17:34 28/09
Τουρκικά ΜΜΕ για Μητσοτάκη στον ΟΗΕ: "Διάλογο θέλει, κατηγορίες ρίχνει"
Η Χουριέτ έγραψε: "Ο Μητσοτάκης ενώ θέλει διάλογο, τα φόρτωσε στην Τουρκία από το βήμα του ΟΗΕ".
Του Κώστα Ράπτη
Επίδειξη δύναμης ή αδυναμίας; Οι επιδρομές τις οποίες από την Κυριακή εξαπολύει η Τουρκία εναντίον στόχων στη βόρεια Συρία, κοντά στην εμβληματική κουρδική πόλη του Κομπάνι, αλλά και στην περιοχή Σιντζάρ του Ιράκ, αποτελούν την "δυναμική απάντηση" του καθεστώτος Ερντογάν στην τρομοκρατική επίθεση της 13ης Νοεμβρίου στην οδό Ιστικλάλ της Κωνσταντινούπολης, η οποία αυτόματα αποδόθηκε, παρά τα πολλά ερωτήματα που την περιβάλλουν, στους Κούρδους αυτονομιστές του ΡΚΚ και της συριακής θυγατρικής του, PΥD.
Μάλιστα, κατά τον Τούρκο πρόεδρο, οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας του δεν πρόκειται να περιορισθούν στα εξ αποστάσεως πλήγματα, αλλά πρόκειται συντόμως να δώσουν τη θέση τους σε χερσαία επιχείρηση, την τρίτη στο έδαφος της Συρίας τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται βέβαια για την ίδια χερσαία επιχείρηση την οποία ο Ερντογάν προαναγγέλλει εδώ και μήνες, προτού η τρομοκρατική ενέργεια στην Κωνσταντινούπολη δώσει την κατάλληλη δικαιολόγηση, χωρίς ωστόσο να έχει εξασφαλίσει για αυτήν το αναγκαίο "πράσινο φως" από τουλάχιστον έναν από τους μεγάλους παίκτες στην περιοχή (ΗΠΑ είτε Ρωσία).
Και κατανόηση δεν βρίσκει η τουρκική πλευρά ούτε και τώρα, καθώς η αυτονόητη διεθνής καταδίκη της επίθεσης στην Κωνσταντινούπολη δεν μεταφράζεται σε υποστήριξη οποιουδήποτε νέου τυχοδιωκτισμού επί συριακού εδάφους και μάλιστα σε περιοχή όπου κρατούνται περίπου 10.000 συλληφθέντες μαχητές του "Ισλαμικού Κράτους".
"Συνεχίζουμε να αντιτιθέμεθα σε οποιαδήποτε ασυντόνιστη στρατιωτική ενέργεια στο Ιράκ παραβιάζει την ιρακινή εθνική κυριαρχία", αναφέρει χαρακτηριστικά ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ζητώντας παράλληλα "αποκλιμάκωση στη Συρία για να προστατευτεί η ζωή των αμάχων και να υποστηριχθεί ο κοινός σκοπός να ηττηθεί το Ισλαμικό Κράτος".
Να δράσει "με αναλογικότητα και σεβασμό προς το διεθνές δίκαιο" καλεί την Άγκυρα το γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών, ενώ με λιγότερες περιστροφές ο Νάτσο Σάντσεθ Αμόρ, εισηγητής για την Τουρκία στο Ευρωκοινοβούλιο, τόνισε ότι "καμία τουρκική ανησυχία για την εσωτερική ασφάλεια, όσο δικαιολογημένη κι αν είναι, δεν δικαιολογεί νυχτερινές επιδρομές σε ξένες πόλεις".
Περισσότερο ευγενική ως προς τον τόνο, αλλά όχι διαφορετική στην ουσία της, είναι η αντίδραση της Μόσχας. "Ελπίζουμε να πείσουμε τους Τούρκους εταίρους μας να αποφύγουν τη χρήση υπερβολικής βίας στο συριακό έδαφος", ανέφερε ο Ρώσος απεσταλμένος στην περιοχή, Αλεξάντερ Λαβρέντιεφ, προσθέτοντας ότι η Ρωσία δεν είχε ενημερωθεί για τις τουρκικές επιθέσεις και ότι είναι έτοιμη να συνεργαστεί με τα ενδιαφερόμενα μέρη για την εξεύρεση ειρηνικής λύσης στο κουρδικό ζήτημα. Πρόσθεσε επίσης ότι η αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από τη βορειοανατολική Συρία θα συμβάλει στη σταθεροποίηση της κατάστασης.
Τα περί μη ενημέρωσης της Μόσχας έχουν βεβαίως να κάνουν με τα ερωτήματα που γεννά το γεγονός ότι οι τουρκικές δυνάμεις επιχειρούν σε εναέριο χώρο ελεγχόμενο από τη ρωσική πλευρά.
Ωστόσο, οι ρωσο-τουρκικές αποκλίσεις δείχνουν να είναι πραγματικές. Ο Ταγίπ Ερντογάν κατηγόρησε τους Ρώσους ότι "είχαν την ευθύνη για την εκκαθάριση της περιοχής από τους τρομοκράτες, αλλά δεν το έκαναν".
Πέρα από τα λόγια, δε, η Τουρκία έμπρακτα στοχοποίησε όχι μόνο θέσεις του PYD, αλλά και του συριακού κυβερνητικού στρατού, ο οποίος έχει αναλάβει τη φύλαξη των συνόρων σε υλοποίηση προηγούμενων ρωσο-τουρκικών συμφωνιών.
Αποκαλύπτεται έτσι το διπλό αδιέξοδο του Ερντογάν. Η κουρδική "υπαρξιακή απειλή", την οποία επικαλείται, δεν μπορεί να χαλιναγωγηθεί όσο λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας για το PYD η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην βορειοανατολική Συρία.
Ούτε όμως και όσο αποκρούονται οι ρωσικές μεσολαβήσεις για επανυπαγωγή των κουρδοκρατούμενων περιοχών στην κεντρική εξουσία της Δαμασκού, με κάποια ανταλλάγματα αυτονομίας.
Η τουρκική ένοπλη πίεση έχει βέβαια τη χρησιμότητά της για την υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου, στον βαθμό που ενδεχομένως θα μεταστρέψει την κουρδική ηγεσία από την αμερικανική της επένδυση - εξ ού και η "ευγένεια" των ρωσικών παροτρύνσεων προς την Άγκυρα. Όμως καταλυτική προϋπόθεση αποτελεί η επανασυμφιλίωση του Ερντογάν με τον Άσαντ.
Ο Τούρκος ηγέτης δεν δείχνει ακόμη έτοιμος για κάτι τέτοιο - πόσο μάλλον για την εγκατάλειψη, όπως θα είναι η λογική συνέπεια, των συριακών εδαφών που έχει ήδη αποσπάσει στις τρεις προηγούμενες τουρκικές εισβολές.