Η μεγάλη βαρεμάρα

του Μανόλη Καψή

Κανονικά, όπως θα έλεγε και ο παλιός μου αρχισυντάκτης, θα έπρεπε να γράψω για τον ανασχηματισμό. Να είμαι στην επικαιρότητα. Ποιος έφυγε και γιατί, ποιος ανέλαβε κτλ. Αλλά πείτε μου τι έμπνευση πρέπει να διαθέτεις, πόση ανοσία στη βαρεμάρα πρέπει να έχεις, για να σχολιάσεις ότι επέστρεψε ο Θεοδωρικάκος στην κυβέρνηση ή ότι μετακινήθηκε η Κεραμέως και την αντικατέστησε ο Λιβάνιος; Ήμαρτον με τέτοιες ζέστες…

Ενώ στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει τουλάχιστον σασπένς. Ποιος θα είναι ο επόμενος που θα την "ρίξει" στον Ανδρουλάκη; Μόνο ο Δουδωνής τον έχει λυπηθεί μέχρι στιγμής και δεν τον έχει κατηγορήσει για το μίζερο αποτέλεσμα. Υπάρχει όμως και νοσταλγία. Ένας Παπανδρέου επιστρέφει στην πρώτη γραμμή της μάχης και σαλπίζει κατά της "ευνοιοκρατίας". Ανεμίζουν τα λάβαρα με τον πράσινο ήλιο και στα μεγάφωνα ακούμε τον Λοΐζο, έστω και με ένα ελαφρύ accent.

Έχει και παρασκήνιο. Ο Δούκας λέει- στη συνέντευξη που δίνει σε κυριακάτικη εφημερίδα- δεν αποκλείει να διεκδικήσει και αυτός την προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Η κάπως έτσι. Θα το διατυπώνει υποθέτω πασοκικά, να μπορεί να ερμηνευτεί με όποιον τρόπο θες.

Έχει όμως και πολιτική. Με τα ποσοστά που είδαμε στις ευρωεκλογές, αυτοδύναμη κυβέρνηση δεν βγαίνει- όποτε και αν γίνουν οι εθνικές εκλογές- άρα μήπως αρχίσουμε να μελετάμε και τα πιθανά σενάρια; Άλλωστε και εμείς οι δημοσιογράφοι κάπως πρέπει να βγάλουμε το ψωμί μας.

Υποθέτω βέβαια ότι πριν οδηγηθούμε στις εσωκομματικές κάλπες, πρέπει να εξηγήσουμε τι συνέβη και το ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί, ούτε την μεγάλη πτώση των ποσοστών της Νέας Δημοκρατίας, ούτε την κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν πιστέψουμε τον Νίκο Ανδρουλάκη φταίνε οι βαρόνοι του Κινήματος, αυτοί οι ίδιοι που τώρα τον αμφισβητούν, που δεν έτρεξαν να μαζέψουν τις ψήφους πόρτα πόρτα. Γι' αυτό και οι άλλοι σε όποιο στούντιο τύχει να βρεθούν, διαβεβαιώνουν ολίγο πομπωδώς και με μια δόση μελοδράματος, ότι "έλιωσαν παπούτσια" και "ίδρωσαν τη φανέλα". Αλλά να φταίει η ολίγον  πριγκιπική αντίληψη για την πολιτική του Γερουλάνου για το  φτωχό 12,8%; Μάλλον δεν πείθει είναι η αλήθεια.

Αν πιστέψουμε τους άλλους φταίει ο Νίκος Ανδρουλάκης. Είναι μονίμως θυμωμένος, έχει στρίψει το κόμμα στα αριστερά και μοιάζει με τον ΣΥΡΙΖΑ και συν τοις άλλοις, έχει διώξει και όλους όσους είχαν μεν ικανότητες, αλλά δεν τους εμπιστευόταν. Φοβόταν ότι την κρίσιμη στιγμή θα τον αμφισβητήσουν. Αν ισχύει αυτή η κατηγορία, μάλλον δεν κατάφερε πολλά ο κ. Ανδρουλάκης.

Δεν ξέρω ποιο βάρυνε περισσότερο, πάντως σίγουρα για να κάνεις καριέρα στην πολιτική, πρέπει να εμπνεύσεις. Και για να εμπνεύσεις πρέπει να κινητοποιήσεις. Και για να κινητοποιήσεις πρέπει να δώσεις ελπίδα. Η πολιτική δράση είναι ή θα έπρεπε να είναι ένα πανηγύρι, μια γιορτή. Δεν μπορεί να είναι μόνιμη "μουρμούρα". Ο Νίκος Ανδρουλάκης αν δεν κάνω λάθος, τη μόνη φορά που χαμογέλασε ήταν όταν πήρε το τάπερ με τους χοχλιούς από τη μαμά του.

Επίσης στην πολιτική πρέπει να λες συγκεκριμένα πράγματα που απευθύνονται σε συγκεκριμένα κοινά και υπηρετούν συγκεκριμένες ανάγκες. Δεν μπορείς να λες ναι στη συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία- για να μην υπάρξει ακυβερνησία- και να προτείνεις μετά πρωθυπουργό τον "Κανένα." Ούτε μπορείς να λες ναι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και μετά να την "στρίβεις δια του αρραβώνος" και να ζητάς τροποποίηση του Συντάγματος.

Είναι φυσικά πολύ νωρίς για να κάνουμε προβλέψεις για το τι θα συμβεί στο ΠΑΣΟΚ, υποθέτουμε ότι ο κ. Ανδρουλάκης θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να αποφύγει να στηθούν οι κάλπες σύντομα, αλλά ακούω από τους ειδικούς ότι ο πιο επικίνδυνος αντίπαλός του είναι ο Δήμαρχος Αθηναίων Χάρης Δούκας.

Δεν ξέρω πού βασίζουν την εκτίμησή τους, υποθέτω όμως ότι οφείλεται στο γεγονός ότι στην εκλογή του Δημάρχου, αθροίστηκαν οι ψήφοι ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ και ηττήθηκε η επάρατος Δεξιά. Άρα μπορεί να ξανασυμβεί.

Το οποίο μας φέρνει στο πιο δημοφιλές ανέκδοτο της εποχής, τη συγκρότηση της Μεγάλης Κεντροαριστεράς. Για την οποία εργάζονται θορυβωδώς πολλά εξέχοντα μέλη της αριστερής κοινότητας, κυρίως μέσω άρθρων και παρεμβάσεων στην τηλεόραση. Όπως για παράδειγμα εκείνα τα δυο στελέχη που έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ για να γίνουν σύριζα, αλλά που θέλουν να επιστρέψουν στο ΠΑΣΟΚ ως σύριζα, ώστε μαζί με τον υπόλοιπο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσουν τις εκλογές. Αλλά που στο ΠΑΣΟΚ ούτε να τους ακούσουν δεν θέλουν γιατί τους θεωρούν αποστάτες.

Δεν ξέρω ποιο θα είναι το αποτέλεσμα των διεργασιών, ακούω ότι εκφράζουν ενδιαφέρον για τις εξελίξεις και οι δυο πρώην, δηλαδή ο Αλέξης Τσίπρας και ο Γιώργος Παπανδρέου, ένα πράγμα πάντως είναι βέβαιο: Ότι η Μεγάλη Κεντροαριστερά, θα είναι το καλύτερο δώρο στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Θα επανέλθουμε.