Μπακογιάννης ή Δούκας;

Του Μανόλη Καψή

Από το περίφημο debate η πρώτη παρατήρηση είναι τα πρόσωπα. Πόση σημασία έχουν τα πρόσωπα στην πολιτική και φυσικά στις εκλογές. Ακούγεται αυτονόητο, αλλά πόσες φορές τα κόμματα το έχουν υποτιμήσει, θυσιάζοντάς το σε άλλες ιεραρχήσεις και σε άλλες σκοπιμότητες. Το ΠΑΣΟΚ έκανε μια καλή επιλογή, έναν συμπαθή, αξιοπρεπή τεχνοκράτη που (κυρίως) δεν λέει τις συνηθισμένες μπούρδες και δεν μιλάει την ξύλινη γλώσσα της Νομαρχιακής, και πήγε πρίμα. Καλά δεν έσκισε, 15% πήρε, αλλά δεδομένων των συνθηκών πήγε μια χαρά. Πάει στον β΄γύρο και αντιμετωπίζει σχεδόν στα ίσια τον Μπακογιάννη. Όπως η Νέα Δημοκρατία επέλεξε τον Νίκο Χαρδαλιά στην Περιφέρεια και πήγε καλύτερα και από τον Γιώργο Πατούλη, όταν η Νέα Δημοκρατία ερχόταν με φόρα. Όπως επέλεξε Ζέρβα στη Θεσσαλονίκη και πάει για σίγουρη ήττα…

Η δεύτερη παρατήρηση είναι και πάλι τα πρόσωπα. Οι δυο αντίπαλοι στο debate- που a propos ήταν έναν κανονικό debate και όχι σαν τους άλλους βαρετούς μονολόγους που έχουμε δει στο παρελθόν με τα πρόσωπα της κεντρικής πολιτικής σκηνής και μπράβο στην ΕΡΤ και στον Κουβαρά- ήταν και οι δυο μετριοπαθείς, αντιμετώπισαν τον άλλο με ευγένεια και χωρίς κραυγές, είχαν προτάσεις, έκαναν ωραίο διάλογο και οι όποιες διαφωνίες τους ήταν περισσότερο για τα διαδικαστικά, παρά επί της ουσίας. Υποθέτω δεν θα τα σπάσουν για το πόσα δένδρα χωράει ο Λυκαβηττός, ούτε για το πόσες προσλήψεις χρειάζεται η δημοτική αστυνομία. Σε σημείο να αναρωτιέσαι δηλαδή, γιατί δεν θα μπορούσαν να είναι στο ίδιο ψηφοδέλτιο.

Το αδύνατο σημείο του Μπακογιάννη ήταν φυσικά ο Μεγάλος Περίπατος, αλλά όπως έγραψε και ένας συνάδελφος, είναι τέτοιο το αυτο-μαστίγωμα του δημάρχου με τη μεγαλειώδη γκάφα του, που διστάζεις να του επιτεθείς (κι εσύ). Αν μη τι άλλο του αναγνωρίζεις και αυτοκριτική και καλή (επικοινωνιακή) διαχείριση της αποτυχίας. Το δυνατό του σημείο ήταν η γνώση των θεμάτων και η εξοικείωση με τα αυτοδιοικητικά.

Το αδύνατο σημείο του Χάρη Δούκα ήταν πάλι η απάντηση που έδωσε για τις κάμερες και η ήξεις αφίξεις τοποθέτηση για το μετρό στα Εξάρχεια. Τι σημαίνει δεν είναι προτεραιότητά του οι κάμερες; Τις θεωρεί απαραίτητες ή όχι. Αφού και αυτός συμφωνεί ότι νούμερο ένα προτεραιότητα είναι η ασφάλεια, γιατί διαφωνεί με τις κάμερες;

Δεν μας είπε.

Και τι σημαίνει διάλογος για το Μετρό; Θα αλλάξει ο σχεδιασμός του Μετρό, επειδή κάποιοι μπάχαλοι αντιδρούν στο να γίνουν τα Εξάρχεια μέρος της πόλης και όχι ο παράδεισος των αντεξουσιαστών; Δεν ξέρει τι έγινε στο Μαρούσι, που τώρα χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο που δεν ήθελαν το Μετρό;

Να υποθέσουμε ότι αυτές ήταν μικρές παραχωρήσεις στον εταίρο του για τον β΄ γύρο (συμπαθή κατά τα λοιπά, να το πούμε και αυτό) Κώστα Ζαχαριάδη, που του πρόσφερε πακέτο- και χωρίς καν να του το ζητήσει- τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ;

Αν ναι, αυτό είναι πρόβλημα. Αν ο Χάρης Δούκας αποφάσισε να τροποποιήσει- έστω και για τις εντυπώσεις- το πρόγραμμά του και τις μοντέρνες ιδέες του προς χάριν του εταίρου του, μας προβληματίζει.

Για να λέω την αλήθεια, δεν ξέρω αν όντως ο κ. Ζαχαριάδης θέλει τη νίκη του Χάρη Δούκα στην Αθήνα, όπως δεν ξέρω αν όντως οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ θέλουν την νίκη του κ. Δούκα στον Δήμο Αθηναίων. Δεν είμαι καν σίγουρος ότι θα πάνε μαζικά να ψηφίσουν τη γραμμή υπέρ του Δούκα. Ισως το μένος εναντίον του Μπακογιάννη- που εκτός όλων των άλλων είναι και ανηψιός του Μητσοτάκη, γεγονός που κάνει το πρόσωπο ιδιαιτέρως αντιπαθές σε μια μερίδα αριστερών ψηφοφόρων- να υπερισχύσει, αλλά σε βάθος χρόνου δεν βλέπω γιατί να θέλουν αυτή τη μεγάλη  νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές. Αν υποθέσουμε ότι μπορεί ο Χάρης Δούκας να νικήσει.

Και λέω ότι δεν είμαι σίγουρος ότι θέλουν ο κ. Ζαχαριάδης και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ όντως τη νίκη του Χάρη Δουκα και του ΠΑΣΟΚ στις δημοτικές εκλογές, γιατί η αύξηση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ, θα γίνει προφανώς σε βάρος των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι βέβαιο ότι αυτό επιθυμούν; Στις επόμενες εκλογές που είναι σε λιγότερο από ένα χρόνο, το ένα που θα μετρήσουμε είναι αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραμένει ο απόλυτος κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού και το άλλο, οι ισορροπίες στην αντιπολίτευση. Η σχέση ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Θα μπορέσει το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη να αξιοποιήσει την κρίση στο κόμμα της αριστεράς και να πάρει κεφάλι; Τυχόν νίκη (όσο και αν είναι μάλλον απίθανο) του Χάρη Δούκα στην Αθήνα, θα δώσει σίγουρα αέρα στα πανιά του κόμματός του. (Μην του βάλει και άλλες ιδέες θα έλεγα, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Ας την αφήσουμε προς το παρών.)

Με αφορμή τη συμπόρευση του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ στον Δήμο Αθηναίων (αλλά και στις περιφερειακές εκλογές στη Θεσσαλία, όπου επίσης μεταξύ άλλων και το πρόσωπο-αντίπαλο δέος του Αγοραστού, φαίνεται να ήταν η σωστή επιλογή για την αντιπολίτευση) διάφοροι στο κόμμα του Στέφανου Κασσελάκη- καθώς βλέπουν πως το poulain του Παύλου Πολάκη εξελίσσεται μάλλον σε κωμωδία- άρχισαν να ονειρεύονται τη συγκρότηση της μεγάλης προοδευτικής παράταξης και τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ. Κάποιος ονειροπόλος έφθασε μάλιστα σε σημείο να προτείνει και τη συγχώνευση των δυο κομμάτων, αν και στη Χαριλάου Τρικούπη ακούνε το όνομά του- ειδικά αυτού- και κατεβάζουν καντήλια.

Αν προάγγελος αυτής της συμπόρευσης, είναι η συνεργασία του Κώστα Ζαχαριάδη με τον Χάρη Δούκα στον Δήμο της Αθήνας, αυτό είναι πρόβλημα. Δεν ξέρω πόσοι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ- που δεν έχουν ξεχάσει ποιος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε την κυβερνητική του θητεία- ενοχλήθηκαν από αυτή τη σύμπλευση και θα κάνουν άλλη επιλογή στον β΄γύρο, αλλά η προοπτική της συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως την ονειρεύονται ορισμένοι στην Κουμουδούρου, είναι πρόβλημα. Πρόβλημα φυσικά για το ΠΑΣΟΚ.

Αν αυτή είναι η κυβερνητική πρόταση του ΠΑΣΟΚ, η συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, αν η επιτυχία ενδεχομένως της συμπόρευσης στον Δήμο της Αθήνας δώσει ιδέες και για τη συνέχεια, θα είναι μάλλον μια αυτοκτονική στρατηγική για το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη.

Άλλωστε ακόμα και το "θεωρητικό υπόβαθρο" της συνεργασίας του κ. Ζαχαριάδη με τον Χάρη Δούκα- να φύγει πάση θυσία ο Μπακογιάννης- ο Μπακογιάννης, για τον οποίο στέλεχος της ριζοσπαστικής έγραψε παρακαλώ ότι έχει "δυναστικό αποτύπωμα", θυμίζει εν πολλοίς και την αποτυχημένη μονοδιάστατη "στρατηγική" του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές. Στρατηγική που μπορεί να συνοψιστεί στο γνωστό:  Γαμ@@@  ο Μητσοτάκης.

Να είμαι δίκαιος. Δεν ξέρω αν στο ΠΑΣΟΚ κάνουν σκέψεις για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ πέραν της προσφοράς Ζαχαριάδη να στηρίξει τον Χάρη Δούκα στην Αθήνα.

Ένα είναι βέβαιο πάντως. Η προσφορά δεν ήταν τόσο ανιδιοτελής όσο φαίνεται και όσο πιστεύουν ορισμένοι. Και δεν έγινε μόνο και μόνο για να ικανοποιηθεί το αντιδεξιό συναίσθημα των ψηφοφόρων του κ. Ζαχαριάδη. Και αυτό από μόνο του είναι ένα δεύτερο πρόβλημα.