Τρεις λόγους στους οποίους εδράζει την πεποίθησή του ότι η Κάμαλα Χάρις θα κερδίσει τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου αναπτύσσει σε άρθρου του στους The New York Times, ο σύμβουλος πολιτικής στρατηγικής και σύμβουλος του American Bridge, James Carville.
Ο κυριότερος λόγος που ο Ντόναλντ Τραμπ θα χάσει τις εκλογές, όπως υποστηρίζει, είναι ότι από τότε που ανέλαβε τα "ηνία”, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα έχει σημειώσει αλλεπάλληλες ήττες. Το 2018 οι Δημοκρατικοί σάρωσαν στις ενδιάμεσες εκλογές στη Βουλή των Αντιπροσώπων, στη μεγαλύτερη νίκη τους από το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ. Το 2020 εκδιώχθηκε από τον Λευκό Οίκο από τον Τζο Μπάιντεν. Και οι Δημοκρατικοί σημειώνουν καλές επιδόσεις στις ειδικές ψηφοφορίες, αφότου οι διορισμένοι από τον Τραμπ στο Ανώτατο Δικαστήριο ήραν ένα βασικό δικαίωμα των Αμερικανίδων: την άμβλωση.
Ο Τραμπ επίσης δεν καταφέρνει να πείσει με τα "κηρύγματά” του τους ψηφοφόρους, ενώ οι περισσότεροι εξ αυτών θεωρούν ότι είναι πολύ μεγάλος σε ηλικία για να εκλεγεί πρόεδρος. Παρ’ όλα αυτά δεν πάρει το μάθημά του, κι αντί να προσπαθεί να καθησυχάσει τις ανησυχίες των Αμερικανών, σπαταλά τις τελευταίες ημέρες της προεκλογικής του εκστρατείας χορεύοντας τραγούδια των Village People και ακυρώνοντας συνεντεύξεις.
Από την άλλη, η Κάμαλα Χάρις μέσα σε μόλις τρεις μήνες δημιούργησε τον ευρύτερο συνασπισμό προσώπων-υποστηρικτών που έχουμε δει στη σύγχρονη πολιτική ιστορία, που περιλαμβάνει από την Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ μέχρι τη Λιζ και τον Ντικ Τσέινι.
Ένας άλλος λόγος είναι το χρήμα: που παίζει καίριο ρόλο στην πολιτική. Και σε αυτό το μέτωπο η Χάρις κερδίζει κατά κράτος τους Ρεπουμπλικανούς. Από τη στιγμή της υποψηφιότητάς της, έχει συγκεντρώσει το εντυπωσιακό ποσό του 1 δισ. δολαρίων και το τελευταίο τρίμηνο μόνο μία πολιτική επιτροπή του κόμματός της άντλησε 633 εκατ. δολάρια, περισσότερα από ό,τι δύο επιτροπές του Τραμπ. Τα κεφάλαια αυτά ότι μόνο αντισταθμίζουν τις δωρεές δισεκατομμυριούχων προς τον Τραμπ αλλά έχουν εξασφαλίσει στη Χάρις του πόρους που χρειάζεται για να πείσει με διαφημίσεις και πολιτικές εκδηλώσεις τους αναποφάσιστους, υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα ότι ο Τραμπ πρόδωσε την υπόσχεσή του και ήρε το δικαίωμα στην άμβλωση, δείχοντας ότι στην πραγματικότητα αυτός είναι ο εξτρεμιστής.
Ο τελευταίος λόγος που επικαλείται ο Carville είναι η πεποίθησή του ότι η Αμερική κάθε άλλο παρά διχασμένη είναι και θύμα του φυλετισμού, επισημαίνοντας ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Αμερικανών είναι λογικοί άνθρωποι και δεν θα κάνουν το ίδιο λάθος δύο φορές.
Καταλήγοντας, προσθέτει ότι την τελευταία δεκαετία ο Τραμπ έχει μολύνει τη ζωή των Αμερικανών με μια κακοήθη πολιτική ασθένεια, που έχει εξαφανίσει άλλες δημοκρατίες. Όπως σημειώνει, στις 6 Ιανουαρίου 2021, η δημοκρατία των ΗΠΑ σχεδόν υπέκυψε σε αυτήν. Όμως ο Τραμπ δήλωσε ξεκάθαρα ότι αυτή θα είναι η τελευταία φορά που θα είναι υποψήφιος για την προεδρία. Γι' αυτό ακριβώς, σημειώνει, θα πρέπει να ενθουσιάζει αυτό που έπεται: η ήττα του Τραμπ.
"Η Ευρώπη επιτέθηκε σήμερα σε άλλη μια μεγάλη αμερικανική εταιρεία, τη Google".
Η χαοτική εξωτερική πολιτική του Τραμπ έσπρωξε την Ινδία στην αγκαλιά Κίνας και Ρωσίας.
ΑΝΑΛΥΣΗ NEW REPUBLIC
Σύμφωνα με τον Λούτνικ, οι δασμοί στα ιαπωνικά προϊόντα θα 'ανέβουν ξανά' εάν η χώρα δεν τηρήσει τους όρους της συμφωνίας.
"Η παρουσία ενός αμερικανικού συστήματος αεράμυνας στην Ουκρανία θα δημιουργούσε de facto εκεχειρία".
H επιχείρηση είχε στόχο να τοποθετηθούν συσκευές υποκλοπών εν μέσω των διαπραγματεύσεων Τραμπ - Κιμ.
Έστειλε τις "ευχές" του με μία αιχμηρή ανάρτηση για την επίσκεψη Πούτιν - Μόντι στο Πεκίνο.
Οι ευρωπαϊκές χώρες αντίθετα, κάνουν ό,τι μπορούν για να εμποδίσουν μια ειρηνική διευθέτηση του πολέμου στην Ουκρανία, ανέφερε ο Πεσκόφ.
"Αν οι πρόεδροι το κρίνουν απαραίτητο, η συνάντησή τους μπορεί να οργανωθεί πολύ γρήγορα", λέει ο Πεσκόφ.
Νέα πρόσκληση προς το Κίεβο για συνάντηση στη Μόσχα. "Απαράδεχτη" πιθανή ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ είχε δείπνο στον Λευκό Οίκο με τους CEOs τεχνολογικών κολοσσών.
Σύμφωνα με κάποιους, το πλήθος των Ευρωπαίων ηγετών που αντιμετώπισε τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο, θύμιζε όσο τίποτε άλλο σχολιαρόπαιδα που είχαν κληθεί στο γραφείο του...
