Ο Δαυίδ των ιστορικών αυτοκινήτων (vid.)

Δεν νομίζουμε πως όταν ο σερ Άλεκ Ισιγώνης σχεδίαζε το ΜΙΝΙ, είχε ποτέ υπόψη του την τεράστια επιτυχία που θα είχε το μοντέλο. Δεν κρύβουμε πως όταν η BMW αποφάσισε να αναγεννήσει το ΜΙΝΙ είχαμε τις αμφιβολίες μας, αλλά σήμερα η πράξη αποδεικνύει πως το ΜΙΝΙ είναι ένα από τα πιο διαχρονικά μοντέλα στην ιστορία της αυτοκίνησης. Όσο όμως και αν τα σημερινά ΜΙΝΙ μοιάζουν στο πρωτότυπο, είναι το παλιό, το γνήσιο, που πρέπει να οδηγήσεις για να νοιώσεις τη φιλοσοφία του ΜΙΝΙ. Από εκεί ξεκίνησαν όλα, οπότε πρέπει να γυρίσεις στο παρελθόν για να μάθεις και να καταλάβεις.

Αυτό το ταξίδι στο παρελθόν αποφασίσαμε να το κάνουμε με ένα ΜΙΝΙ, που θα έπρεπε να είναι σε άριστη κατάσταση. Κυρίως γιατί θέλαμε να βιώσουμε την εμπειρία, χωρίς να μας επηρεάσει η παλαιότητα του μοντέλου. Απευθυνθήκαμε στην πάντα εξυπηρετική Ismailos Classics η οποία, όπως πάντα, ανταποκρίθηκε άμεσα. Έτσι πριν το καταλάβουμε βρεθήκαμε με τα κλειδιά ενός ΜΙΝΙ σε κατάσταση βιτρίνας. Εύκολα θα πίστευες πως μόλις τώρα βγήκε από τη γραμμή παραγωγής, πως ξαφνικά έγινε κάποια παρεξήγηση στο εργοστάσιο και βγήκε κατά λάθος ένα από εκείνα τα παλιά.

Λίγη ιστορία

Το 1959 παρουσιάστηκε το λιλιπούτειο αυτοκίνητο πόλης και έμεινε στην παραγωγή, ουσιαστικά μέχρι το 2000. Σχεδιάστηκε για λογαριασμό της BMC από τον ελληνικής καταγωγής σερ Άλεκ Ισιγώνη. Η επαναστατική του σχεδίαση με την κίνηση στον εμπρός άξονα αλλά κυρίως με την εγκάρσια τοποθέτηση του κινητήρα επέτρεψε να χρησιμοποιηθεί το 80%, του μήκους, σε εσωτερικούς χώρους! Δεν ήταν όμως μόνο η εργονομία του που το έκαναν τόσο αγαπητό κρατώντας το στην παραγωγή τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι η διαχρονική του σχεδίαση, αλλά και οι υψηλές ικανότητες του στο δρόμο. Η πολύ καλή βάση έφερε και πιο γρήγορες εκδόσεις, όπως το Cooper, ενώ οι ικανότητες πιστοποιήθηκαν και από τις αμέτρητες αγωνιστικές επιτυχίες, με αποκορύφωμα τη νίκη στο Monte Carlo Rally το 1964, το 1965 αλλά και το 1967. Για να γιορτάσει τα 50 χρόνια από τη νίκη του 1967, ο Rauno Aaaltonen, τότε νικητής, συμμετείχε ξανά φέτος στον ιστορικό αγώνα του Monte Carlo, όπως μπορείτε να δείτε στο video, στο τέλος της δοκιμή. Όπως εξηγεί ο ίδιος, οι μικρές διαστάσεις, αλλά και η αίσθηση gokart, βοήθησαν ώστε να κερδίσει το 1967. Το δικό μας αυτοκίνητο ανήκει στην 7^η και τελευταία γενιά που παράχθηκε από το 1996 έως το 2000 και το συγκεκριμένο είναι του 1997. Είχε ηλεκτρονικό ψεκασμό δυο σημείων, ενώ το ψυγείο που παραδοσιακά ήταν δεξιά ανάμεσα στον κινητήρα και το φτερό, πλέον μεταφέρθηκε μπροστά. Το τέλος της παραγωγής το 2000 σήμανε το τέλος μιας πορείας 41 ετών, αλλά και το τέλος του αειθαλούς κινητήρα των 1275cc, που κινούσε το ΜΙΝΙ αλλά και άλλα μοντέλα της BMC για πάνω από 30 χρόνια. Στο εσωτερικό, στην 7η γενιά άλλαξε το ταμπλό ενώ προστέθηκε και αερόσακος οδηγού.

Maxi στην οδήγηση

Έχουμε βρεθεί ξανά μέσα σε ένα MINI αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ την 1^η φορά. Στην Αγγλία λοιπόν, σαν φοιτητής, ένας Έλληνας συμφοιτητής είχε πάρει ένα ΜΙΝΙ σε μέτρια κατάσταση, μόλις 850 cc. Δεν κάναμε πολλές βόλτες μαζί, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ τον εντυπωσιακό τρόπο με τον οποίο έστριβε. Το ονειρευόμουν σε καλή κατάσταση και με δυνατό κινητήρα και σήμερα το όνειρο γίνεται πραγματικότητα! Σε αγαπημένες διαδρομές, κοντά στον Άγιο Μερκούριο, καθημερινή με καλό καιρό και άριστη διάθεση βρεθήκαμε με το θρύλο. Το συγκεκριμένο είναι σαφώς καλύτερο από εκείνο της πρώτης μας εμπειρίας. Για την ακρίβεια είναι τέλειο, όχι μόνο σε κατάσταση αλλά και με τις όμορφες λεπτομέρειές του. Στην πιο "σωστή" απόχρωση, την British Racing Green, με άσπρη οροφή αλλά και υπέροχες ζάντες Minilite, 13in, σε έχει κερδίσει πριν ακόμα ανοίξεις την πόρτα. Οι άσπροι καθρέφτες αλλά και οι νίκελ λεπτομέρειες συμπληρώνουν την πολύ καλή εικόνα. Υπέροχα και τα φρυδάκια στα φτερά των τροχών που είναι απαραίτητα ώστε να χωρέσουν οι "μεγάλοι" τροχοί. Μεγάλοι για το μπόι του ΜΙΝΙ, μιας και στα σημερινά μοντέλα δεν βρίσκεις πλέον τροχούς 13^ων ιντσών! Το αυτοκόλλητο από το Ράλι του Monte Carlo στο πλαϊνό παράθυρο, προσθέτει λίγη ακόμα ένταση-συγκίνηση στη στιγμή της οδήγησης.

Η κυκλοφορία είναι μηδενική και η διαδρομή μέσα στα υπέροχα δέντρα, ιδανική για να καταλάβεις αν ένα αυτοκίνητο μπορεί να στρίψει αποτελεσματικά. Αντικρίζοντας το εσωτερικό είναι λες και βρίσκεσαι σε ένα λιλιπούτειο παλάτι. Εντυπωσιακή αίσθηση φιλοξενίας και πολυτέλειας, για την οποία ευθύνεται αρκετά η Ismailos Classics. Όλες οι επενδύσεις έχουν φτιαχτεί από την αρχή, με δέρμα άριστης ποιότητας, ενώ όπως μπορείτε να δείτε και στις φωτογραφίες. Έχει δοθεί μεγάλη έμφαση στις λεπτομέρειες, όπως τα κεντήματα και στις ραφές. Υπέροχο το δίχρωμο τιμόνι αλλά και οι διάτρητες λαβές για τα παράθυρα και τα άνοιγματα των θυρών, που υπογραμμίζουν την προσοχή στη λεπτομέρεια. Το ταμπλό με ξύλινο φόντο είναι με τη σειρά του σύμφωνο με το κλίμα της κατασκευής, ενώ όμορφο κοντράστ κάνουν τα λευκά όργανα. Γρήγορα συνειδητοποιείς πως δεν σου λείπει τίποτα. Τι και αν δεν έχει οθόνες πολυμέσων, ηλεκτρικά παράθυρα, αυτόματο κλιματισμό, κάθε είδους αισθητήρες. Είναι τα δικά σου αισθητήρια, που θα πάρουν φωτιά και αυτό συμβαίνει μόλις βάλεις μπροστά.

Η θέση οδήγησης είναι κάπως παράξενη, με βάση τα σημερινά δεδομένα. Το τιμόνι είναι κάπως οριζόντια τοποθετημένο, μια θυσία ώστε να είναι εφικτή η βέλτιστη εκμετάλλευση του χώρου. Είναι τρομερό πάντως που έχει βρεθεί τόσος χώρος για τους επιβάτες! Κάθεσαι άνετα, ενώ με κάποιες μικρές παραχωρήσεις θα καθίσουν και πίσω δυο άτομα, ενώ υπάρχει και χώρος αποσκευών! Στον τελευταίο θα βρεις και τη ρεζέρβα, την μπαταρία αλλά και το ρεζερβουάρ! Παράξενο να βλέπεις το ρεζερβουάρ στο χώρο αποσκευών, αλλά κάπου έπρεπε να χωρέσει και αυτό με τη σειρά του! Μην ξεχνάτε ότι την εποχή που σχεδιάστηκε το ΜΙΝΙ, δεν είχε ακόμα μπει στη ζωή των εταιριών η έννοια της παθητικής ασφάλειας, ενώ το κοινό δεν είχε πρόβλημα με την ακανόνιστη μορφή του χώρου.

Γυρνάς το μικρό κλειδί και ο κινητήρας έρχεται άμεσα στη ζωή. Η απόκρισή του στο γκάζι είναι αστραπιαία. Λες και η εντολή μεταφέρεται από τον εγκέφαλο κατευθείαν στον κινητήρα. Το κιβώτιο έχει μέτρια αίσθηση, αλλά δεν σε πειράζει. Ξεκινάς να κινείσαι σβέλτα και αμέσως σε κερδίζει. Έχει πλάκα το ΜΙΝΙ, έχει τσαμπουκά. Παρά το χαμηλό προφίλ των ελαστικών, η ανάρτηση καταφέρνει να απορροφά αποτελεσματικά τις ανωμαλίες. Σίγουρα το ρόλο του σε αυτό παίζει το ανανεωμένο μπροστινό σύστημα με καινούργια ψαλίδια, μπιλιοφόρους. Ο κινητήρας έχει την ψυχή που περιμένεις. Η άριστη λειτουργία του σίγουρα επηρεάζεται από το γεγονός πως λύθηκε από την Ismailos Classics και αλλάχθηκαν στα σωθικά του, ότι ήταν απαραίτητο με γνήσια ανταλλακτικά. Με το χαμόγελο καρφωμένο στο πρόσωπο, έχουμε εκπλαγεί από την ικανότητά του στις στροφές. Ουδέτερο αλλά ταυτόχρονα φιλικό με αρκετή μετάδοση πληροφορίας, είναι αυτό που σήμερα ονομάζουμε GTi. Αλλάζει κατεύθυνση με την σκέψη κάτι στο οποίο βοηθά και το χαμηλό βάρος. Λίγο πριν φτάσουμε στο τέλος της διαδρομής, κόβουμε ρυθμό, ανοίγουμε το παράθυρο και απολαμβάνουμε με αργό ρυθμό το ΜΙΝΙ. Ο κινητήρας γουργουρίζει. Το μικροσκοπικό καπό λάμπει μπροστά μας και απολαμβάνουμε τη στιγμή. Αλήθεια πως θα ήταν να τρέχεις σε αγώνες πριν 50 χρόνια με ένα τέτοιο αυτοκίνητο, αναρωτιόμαστε.

Δεν γίνεσαι τυχαία θρύλος, δεν σε λατρεύουν κατά λάθος εκατομμύρια ανθρώπων και δεν γίνεται να έχεις περάσει τυχαία, το μισό αιώνα ζωής αλώβητος. Αυτό είναι το ΜΙΝΙ, και οδηγώντας σήμερα ένα άριστο δείγμα εξηγούνται όλα τα παραπάνω μονομιάς. Σχεδιαστικά διαχρονικό, εντυπωσιακό σε χώρους και κυρίως ευχάριστο στην οδήγηση, είναι ένα υπέροχο μπιζού, ειδικά στην περίπτωση του δικού μας αυτοκινήτου. Ένας Δαυίδ, που έχει κλείσει τα 50 και που νομίζουμε θα έχει την ίδια δυναμική ακόμα και στα 100!

Κείμενο - Φωτογραφίες: Δημήτρης Χατζητόλιος