Το "ειρηνευτικό" σχέδιο του Πούτιν δεν περιλαμβάνει την ειρήνη

Ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν προκάλεσε παγκόσμιο αποτροπιασμό με την εισβολή στην Ουκρανία πριν από σχεδόν τρία χρόνια. Σχεδίαζε να ανατρέψει τη δημοκρατικά εκλεγμένη ουκρανική κυβέρνηση, να εγκαταστήσει ένα καθεστώς ανδρεικέλων και να εκθέσει τη Δύση ως αδύναμη, διχασμένη και σε υποχώρηση. 

Πάνω από 1.000 ημέρες έχουν περάσει από το ξέσπασμα του απερίσκεπτου πολέμου του και ο Πούτιν δεν έχει καταφέρει να πετύχει ούτε έναν από τους στρατηγικούς του στόχους. Η ισχύς και η επιρροή της Ρωσίας έχουν υποχωρήσει σημαντικά. Δεν μπόρεσε καν να στηρίξει έναν πολύτιμο σύμμαχο, όπως το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία. Εν τω μεταξύ, η Ουκρανία στέκεται ισχυρή και περήφανη, ως μια ελεύθερη και κυρίαρχη δημοκρατία, με την οικονομία της να έχει δυνατές ρίζες στη Δύση.

Όλα αυτά αποτελούν απόδειξη της ανθεκτικότητας του ουκρανικού στρατού και της δύναμης του ουκρανικού λαού. Είναι επίσης αποτέλεσμα της σταθερής αμερικανικής ηγεσίας, η οποία κάλεσε συμμάχους και εταίρους σε όλο τον κόσμο για να βοηθήσουν την Ουκρανία να αντιμετωπίσει τις αυτοκρατορικές φιλοδοξίες του Κρεμλίνου. Οι ΗΠΑ θα πρέπει να οικοδομήσουν πάνω σε αυτή την ιστορική επιτυχία και όχι να τη σπαταλήσουν.

Ο Πούτιν υπέθεσε ότι ο κόσμος απλά θα παρακολουθούσε όταν έστειλε τον στρατό του να διασχίσει τα ουκρανικά σύνορα. Έκανε λάθος. Οι ΗΠΑ κέρδισαν την υποστήριξη περίπου 50 χωρών από όλο τον πλανήτη για να βοηθήσουν την Ουκρανία να αμυνθεί - και να προστατεύσουν τη θεμελιώδη αρχή ότι τα σύνορα δεν επιτρέπεται να αλλάζουν με τη βία. Ένας από εμάς, ο υπουργός Όστιν, έχει συγκαλέσει την Ομάδα Επαφής για την Άμυνα της Ουκρανίας - έναν παγκόσμιο συνασπισμό που συντονίζει τη στρατιωτική υποστήριξη προς την Ουκρανία - συνολικά 25 φορές. Τα μέλη της Ομάδας έχουν δεσμεύσει 126 δισ. δολ. σε άμεση βοήθεια για την ασφάλεια της Ουκρανίας, με το μισό σχεδόν να έχει έρθει εκτός των ΗΠΑ. 

Ως ποσοστό του ΑΕΠ, πάνω από 12 μέλη της Ομάδας παρέχουν πλέον περισσότερη βοήθεια στην Ουκρανία απ' ό,τι οι ΗΠΑ. Και αυτές οι επενδύσεις στην Ουκρανία αποδίδουν ήδη, ενισχύοντας την αμυντική μας βιομηχανική βάση και δημιουργώντας καλές θέσεις εργασίας. Η επιθετικότητα του Πούτιν οδήγησε στο μεταξύ σε εκείνο το αποτέλεσμα που προσπαθούσε να αποτρέψει: το ΝΑΤΟ είναι τώρα μεγαλύτερο, ισχυρότερο και πιο ενωμένο από ποτέ.

Ως αποτέλεσμα, η Ουκρανία κατάφερε να σταματήσει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στον κόσμο - παρά τις απερίσκεπτες συνεχείς κλιμακώσεις του Πούτιν και τις ανεύθυνες πυρηνικές απειλές. Η Ουκρανία έχει πολεμήσει με σθένος ακόμα και ενώ η Κίνα, η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, υποστηρίζει τον Πούτιν, το Ιράν, το μεγαλύτερο κράτος-υποστηρικτής της τρομοκρατίας στον κόσμο, τον εξοπλίζει με πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη και η Βόρεια Κορέα, το πλέον απάνθρωπο κράτος εξοπλισμένο με πυρηνικά, τον προμηθεύει με πυρομαχικά και περίπου 10.000 στρατιώτες.

Η επιτυχία της Ουκρανίας μέχρι σήμερα είναι ένα τεράστιο στρατηγικό επίτευγμα, αλλά ο στρατός της συνεχίζει να αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις στο πεδίο της μάχης. Οι ρωσικές δυνάμεις πρόσφατα ανέκτησαν κάποια από τα εδάφη που η Ουκρανία είχε απελευθερώσει, ενώ η καταστροφή από τη Μόσχα των σταθμών ηλεκτροπαραγωγής και άλλων κρίσιμων υποδομών της χώρας έχει οδυνηρό τίμημα. Ο ουκρανικός λαός έχει επιδείξει αξιοθαύμαστη αντοχή, αλλά έχει πληρώσει μεγάλο τίμημα για την ελευθερία του.

Ωστόσο, αυτά τα τρωτά σημεία της Ουκρανίας δεν θα πρέπει να συγκαλύψουν τα αυξανόμενα διλήμματα του ίδιου του Πούτιν. Τους τελευταίους μήνες, οι ΗΠΑ και οι εταίροι τους έχουν προσφέρει ακόμα περισσότερη στρατιωτική βοήθεια - συμπεριλαμβανομένων εκατοντάδων χιλιάδων από επιπλέον βλήματα πυροβολικού, νέων πυραύλων για την αεράμυνα, περισσότερων τεθωρακισμένων οχημάτων και πυρομαχικών αέρος-εδάφους - στην Ουκρανία για να βοηθήσουν να περιοριστεί το πλεονέκτημα που έχει η Ρωσία σε ανθρώπινο δυναμικό. Επιτρέψαμε στην Ουκρανία να χρησιμοποιεί πυραύλους ATACMS εντός των ρωσικών συνόρων, κάτι που την βοήθησε να αμυνθεί μετά την επέμβαση της Βόρειας Κορέας στον πόλεμο. Καθ' όλη τη διάρκεια της σύγκρουσης, ενώ εξελίσσονταν οι συνθήκες στο πεδίο της μάχης και όσο μας το επέτρεπαν τα αποθέματα μας και οι σχετικές απαιτήσεις ετοιμότητας, αυξήσαμε τη βοήθεια με ρυθμό που μπορούσαν να απορροφήσουν οι ουκρανικές δυνάμεις, συνδέοντας κάθε δωρεά με εκπαίδευση και υποστήριξη.

Η Ρωσία υφίσταται τεράστιες απώλειες - κατά μέσο όρο 1.500 απώλειες την ημέρα - για να κατακτήσει μικρά κομμάτια εδάφους. Η Ρωσία έχει περισσότερους από 700.000 νεκρούς και τραυματίες από τότε που ο Πούτιν ξεκίνησε τον πόλεμό του. Τώρα αντιμετωπίζει όλο και περισσότερο ένα οδυνηρό δίλημμα: είτε να υπομείνει μεγάλες απώλειες για ελάχιστα κέρδη - και ενδεχομένως να προχωρήσει σε επιστράτευση πυροδοτώντας εσωτερική αστάθεια - είτε να διαπραγματευτεί σοβαρά με την Ουκρανία για να τερματίσει τον πόλεμο.

Παρέχουμε επίσης οικονομική υποστήριξη στην Ουκρανία και αναγκάζουμε τη Ρωσία να την πληρώνει. Αμέσως μετά την εισβολή της Ρωσίας, οι ηγέτες της Ομάδας των Επτά ενήργησαν με απόλυτη ταχύτητα για να αποδεσμεύσουν περισσότερα από 300 δισ. δολ. από τα περιουσιακά στοιχεία της ρωσικής κεντρικής τράπεζας που βρίσκονταν στις αντίστοιχες χώρες της δικαιοδοσίας μας. Τον Ιούνιο, ο Μπάιντεν και οι ηγέτες της Ομάδας συμφώνησαν να παραχωρήσουν 50 δισ. δολ. σε δάνεια προς την Ουκρανία, τα οποία θα αποπληρωθούν με τους τόκους από δεσμευμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία.

Οι ΗΠΑ έχουν επίσης αναλάβει συντονισμένη δράση για να αποκόψουν τα έσοδα που τροφοδοτούν την πολεμική μηχανή του Πούτιν. Στις μεγαλύτερες τράπεζες της Ρωσίας, με σημαντικές διασυνδέσεις στο εξωτερικό, έχουν επιβληθεί κυρώσεις. Με τη βοήθειά μας, η Ευρώπη σχεδόν μηδένισε την εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο. Ο πληθωρισμός στη Ρωσία είναι σήμερα πάνω από 9% και αυξάνεται. Τα επιτόκια έχουν εκτοξευθεί στο 21%. Ακόμη και με περίπου το 40% του προϋπολογισμού της Ρωσίας να πηγαίνει στον στρατό, το Κρεμλίνο δεν μπορεί να παράγει αρκετό υλικό για να αναπληρώσει τις απώλειες. Ο Πούτιν σπατάλησε σχεδόν τα δύο τρίτα των κεφαλαίων που είχε "χτίσει" η χώρα τις τελευταίες δεκαετίες, καταστρέφοντας το μέλλον της Ρωσίας για να κυνηγήσει ένα αυτοκρατορικό παρελθόν. Περίπου ένα εκατομμύριο Ρώσοι, πολλοί νέοι και ταλαντούχοι, εγκατέλειψαν τη χώρα. 

Όλα αυτά έχουν δώσει ώθηση στην Ουκρανία - και στην επόμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ. Αυτό θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να τερματιστεί ο πόλεμος του Πούτιν και να επιτευχθεί μια διαρκής ειρήνη που θα εξασφαλίζει ότι οι Ουκρανοί θα μπορούν να αποτρέψουν περαιτέρω ρωσικές επιθέσεις, να υπερασπιστούν το έδαφός τους και να ευδοκιμήσουν ως κυρίαρχη δημοκρατία. Έτσι θα μπορούσε να μοιάζει η ειρήνη μέσω της δύναμης. Αλλά επειδή ο Πούτιν διατηρεί τις αυτοκρατορικές του φιλοδοξίες, το να χάσουμε σήμερα αυτή την ορμή, τερματίζοντας τη βοήθεια και επιβάλλοντας μια πρόωρη κατάπαυση του πυρός  θα επιτρέψει απλά στον Πούτιν να ξεκουραστεί, να επαναξοπλιστεί και στη συνέχεια να εξαπολύσει μια νέα επίθεση. Αυτό θα είναι ειρήνη μέσω παράδοσης, κάτι που δεν θα είναι ειρήνη. Όχι για την Ουκρανία, που θα καταστραφεί κάτω από την μπότα του Πούτιν. Όχι για την Ευρώπη, που θα βρίσκεται στη σκιά ενός τυράννου αποφασισμένου να αποκαταστήσει τη διαλυμένη αυτοκρατορία της Μόσχας. Όχι για τους φίλους της Αμερικής αλλού, που θα μπορούσαν να βρεθούν να αντιμετωπίζουν νέους κινδύνους από αυταρχικούς ηγέτες που πιθανώς να δουν μια νίκη του Πούτιν σαν μια κυνηγητική άδεια για τους ίδιους. Αλλά και για τις ΗΠΑ, που θα πρέπει να ξοδέψουν περισσότερος πόρους και να αναλάβουν μεγαλύτερους κινδύνους απέναντι σε έναν Πούτιν που θα έχει αποθρασυνθεί και απέναντι σε άλλους δικτάτορες και φορείς του χάους με μόνο σκοπό να καταστρέψουν το σύστημα των κανόνων, δικαιωμάτων και ευθυνών που ενίσχυσε την ασφάλεια και ευημερία για πολλές γενιές Αμερικανών.

Η επιδίωξη της ειρήνης μέσω της ισχύος είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση της Ουκρανίας και την ασφάλεια της Αμερικής. Οι ΗΠΑ, οι σύμμαχοι και εταίροι μας, θα πρέπει να συνεχίσουμε να στεκόμαστε στο πλευρό της Ουκρανίας και να ενισχύσουμε τη θέση της ενόψει των διαπραγματεύσεων που θα φέρουν μια ημέρα το τέλος στον επιθετικό πόλεμο του Πούτιν.

*Ο Lloyd J. Austin III ήταν υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ. Ο Antony J. Blinken ήταν υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ.

© 2024 Διατίθεται από το "The New York Times Licensing Group"