Τι φοβούνται περισσότερο οι Αμερικανοί Εβραίοι

Η ανησυχία για την πολιτική που ακολουθεί το Ισραήλ δεν αποτελεί δικαιολογία για επιθέσεις κατά των Εβραίων απλώς και μόνο επειδή είναι Εβραίοι.

Πριν από 60 ημέρες, οι πολίτες του Ισραήλ βίωσαν μια αποτρόπαια επίθεση που ενορχηστρώθηκε και εκτελέστηκε από τη Χαμάς.

Η αλληλεγγύη που εισπράξαμε αρχικά οι Αμερικανοί Εβραίοι από τους συμπολίτες μας μετά την 7η Οκτωβρίου έχει έκτοτε καταπνιγεί από άλλες, πιο ανησυχητικές φωνές, ακόμη και από ορισμένους που θεωρούσαμε συμμάχους μας, ενώ τα εγκλήματα μίσους κατά των Εβραίων έχουν εκτιναχθεί στα ύψη.

Σήμερα, πολλοί Αμερικανοί, με δικαιολογία τα επιχειρήματα που εκφράζονται κατά του Ισραήλ, ρέπουν προς έναν επιθετικό αντισημιτισμό. Η αποδοχή και η εντατικοποίηση αυτού του αυξανόμενου μίσους είναι αυτό που φοβούνται περισσότερο πολλοί Εβραίοι.

Μετά την 7η Οκτωβρίου, επιχειρήσεις που ανήκουν σε Εβραίους, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με το Ισραήλ, μποϊκοτάρονται και βανδαλίζονται. Οι παρενοχλήσεις και οι επιθέσεις κατά Εβραίων φοιτητών μέσα στις πανεπιστημιουπόλεις έχουν αυξηθεί ανησυχητικά. Μια Εβραία καθηγήτρια λυκείου στο Κουίνς μου είπε ότι πρόσφατα αναγκάστηκε να κλειδωθεί σε ένα γραφείο προκειμένου να κρυφτεί από μαθητές που διαμαρτύρονταν και ζητούσαν την απόλυσή της διότι έλαβε μέρος σε μια δήλωση υπέρ του Ισραήλ.

Πρόκειται για ορισμένα μόνο περιστατικά, τα οποία όμως καταδεικνύουν μια ανησυχητική τάση. Πολύ συχνά στην εβραϊκή ιστορία, η δικαιολογημένη κριτική κατά των πολιτικών του Ισραήλ ή ακόμη και παλαιότερες διαμάχες για θρησκευτικά, οικονομικά και πολιτικά ζητήματα έχουν οδηγήσει σε πολύ πιο "σκοτεινά” μονοπάτια, όπως οι επιθέσεις εναντίον Εβραίων απλώς και μόνο γιατί είναι Εβραίοι.

Αυτό που συνέβη σε λύκειο του Κουίνς είναι ένα παράδειγμα μιας υπέρβασης αυτού του ορίου. Οι διαδηλώσεις υπέρ των Παλαιστινίων εκτός των χώρων του σχολείου είναι απολύτως θεμιτές. Όμως, το να αναγκάσει κανείς μια Εβραία καθηγήτρια να κρυφτεί επειδή συμμετείχε σε μια εκδήλωση υπέρ του Ισραήλ είναι αντισημιτισμός, ξεκάθαρα.

Για πολλούς Εβραίους σήμερα, η αύξηση του αντισημιτισμού σηματοδοτεί κάτι βαθύτερο από μια κρίση - θεωρείται επικείμενη λαίλαπα. Γι’ αυτόν τον λόγο αισθάνομαι υποχρεωμένος να μιλήσω ανοιχτά, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη το πόσο διαφορετικά αντιλαμβάνονται την αύξηση του αντισημιτισμού οι Εβραίοι σε σχέση με πολλούς από τους μη Εβραίους φίλους μου.

Παρότι οι Αμερικανοί Εβραίοι ανησυχούσαμε πάντοτε για όσους προάγουν τη ρητορική του μίσους και κρύβονται στις παρυφές της κοινωνίας μας, είμαστε υπερήφανοι που είμαστε Αμερικανοί, διότι σε αυτήν τη χώρα, σε αντίθεση με πολλές άλλες, οι πρόγονοί μας μπόρεσαν να απαλλαγούν από τις ρίζες τους και να ευημερήσουν.

Όπως η οικογένειά μου. Μόνο στην Αμερική θα μπορούσε ο γιος ενός "εξολοθρευτή” να γίνει ο πρώτος Εβραίος ηγέτης ενός κόμματος στη Γερουσία.

Ωστόσο, πολλά μέλη της οικογένειάς μου, που ήταν αλλού, είχαν τραγικό τέλος.

Παιδί ακόμα, έμαθα τι συνέβη όταν οι Ναζί εισέβαλαν στην πόλη που ζούσε η οικογένειά μου στην Ουκρανία. Οι Ναζί διέταξαν την προγιαγιά μου να μαζέψει όλη την οικογένειά της στη βεράντα του σπιτιού της. Όταν οι Ναζί της είπαν να τους ακολουθήσουν, εκείνη αρνήθηκε, και αυτοί τήν σκότωσαν, μαζί με άλλα 30 μέλη της οικογένειάς της, ηλικίας από 3 μηνών έως 85 ετών.

Όταν άκουσα τι έκανε η Χαμάς και οι σύμμαχοί της στο κιμπούτς Μπεερί, όπου σκότωσαν περισσότερους από 120 Εβραίους, μεταξύ των οποίων ηλικιωμένους και βρέφη, με άγγιξε σε προσωπικό επίπεδο.

Οι περισσότεροι Αμερικανοί Εβραίοι έχουν να διηγηθούν παρόμοιες ιστορίες - ιστορίες που τις μάθαμε σε νεαρή ηλικία και οι οποίες θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στις καρδιές μας, για όσο ζούμε.

Βλέπουμε τα πράγματα διαφορετικά από τους άλλους διότι αντιλαμβανόμαστε τη φρίκη που μπορεί να προκαλέσει η στοχοποίηση των Εβραίων. Έχουμε μάθει, με σκληρό τρόπο, να φοβόμαστε ότι τέτοιες επιθέσεις μπορούν εύκολα να εξελιχθούν σε μια αντισημιτική λαίλαπα εάν δεν τις αποκηρύξουμε. Είμαι σίγουρος ότι οι Αραβοαμερικανοί έχουν παρόμοιους φόβους όταν βλέπουν να αυξάνεται η ισλαμοφοβία και τα φρικτά εγκλήματα, όπως η αποτρόπαια δολοφονία της εξάχρονης Wadea Al-Fayoume.

Φυσικά, η κριτική σε βάρος της κυβέρνησης του Ισραήλ δεν είναι εγγενώς αντισημιτική. Όλα αυτά τα χρόνια, έχω διαφωνήσει σφόδρα με πολλές πολιτικές του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου, ιδίως με την ενθάρρυνση της κυβέρνησής του για τον εποικισμό της Δυτικής Όχθης, που έχει βλάψει σημαντικά την προοπτική της λύσης των δύο κρατών, την οποία και στηρίζω. Ήμουν επίσης μεταξύ εκείνων που τόνισαν ότι το Ισραήλ πρέπει να κινηθεί εντός των πλαισίων του διεθνούς δικαίου, καθώς και ότι η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στους Παλαιστινίους είναι ζωτικής σημασίας.

Αλλά όταν η κριτική κατά του Ισραήλ αφήνεται να εξελιχθεί σε κάτι διαφορετικό -σε μια άρνηση της ύπαρξης εβραϊκού κράτους υπό οποιαδήποτε μορφή, σε δημόσιες εκκλήσεις για τη ριζική καταστροφή του Ισραήλ, την ώρα που εξαίρεται το δικαίωμα των άλλων λαών στην αυτοδιάθεση- πρόκειται για ένα απτό παράδειγμα της μεροληπτικής στάσης των δύο μέτρων και δύο σταθμών, που οι Εβραίοι θεωρούσαν πάντοτε πληγή. Κι ανησυχούμε για το τι μπορεί να επακολουθήσει. 

Διότι επί αιώνες, αυτό που θεωρείται καλό για όλους τους άλλους, συχνά καθίσταται απαγορευτικό για τους Εβραίους. Οι Εβραίοι μπορούν να ζήσουν εδώ, αλλά όχι εκεί, μπορούν να κάνουν αυτήν τη δουλειά, αλλά όχι την άλλη.
Και το να διακηρύσσει κανείς ότι μόνο ο εβραϊκός λαός δεν μπορεί να έχει το δικό του κράτος, σε οποιαδήποτε μορφή, είναι ένα κραυγαλέο παράδειγμα των δύο μέτρων και δύο σταθμών τα οποία απορρίπτουν κατηγορηματικά οι Αμερικανοί Εβραίοι.

Καλώ κάθε άνθρωπο, κάθε κοινότητα και θεσμό να σταθούν στο πλευρό των Αμερικανών Εβραίων, και να αποκηρύξουν τον αντισημιτισμό σε οποιαδήποτε μορφή του. Οι Αμερικανοί είμαστε οι θεματοφύλακες της ελευθερίας, της ανεκτικότητας και της ισότητας, των αρχών που καθιστούν εφικτό στους Αμερικανούς Εβραίους να ζουν και να ευημερούν δίπλα σε Αμερικανούς Παλαιστινίους και οποιαδήποτε άλλη ομάδα μεταναστών.

Η Αμερική υπερείχε πάντοτε. Αλλά την κρίσιμη στιγμή πρέπει να αναρωτηθούμε: Είμαστε ακόμη ένας λαός που έχει το θάρρος να αψηφήσει την ιστορία της ανθρωπότητας, όπου οι Εβραίοι εξοστρακίζονταν, εκδιώκονταν και σφαγιάζονταν ξανά και ξανά;

Πιστεύω ότι η απάντηση σε αυτό το ερώτημα μπορεί και πρέπει να είναι ένα ηχηρό "Ναι”.

Και θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου -ως ηγέτης της πλειοψηφίας στη Γερουσία, ως Αμερικανός Εβραίος, ως πολίτης μιας ελεύθερης κοινωνίας, ως άνθρωπος- για να επιτευχθεί αυτό.

* Ο Chuck Schumer είναι Γερουσιαστής των Δημοκρατικών στη Νέα Υόρκη και ηγέτης της πλειοψηφίας στη Γερουσία των ΗΠΑ.
 

© 2023 Διατίθεται από το "The New York Times Licensing Group"