Ειρήνη, προπτυχιακή φοιτήτρια στη Νομική

Του Μανόλη Καψή

Η Ειρήνη Διακρούση είναι προπτυχιακή φοιτήτρια στη Νομική του ΕΚΠΑ. Δεν είναι οργανωμένη σε φοιτητική παράταξη, αλλά είναι πολιτικοποιημένη. Θέλει επίσης -δεν ξέρω αν θεωρείται παράδοξο πλέον- να τελειώσει τη σχολή της εγκαίρως και να πάρει σύντομα το δίπλωμά της. Δεν νομίζω να ψήφισε λοιπόν τις καταλήψεις που έχουν ξεσπάσει σε πολλά ΑΕΙ, σε αντίδραση για το νομοσχέδιο για τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Που ακόμα ούτε το έχουμε δει.

Ψήφισε, δεν ψήφισε όμως, καμία σημασία δεν έχει. Σε μια επιστολή της στο esos περιέγραψε πώς ελήφθησαν οι αποφάσεις στα αμφιθέατρα για τις καταλήψεις των σχολών, αυτό που ορισμένοι πουλάνε στα πρόθυμα media, ως δημοκρατική και συμμετοχική διαδικασία των φοιτητών (τρομάρα μας).

Περιέγραψε τη διαδικασία του δήθεν διαλόγου, μέσα στο αμφιθέατρο:

 "Όποιος είχε αντίθετη άποψη από τους καταληψίες ήταν αυτομάτως ένας ‘’δεξιός’’,’’κρυφοδαπίτης’’ που προφανώς τάσσεται υπέρ του νομοσχεδίου περί παράλληλης λειτουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων… Ακολούθησαν απόπειρες στιγματισμού ορισμένων φοιτητών που πήραν την πρωτοβουλία να μιλήσουν, με σχόλια όπως "ο μπαμπάς σου δουλεύει στο τάδε υπουργείο", "ακολουθείς στα κοινωνικά δίκτυα την τάδε σελίδα" και "ήσουν στο ψηφοδέλτιο του Χ κόμματος".

Περιέγραψε και το κλίμα τρομοκρατίας έξω από το αμφιθέατρο:

"Έξω από την αίθουσα, περιφρουρούσαν όλες τις εξόδους και το φουαγιέ κουκουλοφόροι με κράνη, που όποτε έβγαινε έξω κάποιο μέλος της ΔΑΠ ή κάποιος που στα μάτια τους έμοιαζε με μέλος της ΔΑΠ, τον γιούχαραν και τον χλεύαζαν με πληθώρα χαρακτηρισμών".

Περιέγραψε και τη διαδικασία της ψηφοφορίας:

"Λίγο πριν την ψηφοφορία οι κουκουλοφόροι που βρίσκονταν στις εξόδους προσπάθησαν να μπουν μέσα. Μέλη του προεδρείου τους απώθησαν έξω από την αίθουσα και η διαδικασία έγινε κεκλεισμένων των θυρών. Η ψηφοφορία έγινε με ανάταση χεριών, μας χώριζαν σε μικρές ομάδες ανάλογα με το που καθόμασταν και άτομα όλων των παρατάξεων μας ρωτούσαν τι θα ψηφίσουμε, με αποτέλεσμα όλοι να βλέπουν ποιος ψηφίζει τι και να υπάρχει αυτή η αυξημένη πίεση. Προφανώς δεν έγινε κανένας έλεγχος ακαδημαϊκών ταυτοτήτων, οπότε όλοι μεταξύ μας γνωρίζουμε άτομα που ψήφισαν, ενώ δεν είναι φοιτητές της σχολής. Και να τονιστεί σε αυτό το σημείο πως δεν ψηφίσαμε υπέρ ή κατά της κατάληψης, αλλά με βάση τις παρατάξεις και τις προτάσεις που έχουν θέσει, εξαναγκάζοντας μας να πάρουμε σαφή πολιτική θέση, παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι δεν θέλαμε. Η νοθεία ξεπέρασε κάθε όριο: τα μέλη των παρατάξεων λογομαχούσαν για τον αριθμό των ψήφων και ψήφισαν εξωπανεπιστημιακοί εξαιτίας της αδιαφανούς διαδικασίας. Στο τέλος, ορισμένα μέλη παρατάξεων χτυπήθηκαν από πρόσωπα που αμφισβητείται η ακαδημαϊκή τους ιδιότητα, με αποτέλεσμα να τρομοκρατηθούμε όσοι βρισκόμασταν εκεί".

Και έτσι μιλάμε πλέον για πιθανή απώλεια του εξαμήνου, αφού στοιχηματίζω ότι η διεξαγωγή των εξετάσεων ηλεκτρονικά όπως πρότεινε ο Κυριάκος Πιερρακάκης, δεν θα βρει πολλούς πρόθυμους καθηγητές. Πού να μπλέκουν τώρα με τις παρατάξεις…

Δεν ξέρω αν όλοι όσοι κάνουν κατάληψη ή διαδηλώνουν εναντίον της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων πραγματικά ενδιαφέρονται να μην λειτουργήσουν τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Υποψιάζομαι ότι πολλοί εξ αυτών απλώς διεκπεραιώνουν την κομματική δουλειά που έχουν αναλάβει. Αύριο θα διαδηλώσουν για την Παλαιστίνη και μεθαύριο για την ακρίβεια. Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή όμως.

Αν απασχολεί κάποιους το εκπαιδευτικό, αυτό που τους απασχολεί είναι κυρίως, να μην αλλάξει το δημόσιο πανεπιστήμιο. Να παραμείνει το μπάχαλο ως έχει. Γιατί εκεί ορισμένοι βιοπορίζονται, εκεί εκτονώνουν τον χουλιγκανισμό τους- όπως άλλοι ρίχνουν φωτοβολίδες στα γήπεδα και πλακώνονται με τα ΜΑΤ στις κερκίδες, αυτοί πλακώνονται με τον "αυταρχισμό" στους Ζωγράφου- εκεί κάνουν τα πρώτα τους επαγγελματικά βήματα στην πολιτική τους καριέρα. Αν η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων τους ενοχλεί, είναι γιατί έτσι θα υπάρχει άλλο παράδειγμα λειτουργίας πανεπιστημιακού ιδρύματος και μέτρο σύγκρισης για τα δημόσια πανεπιστήμια. Και αυτό είναι επικίνδυνο για τα μικρά μπάχαλα που διαχειρίζονται.

Οι καταλήψεις και οι διαδηλώσεις, τα επεισόδια, οι καμένοι κάδοι στους δρόμους και οι σπασμένες τζαμαρίες των μαγαζιών, είναι η χειρότερη διαφήμιση για τους ορκισμένους υποστηρικτές του αποκλειστικά Δημόσιου πανεπιστημίου. Η αντίδραση της κοινής γνώμης, των φορολογούμενων- γονέων σπουδαστών για τα κλειστά ΑΕΙ, ουδόλως όμως απασχολεί τους ακτιβιστές του μπάχαλου. Δεν έχουν συνηθίσει ούτε ενδιαφέρονται για ανταλλαγή επιχειρημάτων, ούτε για την πειθώ, ούτε για δημοκρατικές διαδικασίες. Τη δική τους άποψη την επιβάλουν με τη βία. Έτσι έχουν συνηθίσει στα αμφιθέατρα, έτσι θα συνεχίσουν να κάνουν.

Τα κόμματα της αριστεράς βολεύονται με την κατάσταση, αφού έτσι συντηρούν τους ιδεολογικούς τους μύθους, ψαρεύουν ψήφους και διαπαιδαγωγούν τα υποψήφια στελέχη τους.

Και εμείς οι υπόλοιποι, αντιμετωπίζουμε ξανά αυτό το νέο (αλλά επαναλαμβανόμενο διαρκώς, κάθε χρόνο) κύμα διαμαρτυρίας στα πανεπιστήμια, με τις αυθαίρετες καταλήψεις και τα επεισόδια, με την απάθεια του deja vu. Έτσι είναι τα (δημόσια) πανεπιστήμια στην Ελλάδα, τίποτα δεν θα αλλάξει…