Το πολιτικό σκηνικό θα αλλάξει!

Του Θοδωρή Γιάνναρου

Σαν λαός έχουμε ένα γνώρισμα εδώ και πολλές δεκαετίες ή και ακόμα περισσότερο  -να γκρινιάζουμε και να παραπονιόμαστε! Όμως, αν δεν μας αρέσει κάτι… απλά το αλλάζουμε. Αν δεν μπορούμε να το αλλάξουμε, αλλάζουμε τότε τον τρόπο που το αντιμετωπίζουμε. Ας μην παραπονιόμαστε λοιπόν! Στο τέλος-τέλος γίνεται μονότονο και βαρετό και στην ουσία τίποτα δεν αλλάζει… εκτός μόνο…  το ότι εμείς αραχνιάζουμε, όλα αυτά που συμβαίνουν για εμάς χωρίς εμάς γίνονται συνήθεια και εμείς μετατρεπόμαστε σε άβουλα όντα χωρίς συνείδηση, φθάνοντας στο σημείο να μην μπορούμε να πούμε αν μας αρέσει ή αν δεν…

Ήδη έχουμε φθάσει σε απίστευτους μονόδρομους χωρίς ελπίδα για κάτι καλύτερο… για κάτι για το οποίο θα άξιζε να ζούμε σ’ αυτήν την πανέμορφη χώρα που το σύστημα διοίκησης της αργά αλλά σταθερά μας μεταλλάσσει ή μας σκοτώνει…

Ζούμε σε μία Μονοκρατορία ενός πανέξυπνου πρωθυπουργού, ο οποίος ηγείται ενός εμβληματικού κόμματος με στελέχη… στρατιωτάκια υπηρεσίας του Μονοκράτορα, ο οποίος μη έχοντας οποιονδήποτε κοινοβουλευτικό έλεγχο, λόγω ανικανότητος και ουσιαστικής ανυπαρξίας της αντιπολίτευσης οδηγείται στο να κάνει λάθη και να σηκώνει τον πήχη της αλαζονείας ψηλά η οποία αλαζονεία εμφανίζεται, ακόμα και αν ο ίδιος δεν έχει αυτήν την πρόθεση.

Στην αριστερή πλευρά της πολιτικής σφαίρας οι αλλαγές έχουν ήδη δρομολογηθεί και πυροδοτηθεί, αλλά ποτέ δεν θα έχουν αποτέλεσμα για πολλούς και διάφορους λόγους, που σε τελευταία ανάλυση είναι γνωστοί σε όλες και όλους.

Το ΠΑΣΟΚ δείχνει να ανεβαίνει, αλλά στην ουσία ανέβηκε μέχρι εδώ που ανέβηκε…  σαν πυροτέχνημα και σύντομα τα πράγματα θα αλλάξουν και οι εξελίξεις θα είναι αρνητικά καταιγιστικές γι’ αυτό. Με αυτόν τον πρόεδρο και με ελάχιστα ικανά στελέχη, το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν έχει ουδεμία ελπίδα να ανακάμψει και να διεκδικήσει κάτι περισσότερο από την μετριότητα στην οποία το έχουν κατατάξει οι πολίτες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ που τελικά κατέληξε… "ο σύριζας του κασελλάκη” στην πραγματικότητα διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη και οδεύει ολοταχώς προς ποσοστά που θα τον οδηγήσουν εκτός βουλής…  ως μια τυχαία αριστερή παρένθεση που έκανε ρεζίλι τη χώρα! Θα προσπαθήσει μεν να συσπειρώσει τις αυτοαποκαλούμενες προοδευτικές δυνάμεις και να πλευρίσει και το Κέντρο… και θα αποτύχει παταγωδώς, γιατί κανείς δεν τον παίρνει πλέον στα σοβαρά… 

Οι έντεκα που μετά βεβαιότητας θα γίνουν περισσότεροι…  τσιμπολογώντας από τον Σύριζα και την Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, θα μπουν ως νέο κόμμα στη Βουλή, με το ποσοστό τους να είναι οριακό μεν, αλλά αρκετό! Θα προσπαθήσουν και αυτοί να συσπειρώσουν τις αυτοαποκαλούμενες προοδευτικές δυνάμεις, αλλά χωρίς επιτυχία, μιας και όλοι τους ήταν υψηλόβαθμα στελέχη της χειρότερης κυβέρνησης όλων των εποχών!

Ο Γιάννννης Βαρουφάκης έχει βγει πια εκτός, ενώ το ΚΚΕ πορεύεται με το όραμα της αναβίωσης της ΕΣΣΔ και της επανενεργοποίησης των Γκουλάγκ για τους μη κομμουνιστές, αλλά παρ’ όλα αυτά κάποιοι αρκετοί το ψηφίζουν για να κάνει παρελάσεις με ποδοβολητό και καδρόνια ντυμένα με κόκκινες σημαίες!

Στην δεξιά πλευρά του κύκλου τα πράγματα φαίνονται ήρεμα και η Νέα Δημοκρατία κάνει παρέλαση σε ήρεμα νερά, αγέρωχη, χωρίς να φοβάται τίποτα! Ότι θελήσει ο πρωθυπουργός γίνεται πράξη με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς την παραμικρή δυσκολία ή τον οποιονδήποτε κοινοβουλευτικό έλεγχο, απούσης μιας σοβαρής αντιπολίτευσης! Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, πέραν της ικανοποίησης που του προσφέρει η Μονοκρατορία του, πρέπει να νιώθει έντονα τη βαρεμάρα της μοναξιάς…  χωρίς κανένα σασπένς!  

Αυτή όμως η Μονοκρατορία έχει και ημερομηνία λήξης η οποία θα έρθει στις επόμενες εκλογές, όπου η ΝΔ δεν θα κυβερνήσει μόνη  της, αλλά θα υπάρξει συγκυβέρνηση με άλλον πρωθυπουργό που σίγουρα δεν θα προέρχεται από τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα… Θα προέρχεται είτε από κάποιο νέο κόμμα της τάξεως του 15%+ δίπλα η δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας ή από τη Νέα Δημοκρατία και δεν θα είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. 

Το νέο αυτό κόμμα που νομοτελειακά θα δημιουργηθεί δίπλα και λίγο δεξιότερα της σημερινής Νέας Δημοκρατίας, θα ισοπεδώσει τα μικρά δεξιά κόμματα και θα πλησιάσει και τους ψηφοφόρους του Κέντρου… και τίποτα πια δεν θα είναι όπως παλιά… Όλα θα αλλάξουν και η εποχή των συνεργασιών θα ανατείλει για να μείνει…

Η αλήθεια είναι πως, δεν είναι τα πιο δυνατά κόμματα που επιβιώνουν ή εκείνα που διαθέτουν πιο έξυπνους αρχηγούς, αλλά αυτά που ανταποκρίνονται καλύτερα στις αλλαγές και τα κελεύσματα των καιρών, αλλά ανταποκρίνονται και στις ανάγκες και τις αγωνίες των πολιτών!

Τα καθρεφτάκια, οι χάντρες και τα ψίχουλα που κατεύναζαν τις διαμαρτυρίες των πολιτών σύντομα θα ανήκουν σε μια χρονική σελίδα που θα έχει πλέον γυρίσει! Οι παλιές ημέρες μάλλον τελειώνουν ανεπιστρεπτί!

Ποιος ξέρει; Ίσως, και να φυσήξει άλλος άνεμος… θυελλώδης για τις παλιές νοοτροπίες και ούριος για το καινούριο και το άφθαρτο!