Του Θοδωρή Γιάνναρου

Ήδη πάνω από έναν χρόνο παλεύουμε με τον κορονοϊό και την πανδημία. Έναν χρόνο και μας έχει αφαιρεθεί η ζωή μας και η πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούμε, μας σπρώχνει όλο και περισσότερο στα δόκανα του "Συνδρόμου της Στοκχόλμης”, έχοντας μάλλον αποδεχθεί αυτό που ζούμε και το μόνο που μας απέμεινε είναι το πώς θα προχωρήσουμε σε αντάρτικο, πώς θα ξεφύγουμε από τα μέτρα που θεσπίστηκαν από την Πολιτεία για την προστασία του κοινωνικού συνόλου και πώς θα πανηγυρίσουμε μετά τη "νίκη” μας, έχοντας καταφέρει... και να κάνουμε το δικό μας, έχοντας κοροϊδέψει τις αρχές, αναρτώντας φωτογραφίες στα social media και κομπάζοντας ανόητα για το κατόρθωμά μας.

Σχετικά με το Σύνδρομο της Στοκχόλμης που αναφέρθηκε, θα πρέπει να διευκρινιστεί πως πρόκειται για μια ψυχολογική διαταραχή με την έννοια ότι πρόκειται για μια σχετικά φυσιολογική αντίδραση σε μία σχετικά αφύσικη κατάσταση που βιώνει κανείς. Πρόκειται για μια ψυχολογική αντίδραση που παρατηρείται αρκετές φορές σε ομήρους, όταν εκείνοι αναπτύσσουν συναισθηματικούς δεσμούς εξάρτησης και δείχνουν κάποιες φορές ακόμα και αφοσίωση προς τους θύτες τους, παρά τον κίνδυνο στον οποίο είναι εκτεθειμένοι... μόνο που από κάποιο σημείο και μετά αδυνατούν να το αντιληφθούν.

Κακά τα ψέματα: όλοι μας αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο έλεος ενός ιού που βρίσκεται παντού όπως οι κατσαρίδες του είδους Periplaneta germanica, που όταν βρεθούν κάπου, εμφανίζονται ξαφνικά παντού και πολλαπλασιάζονται εκρηκτικά και ανεξέλεγκτα, μετατρέποντας τη ζωή των πολιτών σε κόλαση.

Το Σύνδρομο της Στοκχόλμης εμφανίζεται σε πολλές ομάδες ανθρώπων, όταν υπάρχει σχέση θύτη-θύματος, εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου, όπως αυτή τη στιγμή βιώνουν κάποιοι ψυχικά αδύναμοι, την εξουσία της πανδημίας COVID-19 και του ιού SARS-CoZ 2, που αποδέχονται και επιχειρούν να ζουν μαζί τους... όπου δηλαδή το "θύμα-ξενιστής” αναπτύσσει κατά κάποιο τρόπο εξαρτητική σχέση από το "θύτη-παράσιτο” που καθοδηγεί τη συμπεριφορά του, δείχνοντας συμπεριφορές, που εν δυνάμει, θα μπορούσαν να λάβουν ανεξέλεγκτες μορφές. 

Οι ομάδες, όμως, ανθρώπων στις οποίες παρατηρείται το Σύνδρομο της Στοκχόλμης, όπως θεωρείται αυτό το συναισθηματικό δέσιμο μεταξύ εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου, περιλαμβάνουν ακόμα και ομάδες πολιτών που συνασπίζονται, όπως συμβαίνει στις μέρες μας με τους διαφωνούντες σχετικά με τα μέτρα ανάσχεσης της πανδημίας.

Στο διά ταύτα όμως: τι γίνεται τώρα που η χώρα βρίσκεται ένα βήμα πριν από τον γκρεμό; Τι πρέπει να γίνει για να υπάρχει μια πιθανότητα να βγούμε όλο πιο γρήγορα και πιο αλώβητοι μπορούμε από την περιπέτεια που βιώνουμε και από τον εχθρό που παλεύουμε να ξεφύγουμε;

Αν τελικά εφαρμοστούν τα περιοριστικά μέτρα, αυτά και μόνο θα μπορούσαν να αλλάξουν την επιδημιολογική εικόνα και να ανασχέσουν την ανεξέλεγκτη πλέον διασπορά του ιού και των μεταλλάξεων του. Σε κάθε περίπτωση, η Αττική βρίσκεται ακόμα σε υψιστο κίνδυνο κατάρρευσης των μονάδων υγείας  και ραγδαίας αύξησης των ημερήσιων θανάτων, που όπως οδηγεί η κατάσταση και κυρίως εκείνοι που αρνούνται να συμμορφωθούν στα μέτρα προστασίας, να φτάσουν και να ξεπεράσουν κατά πολύ τους 100 και τα κρούσματα τα 3.000-5.000 ημερησίως.

Σίγουρα τα μέτρα μπορεί για κάποιους να φαντάζουν άδικα και για κάποιους άλλους παράλογα, αλλά δυστυχώς είναι εξαιρετικά δύσκολο σε τέτοιες καταστάσεις όπως αυτές που βιώνουμε να βρει κανείς ιδανικές λύσεις. Απαιτούνται δυστυχώς απλοί κανόνες και απλές οριζόντιες λύσεις. Σε περίπτωση πόλεμου, πρέπει να εφαρμόζονται απλοί κανόνες και να εφαρμόζονται απ’ όλους. 

Η ιδανική βέβαια λύση/διέξοδος θα ήταν να έκλειαν τα πάντα για 3 με 4 εβδομάδες και να λυνόταν το πρόβλημα. Αν είχε πρεγματοποιηθεί την πρώτη περίοδο της πανδημίας, θα είχαμε σίγουρα ανασχέσει τη διασπορά... και θα είχαμε ησυχάσει όπως η Νέα Ζηλανδία, η Αυστραλία, η Σιγκαπούρη, το Βιετναμ, και πολλές άλλες χώρες, αλλά δεν έγινε...

Τα καλά νέα είναι πως στην τελική ευθεία για τη θέσπιση του πιστοποιητικού εμβολιασμού και ανοσίας εισέρχεται η ΕΕ. Όπως έκανε γνωστό με επιστολή της προς τους Ευρωπαίους ηγέτες η Πρόεδρος υης Κομισιόν, την 17η Μαρτίου θα υιοθετηθεί επίαημα η νομοθετική πρόταση σε ευρωπαϊκό επίπεδο για ένα "Πράσινο Ψηφιακό Πιστοποιητικό" (Digital Green Certificate), που σίγουρα θα αναγκάσει πολλούς αναποφάσιστους ή δύσπιστους να σκεφθούν τουλάχιστον 2-3 φορές ακόμα το ρίσκο που παίρνουν σε περίπτωση που επιμείνουν στην άρνηση εμβολιασμού κατά της Covid19.

Η τήρηση των νέων αυστηρότερων μέτρων του lockdown αλλά και τα αποτελέσματα που θα έχουν στην επιδημιολογική εικόνα της χώρας την ερχόμενη εβδομάδα είναι τώρα το ζητούμενο, με το Σαββατοκύριακο που διανύουμε μετά την ανακοίνωση για παράταση του lockdown μέχρι τις 22 Μαρτίου και των πρόσθετων περιοριστικών μέτρων να αποτελούν ένα crash test από το οποίο θα εξαρτηθούν πολλά, μιας και θα καταγραφεί κατά πόσο οι πολίτες θα ανταποκριθούν σε αυτή τη δύσκολη φάση που έχει περάσει η πανδημία, με τις νέες μεταλλάξεις, και ως εκ τούτου η τάση για την περαιτέρω εξέλιξη της επιδημιολογικών δεδομένων.

Επιτακτική είναι όμως και η ανάγκη να πιεστούν οι φαρμακευτικές εταιρείες ώστε να τηρήσουν τα χρονοδιαγράμματά τους για τις παραδόσεις των δόσεων των εμβολίων και να υπάρξει σημαντική αύξηση του ρυθμού των εμβολιασμών, αλλιώς τα μέτρα από μόνα τους είναι καταδικασμένα να αποτύχουν, λόγω της κόπωσης των πολιτών, που σιγά σιγά χάνουν την όποια υπομονή έχει απομείνει.

*Ο κ. Θοδωρής Γιάνναρος είναι Μοριακός Βιολόγος-Γενετιστής

email: theogiannaros@gmail.com, Twitter: @theogiannaros1, FaceBook: Theo Giannaro