Οι "μικρές ειδήσεις" και το θρίλερ με τη Σακελλαροπούλου

Του Μανόλη Καψή

Υποτίθεται ότι το πολιτικό θέμα της εβδομάδας που διανύουμε είναι η επιλογή Μητσοτάκη για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Θα προτείνει την παράταση της θητείας της Κατερίνας Σακελλαροπούλου ή θα προτείνει άλλο πρόσωπο; Και πώς θα δικαιολογήσει την αλλαγή υποψηφίου; Θα εξηγήσει γιατί δεν προτείνει για μια νέα θητεία την νυν πρόεδρο; Απέτυχε η κ. Σακελλαροπούλου ή θέλει να κάνει τα χατίρια της λαϊκής δεξιάς, που έχει θυμώσει και από τα πολύ θερμά λόγια του Μητσοτάκη για τον Σημίτη και κρατάει μούτρα στην Πρόεδρο που πανηγύρισε για τον γάμο των ομοφυλοφίλων;

Θα επιλέξει πρόσωπο από την κεντροαριστερά, όπως θέλει η θεσμική παράδοση ή θα διαλέξει την ασφαλή επιλογή Τασούλα; Μάλλον το δεύτερο λένε οι πληροφορίες, αλλά πώς θα αντιμετωπίσει τότε την άρνηση του ΠΑΣΟΚ να τον στηρίξει; Το θέμα έχει σασπένς, προσφέρεται για κουτσομπολιό, έχει και ονόματα έκπληξη, λίγο κυβερνητικό παρασκήνιο από αυτά που αρέσουν σε μας τους δημοσιογράφους, χρόνο να έχουμε δηλαδή να χάσουμε, να ασχολούμαστε για μέρες.

Αλλά έχω την εντύπωση ότι το προεδρικό, όποια και αν είναι η επιλογή του πρωθυπουργού, θα έχει εξαντληθεί μέσα σε λίγες ημέρες και μετά την ορκωμοσία του/της νέου/ας Προέδρου, κανείς δεν θα θυμάται ούτε τι είπε ο Νικήτας Κακλαμάνης στην πρωινή του εμφάνιση στην τηλεόραση του ΑΝΤ1, ούτε πόσους ψήφους πήρε ο νέος Πρόεδρος από την αντιπολίτευση, ούτε την απογοήτευση της Ζωής Κωνσταντοπούλου- που δεν είδε τον μπαμπά της πρόεδρο- και η ζωή θα συνεχιστεί με τα πάνω της και τα κάτω της. Στο τέλος του χρόνου, καμία σημασία δεν έχει ποια θα είναι η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Για άλλους όμως, όπως είναι οι γονείς του 22χρονου Παναγιώτη στα Χανιά, η ζωή και ο χρόνος έχουν σταματήσει τα ξημερώματα του Σαββάτου, όταν ένας ασυνείδητος οδηγός, όπως γράφουμε συνήθως (επαναλαμβάνοντας τα δημοσιογραφικά κλισέ), συγκρούστηκε με το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο γιος τους και τον σκότωσε επί τόπου.

Ο 45χρονος "ελληνάρας" οδηγούσε μεθυσμένος - όπως είχε συλληφθεί και στο παρελθόν να οδηγεί μεθυσμένος - του είχε αφαιρεθεί το δίπλωμα, αλλά συνέχιζε να οδηγεί. Και ίσως δεν είναι άσχετο με την ιστορία το γεγονός ότι οδηγούσε ένα πολυτελές, σούπερ αυτοκίνητο. Έρευνες έχουν δείξει ότι όσοι διαθέτουν ακριβά, πολυτελή αυτοκίνητα έχουν την τάση να αδιαφορούν για τους κανόνες και να περιμένουν από τους άλλους με τα μικρότερα, πιο φτωχικά αυτοκίνητα, να τους δώσουν προτεραιότητα και να κάνουν στην άκρη.

Αλλά η ιστορία έχει και συνέχεια. Ο οδηγός, αν και θα έπρεπε να έχει συλληφθεί και να οδηγηθεί στο αυτόφωρο, αφέθηκε ελεύθερος. Αν τον είχαν συλλάβει το παιδί θα είχε σωθεί. Και αφέθηκε ελεύθερος, γιατί υπάρχει λέει μια άτυπη οδηγία στην Κρήτη, κι ας διαψεύδεται επισήμως, όταν οδηγοί συλλαμβάνονται να οδηγούν μεθυσμένοι το Σαββατοκύριακο (υποθέτω θα είναι πολλοί…), να μην πηγαίνουν αυτόφωρο- ίσως λόγω φόρτου εργασίας στο δικαστήριο- αλλά να ασκούνται κανονικά μηνύσεις, να αφήνονται ελεύθεροι και η υπόθεση να παίρνει τον δρόμο της. Μπορεί να υπήρχαν και αντιδράσεις από την τοπική κοινωνία για υπερβολική αυστηρότητα των τροχονόμων…

Ο πρωθυπουργός, μετά τις αντιδράσεις για τον τρόπο που χειρίστηκε την υπόθεση η Αστυνομία, ξήλωσε την ηγεσία της Αστυνομικής Διεύθυνσης Χανίων και θα στείλει νέο προϊστάμενο από την Αθήνα. Όχι ότι έχει άδικο, όχι ότι δεν πρέπει όλοι όσοι δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες του νόμου - αν και δεν είμαι σίγουρος ότι είναι μόνο οι αστυνομικοί που έχουν ευθύνες - αλλά είναι προφανής η επιχείρηση διαχείρισης των αντιδράσεων. Θα έχει συνέχεια;

Και έχω την εντύπωση ότι αυτή η ιστορία, είναι πολύ πιο "ενημερωτική" και αποκαλυπτική για την Ελλάδα κι εμάς τους Έλληνες, για το ελληνικό δημόσιο και την ελληνική πολιτεία, για το πώς αντιλαμβανόμαστε τη συλλογική μας ζωή, τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις μας, για το πώς εφαρμόζουμε τους νόμους, από όλο αυτό το αδιάφορο κουτσομπολιό για την Προεδρία της Δημοκρατίας και το δήθεν παρασκήνιο.

Οι Έλληνες είμαστε πρωταθλητές στην οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ (το ποσοστό φθάνει το 34%) και είμαστε επίσης πρωταθλητές στα τροχαία δυστυχήματα, με σχεδόν 600 νεκρούς κάθε χρόνο. Αλλά αυτή η θλιβερή στατιστική σπανίως γίνεται πρωτοσέλιδο.

Οδηγούμε χωρίς να φορούμε ζώνη (ειδικά στην επαρχία) - άκουσα τον πατέρα του παιδιού που χάθηκε στα Χανιά, να λέει στην τηλεόραση ότι και ο άτυχος γιος του δεν φορούσε ζώνη - οι μοτοσυκλετιστές δεν φοράνε κράνος, ειδικά στην Κρήτη (όπου υποθέτω θεωρείται μαγκιά να οδηγείς χωρίς κράνος, με αποτέλεσμα να έχει το νησί τους περισσότερους θανάτους πανελλαδικά), ενώ περνάμε με άνεση το κόκκινο και αδιαφορούμε για το stop. Σιγά μωρέ.

Ελάχιστοι σέβονται τα όρια ταχύτητας. Και μαζί με αυτές τις πρακτικές που έχουν να κάνουν με τις αντιλήψεις μας, έρχεται και το ελληνικό δημόσιο με τη δυσλειτουργία του. Οι έλεγχοι είναι ελάχιστοι, κι ας απαριθμεί ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης πόσα αλκοτέστ γίνονται κάθε μήνα, και όταν γίνονται έλεγχοι, συχνά οι ποινές δεν εφαρμόζονται. Όπως έδειξε η ιστορία στα Χανιά, υπάρχει ανοχή σε αυτού του είδους την εγκληματικότητα.

Και αυτό είναι το μείζων πρόβλημα που αναδεικνύει αυτή η τραγική είδηση από το αστυνομικό ρεπορτάζ. (Που και αυτή φοβάμαι ότι θα ξεχαστεί μεθαύριο). Το πρόβλημα της ανομίας στην Ελλάδα, η ανοχή που δείχνουμε και που δείχνει και το κράτος στην ανομία. Μια ανομία, μια έλλειψη σεβασμού στον νόμο, που την βλέπουμε διαρκώς στην καθημερινότητά μας. Στον τρόπο που οδηγούμε αλλά ακόμα και στον τρόπο που παρκάρουμε.

Είναι η βαλκανική μας συνιστώσα, είναι η αντισυστημική μας προδιάθεση ή είναι η έλλειψη ελέγχων; Είναι οι  παράλογοι κανόνες ή οι υπερβολικά αυστηρές ρυθμίσεις που δεν μπορούν να εφαρμοστούν; Πάντως μέχρι στιγμής, παρά την αλλαγή στη νομοθεσία που επέβαλε ο νυν υπουργός Δικαιοσύνης, Γιώργος Φλωρίδης, δεν έχω ακούσει κανέναν ασυνείδητο οδηγό να οδηγείται στη φυλακή.

Η παρέμβαση της πολιτείας δεν μπορεί να περιοριστεί στο ξήλωμα της αστυνομικής διεύθυνσης Χανίων ή σε διοικητικές αλλαγές ή σε υποσχέσεις για αυστηροποίηση των ποινών (που πάντα προκαλούν αντιδράσεις). Χρειάζεται μια αλλαγή νοοτροπίας. Και η αρχή γι΄αυτή την αλλαγή νοοτροπίας, μπορεί να γίνει μόνο από τους κρατικούς μηχανισμούς.