Οι διπλωματικές πρωτοβουλίες του προέδρου Μακρόν για τον τερματισμό της κρίσης μεταξύ Ουκρανίας-Ρωσία, τον έκαναν αποδέκτη επιφυλακτικών επαίνων αλλά και κριτικής. Ενώ κάποια κράτη-μέλη της ΕΕ είναι δύσπιστα απέναντι στο Παρίσι, οι εναλλακτικές της γαλλικής ηγετικής στάσης είναι λίγες.
Μεταξύ κρατών, το συμφέρον και η δυσπιστία -ακόμη και η διπροσωπία- βασιλεύουν το ίδιο με την εμπιστοσύνη. Το 2021, όταν ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν βρισκόταν σε σύνοδο της G7, η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο σχεδίαζαν την αποτροπή της πώλησης γαλλικών υποβρυχίων στην Αυστραλία. Η εμπιστοσύνη διαλύθηκε. Ωστόσο η γαλλο-αμερικανική στρατιωτική συνεργασία παραμένει κάτι παραπάνω από εξαιρετική.
Η εμπιστοσύνη είναι ζήτημα αντίληψης και είναι επισφαλής χωρίς διαβεβαιώσεις ότι είναι καλά εδραιωμένη.. είναι επομένως καλύτερα να βασιζόμαστε σε αντικειμενικές πραγματικότητες. Από αυτή την άποψη, η Γαλλία καταλαμβάνει μια μοναδική θέση στην Ευρώπη. Είναι ένας από τους πρώτους εμπνευστές της ευρωπαϊκής οικοδόμησης από την οποία επωφελούνται ορισμένες χώρες-μέλη σήμερα, αλλά και που θα ήθελαν να αμφισβητήσουν την εμπιστοσύνη που θα δοθεί στη Γαλλία αναφορικά με την κρίση με τη Ρωσία.
Κανείς στη Δυτική Ευρώπη δεν είναι ίσος με τη Γαλλία στον τομέα της πυρηνικής αποτροπής, κάτι που δίνει στο Παρίσι ειδικές ευθύνες σε σχέση με τη Μόσχα. Η Γαλλία δεν μπορεί να υποβιβαστεί στον ρόλο του παθητικού θεατή. Σήμερα, και αυτό είναι που συμβαίνει με την περίπτωση της κρίσης στην Ουκρανία, ορισμένοι στο Παρίσι λυπούνται για την υπερβολικά βαρύτατα που δίνουν αρκετές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης στα ζητήματα ασφάλειας. Η στάση τους επηρεάζεται κυρίως από τις ΗΠΑ, ένα χαρακτηριστικό που κυριαρχεί από την κρίση στο Ιράκ το 2003.
Η εμπιστοσύνη είναι μια σχετική έννοια και σε κάθε περίπτωση, οι Γάλλοι, με την ευρωπαϊκή τους ιδέα σταθερά στη θέση της, μπορούν να τους εμπιστευθεί κανείς για να χαράξουν μια πορεία ευρωπαϊκής στρατηγικής αυτονομίας.
Το ερώτημα είναι εάν η Γαλλία κάνει ό,τι χρειάζεται για να την εμπιστευτούν οι ευρωπαίοι εταίροι της. Η απάντηση είναι ναι. Η ακραία ένταση των διαβουλεύσεων που ανέλαβε ο πρόεδρος Μακρόν με τους Ευρωπαίους εταίρους πριν από τη συνάντηση με τον Πούτιν, απεικονίζει ότι οι γαλλικές διπλωματικές πρωτοβουλίες δεν είναι απομονωμένες αλλά συντονισμένες.
Ελλείψει μιας ηχηρής γερμανικής πολιτικής, ο Μακρόν ξεχωρίζει ως η μόνη ευρωπαϊκή πολιτική προσωπικότητα ικανή να μιλήσει ισότιμα με τον Ρώσο πρόεδρο. Η απόφαση του να ξεκινήσει εκ νέου τις διαπραγματεύσεις του σχήματος της Νορμανδίας για το Ντονμπάς, έχει στόχο την συμπλήρωση της διμερούς διαπραγματευτικής διαδικασίας ΗΠΑ-Ρωσίας, επανατοποθετώντας τους Ευρωπαίους ως παράγοντες σε μια κρίση που πρωτίστως αφορά στην ίδια τους την ασφάλεια.
Το γαλλικό focus σε μια ευρωπαϊκή προσέγγιση, συχνά εκλαμβάνεται ότι υπονομεύει τη δέσμευση του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Αυτό παρερμηνεύει πλήρως τις φιλοδοξίες της Γαλλίας και υποτιμά τον ενεργό ρόλο που διαδραμάτισε το Παρίσι στις αποστολές διαβεβαίωσης του ΝΑΟ από το 2016.
Η Γαλλία προσεγγίζει την κρίση Ρωσίας-Ουκρανίας μέσα από ένα ευρύτερο πρίσμα: η ρωσική επίδειξη δύναμης σε όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Αφρικής, θεωρείται από το Παρίσι ως μια προσπάθεια να δημιουργήσει ευνοϊκές συνθήκες (για τη Ρωσία) για να αναθεωρήσει τη συνολική ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας, και ο Μακρόν πιστεύει ότι η Ευρώπη χρειάζεται να είναι προορατική για τον εκσυγχρονισμό ορισμένων πυλώνων της (το έγγραφο της Βιέννη, τις συμβατικές δυνάμεις και το ΝΑΤΟ).
Ο Μακρόν έκανε τις σωστές ερωτήσεις, αλλά δεν έχει τη συνταγή. Αντί να επικρίνουν τις γαλλικές πρωτοβουλίες, οι Ευρωπαίοι εταίροι θα πρέπει να αδράξουν την ευκαιρία για να προβληματιστούν και να αναπτύξουν τη δική τους πολιτική για τη Ρωσία και τα ευρύτερα ζητήματα ασφάλειας.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: https://carnegieeurope.eu/strategiceurope/86413
Δεν είναι μόνο ότι η Ρωσία ξεκίνησε τον μεγαλύτερο πόλεμο στην Ευρώπη από το 1945, είναι επίσης ότι η Μόσχα υπέγραψε μια συμφωνία στρατηγικής συνεργασίας με τη Βόρεια Κορέα που από την πλευρά του...
Πίσω από την επιτυχία της ακροδεξιάς στην Ευρώπη βρίσκεται μια πολιτική ταυτότητας που προσφέρει στους ψηφοφόρους μια αίσθηση του ότι κάπου ανήκουν. Οι φιλελεύθερες δυνάμεις της Ευρώπης οφείλουν να...
Στόχος της ελίτ δεν είναι να γίνει αρεστή στην πραγματικότητα στον Τραμπ, αλλά στον Πούτιν που ακόμα θέλει συμφωνία με την Ουάσιγκτον.
Η πρόσφατη αλλαγή καθεστώτος στη Μαδαγασκάρη περιγράφεται ως πραξικόπημα – αλλά οι νέοι της χώρας αξίζουν την πίστωση. Η ΕΕ χρειάζεται να στηρίξει τον πληθυσμό της Μαδαγασκάρης και να δανείσει την...
Η ιδέα της χρήσης παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων για να βοηθηθεί η Ουκρανία κυκλοφορεί εδώ και αρκετά χρόνια.
Η επέκταση της συμφωνίας εισαγωγής φυσικού αερίου της Αιγύπτου με το Ισραήλ τον Αύγουστο ακολουθήθηκε από κλιμακούμενη ρητορική και από τις δύο πλευρές και από ισραηλινές απειλές για ματαίωση της...
Η επιτυχημένη επιβολή κατάπαυσης του πυρός από τον Αμερικανό πρόεδρο σε διαβόητους ορκισμένους εχθρούς, που και οι δύο συμφώνησαν σε παραχωρήσεις, αναδεικνύει ακριβώς την αδιαλλαξία του Πούτιν και την...
Η Σύνοδος του Τραμπ στην Αίγυπτο μπορεί να απέτρεψε τις προσπάθειες του Κρεμλίνου να συγκεντρώσει ηγέτες της Μέσης Ανατολής στη Μόσχα, αλλά τα κράτη της Μέσης Ανατολής είναι όλο και λιγότερο...
Οι μόνοι ηττημένοι της αντιπαράθεσης ήταν οι Ρώσοι και Αζέροι που βρέθηκαν να είναι πλευρικές απώλειες.
Πλέον δεν υπάρχουν πολιτικοί φραγμοί για τις ισχυρές υπηρεσίες ασφαλείας της χώρας, και ο αριθμός των συλλήψεων αξιωματούχων θα συνεχίσει να αυξάνεται.
Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η Ρωσία δεν θα επαναλάβει το λάθος που έκανε το 2022. Τότε, το Κρεμλίνο υπολόγιζε ότι η Ουκρανία θα αποδειχτεί αδύναμη και ανίσχυρη. Τώρα, υπολογίζει ότι το ΝΑΤΟ θα είναι...
