφόρους.

Οι ψηφοφόροι εκεί ενδιαφέρονται περισσότερο για την οικονομία. Και είναι ένας τομέας όπου ο Τραμπ φαίνεται να απολαμβάνει ένα σημαντικό πλεονέκτημα: ανεξάρτητα από το πόσο οι Δημοκρατικοί επισημαίνουν τους ρόδινους αριθμούς θέσεων εργασίας ή την οικονομική ανάπτυξη, οι άνθρωποι απλώς ένιωθαν καλύτερα πριν από τέσσερα χρόνια, πριν ο υψηλότερος πληθωρισμός των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών ροκανίσει τα εισοδήματά τους.

Ο Τζιν Γουλ, έναν από τους χαρακτηριστικούς αναποφάσιστους ψηφοφόρους στους οποίους στοχεύουν τα δύο στρατόπεδα, δηλώνει απρόθυμος να ψηφίσει τον Τραμπ εξαιτίας των "σκανδάλων που τον περιβάλλουν".

Όμως ταυτόχρονα είναι σίγουρος ότι όταν ο Τραμπ βρισκόταν στην εξουσία, οι τιμές των τροφίμων και της βενζίνης ήταν χαμηλότερες.

"Οι περισσότεροι φίλοι μου πιθανότατα θα ψηφίσουν Τραμπ", αναφέρει, προσθέτοντας ότι πιστεύει ότι συνολικά η Πενσυλβάνια θα κινηθεί με αυτόν τον τρόπο.

Η Χάρις εστιάζει στις γυναίκες στα προάστια της Πενσυλβάνια - ειδικά σε εκείνες που συνήθως ψηφίζουν Ρεπουμπλικανούς, αλλά αποθαρρύνονται από τη ρητορική και τη συμπεριφορά του Τραμπ.

Οι πρόσφατες εκδηλώσεις της Χάρις, στις οποίες εμφανίστηκε μαζί με μετριοπαθείς Ρεπουμπλικάνους που την στηρίζουν, όπως η πρώην βουλευτής Λιζ Τσένι, στοχεύουν στο να πείσουν αυτή την ομάδα ότι είναι προτιμότερο να ψηφίζεις Δημοκρατικούς ακόμα κι αν δεν συμφωνείς με τις πολιτικές της Χάρις - απλώς για να κρατήσεις τον Τραμπ μακριά από τον Λευκό Οίκο.

Η Χάρις κατέχει ένα πολύ ισχυρό προβάδισμα μεταξύ των γυναικών ψηφοφόρων σε ολόκληρη τη χώρα, στις εκλογές με το μεγαλύτερο χάσμα μεταξύ των δύο φύλων που έχει καταγραφεί ιστορικά.

Δεν έχει κάνει εκστρατεία για τον ιστορικό χαρακτήρα της υποψηφιότητάς της, ενώ σχεδόν ποτέ δεν αναφέρει ότι, αν εκλεγεί, θα είναι η πρώτη γυναίκα πρόεδρος των ΗΠΑ. Ωστόσο, τονίζει την υποστήριξή της στα αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών.

Αριζόνα και αμβλώσεις

Ο Τραμπ καυχιέται ότι διόρισε δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου που τερμάτισαν το πανεθνικό δικαίωμα στην άμβλωση, που βρισκόταν σε ισχύ για περισσότερα από 50 χρόνια. Γνωρίζει όμως ότι οι πολύ αυστηρές απαγορεύσεις αμβλώσεων που εισήχθησαν στη συνέχεια σε ορισμένες πολιτείες δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς σε πολλούς ψηφοφόρους, γεγονός που τον αναγκάζει να ακολουθεί μια προσεκτική γραμμή.

Στην Αριζόνα, μία από τις δύο διαφιλονικούμενες πολιτείες στις δυτικές ΗΠΑ, διεξάγεται μαζί με τις εκλογές και ένα δημοψήφισμα για να αποφασιστεί εάν θα κατοχυρωθούν τα δικαιώματα στην άμβλωση στο σύνταγμα της πολιτείας – ουσιαστικά ανατρέποντας τον ισχύοντα νόμο που απαγορεύει τη διακοπή της εγκυμοσύνης μετά από 15 εβδομάδες κύησης.

Η ελπίδα για τους Δημοκρατικούς είναι οι γυναίκες στις 10 πολιτείες όπου θα διεξαχθιύν ψηφοφορίες για ζητήματα σχετικά με την άμβλωση να προσέλθουν στις κάλπες γι’ αυτό το ζήτημα και ενώ βρίσκονται εκεί, να ψηφίσουν παράλληλα και στις προεδρικές υπέρ της Κάμαλα Χάρις.

Οι δημοσκοπήσεις της Αριζόνα δείχνουν ότι οι ψηφοφόροι είναι πιθανό να υποστηρίξουν την πρόταση με μεγάλη διαφορά, αυτό όμως μπορεί να μην μεταφραστεί σε ψήφους υπέρ της Χάρις. Ένας στους πέντε ψηφοφόρους στην πολιτεία αναφέρει ότι σκοπεύει να ψηφίσει για να εγγυηθεί το δικαίωμα στην άμβλωση στην Αριζόνα, αλλά ταυτόχρονα θα ψηφίσει υπέρ του Τραμπ στις προεδρικές.

"Γυάλινη οροφή"

Ούτε η Χάρις ούτε ο Τραμπ γνωρίζουν ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Το ίδιο ισχύει για τους δημοσκόπους ή τους πολιτικούς ειδήμονες.

Φαίνεται πάντως ότι η Χάρις δεν μπόρεσε να διατηρήσει ζωντανό τον ενθουσιασμό και την αισιοδοξία που δημιούργησε όταν εξελέγη υποψήφια για την προεδρία. Πλέον πρέπει να παλέψει ψήφο την ψήφο, προκειμένου να έχει την ευκαιρία να σπάσει εκείνο που η τελευταία γυναίκα που έθεσε υποψηφιότητα για πρόεδρος των ΗΠΑ, η Χίλαρι Κλίντον, αποκάλεσε "την υψηλότερη, την πιο σκληρή γυάλινη οροφή" προς την αρχηγία του αμερικανικού κράτους.