Η "αλλοίωση" του εκλογικού αποτελέσματος

Του Μανόλη Καψή

Δεν είχε δίκιο ο Σωκράτης Φάμελλος που κατηγόρησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι φέρνει τη ρύθμιση για την ψήφο των αποδήμων, "εσπευσμένα, πρόχειρα, χωρίς καμία διάθεση για συναίνεση, γιατί τώρα κρίνει ότι την συμφέρει η σύνθεση του Κοινοβουλίου για να περάσει αυτό που επιθυμεί". Γιατί αν περνάει με την παρούσα σύνθεση του Κοινοβουλίου η ρύθμιση, και μάλιστα με την εξωφρενική πρόβλεψη που απαιτεί "πλειοψηφία των δύο τρίτων του όλου αριθμού των βουλευτών"- με πλειοψηφία δηλαδή μεγαλύτερη ακόμη και από αυτήν που χρειάζεται για την αναθεώρηση του Συντάγματος- αυτό σημαίνει ότι υπάρχει η απαραίτητη συναίνεση.

Εκτός και αν όταν μιλάμε για συναίνεση, εννοούμε απαραιτήτως τη συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί μπορεί το ΚΚΕ να υπολόγισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε το 20% των νομοσχεδίων της Νέας Δημοκρατίας -σε αντίθεση με το μόλις 0,4% του υπερήφανου και ασυμβίβαστου ΚΚΕ- αλλά η αλήθεια είναι ότι η συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ τα προηγούμενα χρόνια ήταν δυσεύρετη. Τουλάχιστον στα μείζονα.

Αυτή τη φορά, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε λόγο για αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος από την ψήφο των αποδήμων -που επιτέλους γίνεται πραγματικότητα- αλλά αυτό μάλλον εννοούσε ο βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, εκπρόσωπος μάλιστα των αποδήμων Οθων Ηλιόπουλος, όταν έγραφε στην ΕφΣυν, ("Ψήφος Αποδήμων, μήπως να ρωτήσουμε τους ενδιαφερόμενους;" 24/07/23),  ότι παραμένει το ερώτημα πόσοι είναι οι Απόδημοι. Ο ίδιος τους υπολόγιζε ακόμα και 4 εκατομμύρια, νούμερο που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, αφού συγχέει την καταγωγή με την ιθαγένεια. Και προσέθετε ότι το ποσοστό τους, "συμψηφιζόμενο στους ψηφοφόρους εσωτερικού έχει τη δυνατότητα να ανατρέψει πλήρως τον εκλογικό χάρτη των πολιτών που ζουν στην Ελλάδα και άρα να καθορίσει την εσωτερική πολιτική σε θέματα υγείας, παιδείας, οικονομίας και θεσμών, που καθορίζουν άμεσα τη ζωή των Ελλήνων εντός της επικράτειας, αλλά επιδρούν ελάχιστα στη ζωή των αποδήμων". 

Αλλά πώς αλλοιώνει το εκλογικό αποτέλεσμα η συμμετοχή στην ψηφοφορία των Ελλήνων πολιτών που έχουν ούτως ή άλλως το δικαίωμα της ψήφου, αρκεί να διαθέτουν τη διάθεση και τα χρήματα για να κάνουν το ταξίδι; 

Υποβόσκει η κατηγορία, ότι οι Έλληνες του εξωτερικού, δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει στην Ελλάδα, δεν έχουν ενημέρωση, και συνεπώς ψηφίζουν ό,τι τους κατέβει. Κυρίως εννοούν, δεν ψηφίζουν την αριστερά και ειδικά του εγχώριου είδους, που δεν ευδοκιμεί σε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες. Γιατί αν προϋπόθεση για την ψήφο είναι να καταλαβαίνεις ποια είναι τα προβλήματα και τι λέει η ελληνική κοινωνία, τι κάνεις με έναν ψηφοφόρο που δηλώνει – όπως ο Δημήτρης Βίτσας του ΣΥΡΙΖΑ- ότι "δεν είχε πάρει χαμπάρι τι γίνεται στην κοινωνία;" Τον αφήνεις να ψηφίσει την επόμενη φορά ή τον αποκλείεις; Εδώ σε θέλω…

Η πρόταση που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ ώστε να έχει το  άλλοθι να μην ψηφίσει την διευκόλυνση της ψήφου των Αποδήμων- γιατί περί αυτού ομιλούμε, μια απλή διευκόλυνση, το δικαίωμα το έχουν ούτως ή άλλως- ήταν πάντως το κερασάκι στην τούρτα. Με δυο λόγια, η πρόταση προέβλεπε 4 εκλογικές περιφέρειες και ισάριθμους βουλευτές εκπροσώπους των αποδήμων, με μια κρίσιμη λεπτομέρεια. Η ψήφος των αποδήμων δεν θα μετρούσε στο εκλογικό αποτέλεσμα. Δηλαδή ψηφοφόροι που έχουν το δικαίωμα της συμμετοχής στις εκλογές και συνεπώς το δικαίωμα να προσμετράται η ψήφος τους, θα έχαναν αυτό το δικαίωμα!!! αλλά θα είχαν εκπροσώπους.

Την καλύτερη απάντηση την έδωσε ο Νίκος Αλιβιζάτος στο άρθρο του στην Καθημερινή της περασμένης Κυριακής: "Οσο είναι θεμιτό να μην εξαρτάται από τους Κεφαλλονίτες της Νέας Υόρκης και της Μελβούρνης το ποιος θα εκλεγεί βουλευτής στη μονοεδρική περιφέρεια του νησιού τους, τόσο αθέμιτο θα ήταν –και πάντως αντισυνταγματικό– η ψήφος τους να μη λαμβάνεται υπόψη για το συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα. Κάτι που, εντελώς ανεξήγητα, ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να μην αντιλαμβάνεται."