Ως πού θα φθάσει η σύγκρουση Μητσοτάκη - Σαμαρά

Του Μανόλη Καψή

Υποθέτω δεν έγιναν ποτέ φίλοι, άλλωστε υπήρχε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού και των δυο η οικογενειακή ιστορία, αλλά ποτέ δεν είχαν ανταλλάξει "γαλλικά", όπως συνέβαινε ανά τακτά χρονικά διαστήματα με την Ντόρα. 

Που δεν του συγχώρεσε ποτέ την ανατροπή της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με αφορμή το Μακεδονικό και φροντίζει συχνά να του το θυμίζει. Αντίθετα, η διαγραφή της από τον κ. Σαμαρά, δεν νομίζω να την απασχόλησε ποτέ. Μάλλον ως τίτλο τιμής το έχει.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης από την πλευρά του διατηρούσε πάντα τυπικώς "καλές σχέσεις" με τον πρώην πρωθυπουργό, μάλιστα ενδεχομένως να είχε και τη στήριξη του κ. Σαμαρά όταν έθεσε υποψηφιότητα για πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Τι συνέβη και όπως όλα δείχνουν, οι δυο άνδρες είναι έτοιμοι να τραβήξουν τη σκανδάλη; Και τι θα σημαίνει η ανοιχτή σύγκρουση για την κυβέρνηση και την πλειοψηφία της στη Βουλή;

Ας το πάρουμε από την αρχή. Η αρχή της σύγκρουσης, ή ενδεχομένως η αφορμή, είναι χωρίς αμφιβολία η ιστορία των υποκλοπών. Η αποκάλυψη για το δίκτυο που είχε στηθεί στο υπόγειο του Μεγάρου Μαξίμου και του οποίου θύματα ήταν επιχειρηματίες, πολιτικοί και εν ενεργεία υπουργοί, ανώτεροι αξιωματικοί και δημοσιογράφοι- αλλά και διάφορες άλλες προσωπικότητες που ακόμα ψάχνουμε να βρούμε τους λόγους για τους οποίους είχαν τεθεί υπό παρακολούθηση- η αποκάλυψη, μαζί με όλες τις λεπτομέρειες που τη συνόδευαν για την μοντέρνα "τεχνολογία" που χρησιμοποιήθηκε, ήταν ένα σοκ που προκάλεσε βαθύ χάσμα.

Βαθύ χάσμα ανάμεσα στον νυν πρωθυπουργό και τους δυο προκατόχους του, τον κ. Σαμαρά και τον κ. Καραμανλή, όχι γιατί οι πρώην πρωθυπουργοί τρέφουν ψευδαισθήσεις για το πώς λειτουργούν οι μυστικές υπηρεσίες στην Ελλάδα  ή για το αν οι τηλεφωνικές επικοινωνίες είναι ασφαλείς (όχι μόνο στην Ελλάδα) , αλλά γιατί υποθέτω και οι δυο ενοχλήθηκαν σφόδρα από την προσπάθεια του Κυριάκου Μητσοτάκη να ελέγξει όλους "τους αρμούς της εξουσίας", όπως θα έλεγαν και κάποιοι φίλοι μας από την αριστερά. 

Δημοσιογραφικές πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας πρόσφατα, θέλουν μάλιστα τον κ. Σαμαρά να αναρωτήθηκε φωναχτά μιλώντας τότε με τον κ. Καραμανλή- σε εκείνες τις τετ α τετ συναντήσεις τους την εποχή των αποκαλύψεων- που φρόντιζαν να δημοσιοποιούν, ώστε να γίνεται ορατή η δυσφορία τους με το σκάνδαλο των υποκλοπών- μήπως ήταν και εκείνοι ακόμα υπό παρακολούθηση. Μάλλον απίθανο πάντως.

Στην περίπτωση του Αντώνη Σαμαρά ενδεχομένως να υπήρχε όμως και παρελθόν ενόχλησης, αφού πιθανώς να χρέωσε στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον χειρισμό του σκανδάλου Novartis, όπου παρά τις αποκαλύψεις για την έκταση της σκευωρίας, όλοι οι πρωταγωνιστές είτε έπεσαν στα μαλακά είτε δεν αντιμετώπισαν καν τις συνέπειες της παράνομης και σκοτεινής τους δράσης. Και αυτό, όπως εκτιμάται, σε μια προσπάθεια του κ. Μητσοτάκη να πέσουν οι τόνοι της αντιπαράθεσης με τον ΣΥΡΙΖΑ, να μην τροφοδοτηθεί η πόλωση και να επέλθει η κανονικότητα στο πολιτικό σκηνικό.

Η υπόσχεση του κ. Σαμαρά ότι θα "τους πάει μέχρι τέλους", σκόνταψε έτσι στις αποφάσεις της Δικαιοσύνης. (Τώρα ίσως υπάρχει η ευκαιρία για την αναψηλάφηση της υπόθεσης, αλλά η ζημιά έχει γίνει.)

Αλλά ακόμα και αν υπάρχει ένα βαρύ παρελθόν λόγω της Novartis, είναι κυρίως αυτή η αίσθηση ή η υποψία των 2 πρώην πρωθυπουργών - και ειδικά του κ. Σαμαρά που έχει και πιο εκρηκτική ψυχοσύνθεση (και δεν λέγεται Καραμανλής)- ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης οικοδομεί ένα προσωποπαγές καθεστώς χωρίς checks, με τη βοήθεια των media και ορισμένων επιχειρηματιών, που βρίσκεται στην καρδιά της σύγκρουσης των δυο. 

Και είναι αυτή η ψυχική διάσπαση (και οι ιδιοσυγκρασίες) - συν το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν έχει αντιπολίτευση, συν το γεγονός ότι αντιμετωπίζει τη δυσφορία των λαϊκών τάξεων για την ακρίβεια, που δημιουργούν ένα διαφορετικό κλίμα- που εξηγεί τις "κορώνες" του Αντώνη Σαμαρά για τον γάμο των ομοφυλόφιλων και στη συνέχεια τις "κραυγές" για τα ελληνοτουρκικά. Άλλωστε ο πρώην πρωθυπουργός ποτέ δεν έκρυψε τις βαθιά συντηρητικές του απόψεις στα κοινωνικά θέματα, ούτε την μαξιμαλιστική γραμμή της οποίας είναι οπαδός στα εξωτερικά.

Ποια μπορεί να είναι η εξέλιξη; Τώρα που πλέον δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα και ο ένας απαντάει στον άλλο με ευθείες κατηγορίες, είτε για πατριδοκαπηλία είτε για ενδοτικότητα και υποκλίσεις; 

Ο Αντώνης Σαμαράς είναι σε μια ηλικία που δεν μπορεί να περιμένει επιστροφή στην πρώτη γραμμή και εξ αυτού του λόγου είναι όμως και πιο απελευθερωμένος από δεσμεύσεις. Και δεν λέγεται Καραμανλής. Να υπολογίσει άραγε την προϊστορία του με την οικογένεια Μητσοτάκη; Χλωμό.Σίγουρα δεν τον πτοεί το μπαράζ των επικριτικών δημοσιευμάτων που ακολούθησαν την έκρηξή του από την Κύπρο, και που ορισμένοι έσπευσαν να αποδώσουν στο "σύστημα Μητσοτάκη". 

Από την άλλη πλευρά, ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να επιτρέψει στον κ. Σαμαρά να αμφισβητεί τον πατριωτισμό της ακολουθούμενης πολιτικής έναντι της Τουρκίας, ούτε τη διαρκή υπονόμευση, αλλά οφείλει να συνυπολογίσει και τις παρενέργειες της σύγκρουσης στην κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Ακόμα και αν δύσκολα θα βρεθούν βουλευτές, που θα τον ακολουθήσουν σε μια οριστική ρήξη.

Είναι μια δύσκολη ισορροπία με ασαφή κατάληξη. Αυτό που δεν δείχνει πιθανό, είναι να υπάρξει κατευνασμός. Γιατί εκτός όλων των άλλων, είναι και οι ιδιοσυγκρασίες.

Πάντως, το πρώτο θύμα της σύγκρουσης είναι πιθανότατα η υπονόμευση της πρώτης απόπειρας μετά τον Σημίτη, για μια συνεννόηση με την Τουρκία για τις θαλάσσιες ζώνες.