Του Μανόλη Καψή 

Ας δούμε κατ΄ αρχάς τα γεγονότα. Στις 2 Φεβρουαρίου πρώτη κάνει αναφορά για παραίτηση Λιγνάδη από τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού η Έλενα Ακρίτα. Η είδηση διαψεύδεται από τη Λίνα Μενδώνη που κάνει λόγο μάλιστα (ανοήτως...) για σκοπιμότητες, δήθεν πολιτικές. Υπάρχει ένα όργιο φημών αλλά ακόμα κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει. Στις 5 Φεβρουαρίου κατατίθεται η πρώτη μηνυτήρια αναφορά στον Εισαγγελέα από μάρτυρα που καταγγέλλει ότι βιάστηκε από τον ηθοποιό σε ηλικία 15 ετών.

Στις 6 Φεβρουαρίου δημοσιεύεται η πρώτη συνέντευξη από τον Νίκο Σ. (στο 2020mag.gr) που φωτογραφίζει τον ηθοποιό ότι τον βίασε. Δεν αναφέρει το όνομά του, αλλά όλοι καταλαβαίνουμε. Ο Δημήτρης Λιγνάδης υποβάλει λίγες ώρες μετά την παραίτησή του και η παραίτηση γίνεται δεκτή από τη Λίνα Μενδώνη. Η διαδικασία που οδήγησε στη σύλληψη του ηθοποιού ξεκινάει λίγο αργότερα, στις 15 Φεβρουαρίου, με την κατάθεση των πρώτων  μαρτύρων.

Εχει ευθύνες η Λίνα Μενδώνη; Η Λίνα Μενδώνη δεν έχει ευθύνες γιατί δεν ήξερε τι σόι άνθρωπος ήταν ο Δημήτρης Λιγνάδης. Πώς να το ξέρει. Αλλά φυσικά έχει ευθύνες γιατί η επιλογή της ήταν καταστροφική και στην πολιτική δεν υπάρχει δεν ήξερα. Αναλαμβάνεις την ευθύνη της λάθος (επιεικώς...) επιλογής σου. Και παραιτείσαι. Τελεία.

Υπήρξε απόπειρα συγκάλυψης; Πώς μπορεί να σταθεί μια τέτοια κατηγορία από τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν από τη στιγμή που έγινε γνωστή η πρώτη κατάθεση-μαρτυρία, μέσα σε 6 ώρες, ζητήθηκε ή υποβλήθηκε αυτοβούλως (άγνωστο...) η παραίτηση του τότε καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού; Πώς μπορεί να σταθεί μια τέτοια κατηγορία, από τη στιγμή που η κατάθεση-μαρτυρία βλέπει το φως της δημοσιότητας και αναπαράγεται αυτοστιγμεί από εκατοντάδες Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης; Πώς γίνεται συγκάλυψη, όταν μια υπόθεση έχει φθάσει ήδη στη Δικαιοσύνη;

Η ερώτηση είναι λάθος. Η σωστή ερώτηση είναι τι υπονοεί ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν κατηγορεί την κυβέρνηση για απόπειρα συγκάλυψης. Η κατηγορία που εκτόξευσε ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν το πρώτο βήμα πριν η εγχώρια "αριστερά" υιοθετήσει τον οχετό της λασπολογίας και της αντισυστημικής τοξικότητας, που έφθασε στο σημείο να συνδέει τον πρωθυπουργό με κύκλωμα μαστροπείας ανηλίκων. Ηταν το πρώτο βήμα πριν το Μακελειό του ΣΥΡΙΖΑ, βουτήξει με ανεπίγνωστο ενθουσιασμό, στον βούρκο της καμπάνιας #νδ-παιδεραστές.

Πίσω από την αυτή την ιστορία αντιπολιτικού μίσους και βορβορώδους διασποράς ψευδών ειδήσεων, πίσω από αυτήν την προσπάθεια ηθικής απαξίωσης του αντιπάλου, δεν κρύβεται ένας έξαλλος δημοσιογράφος στα καταγώγια της Κουμουνδούρου. Μην έχουμε αμφιβολία. Κρύβεται η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Για του λόγου το αληθές ιδού τι έλεγε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξη σε περιφερειακά κανάλια στις 19 Φεβρουαρίου:

"Αυτή λοιπόν η απόπειρα κουκουλώματος, αυτή η απόπειρα του κυβερνητικού εκπροσώπου που πραγματικά είναι θλιβερή, να βγαίνει και να κομπιάζει και να μην μπορεί να πει το όνομά του, λες και δεν έχει όνομα και να ισχυρίζεται ότι παραιτήθηκε για προσωπικούς λόγους. Ποιοι είναι προσωπικοί οι λόγοι;  Η παιδοφιλία;

Είναι προσωπικοί λόγοι οι βιασμοί; Δεν αφορούν το κοινωνικό σύνολο; Ελπίζω και εύχομαι η δικαιοσύνη να κάνει αυτό που πρέπει. Και να κάνει αυτό που πρέπει διότι υποπτεύομαι ότι αυτή η υπόθεση δεν μπορεί να αφορά μονάχα τον κ. Λιγνάδη. Αν υπάρχει κάποιο κύκλωμα παιδεραστίας, αν υπάρχει κάποιο κύκλωμα trafficking πρέπει να φτάσει o κόμπος στο χτένι" τόνισε ο Αλέξης Τσίπρας.

Το κύκλωμα παιδεραστίας λοιπόν δεν είναι ανακάλυψη ενός ακραίου δημοσιογράφου που ειδικεύεται στον βούρκο. Είναι ανακάλυψη του Αλέξη Τσίπρα. Οι συνειρμοί ελεύθεροι.

Και από κοντά και ο εκπρόσωπός του. Ο Νάσσος Ηλιόπουλος μιλώντας χθες στο Κόντρα Τσάνελ, σημείωσε ότι "η κ. Μενδώνη τελικά άλλαξε στάση και μίλησε περί "εξαπάτησης" μόνο όταν έμαθε για τις μηνύσεις για μη παραγεγραμμένα εγκλήματα". "Ποιοι εξαπατήθηκαν από τον κ. Λιγνάδη; Ήταν και ο κ. Μητσοτάκης παρών σε συζήτηση μαζί του; Κι από πού κι ως πού η υπουργός Πολιτισμού αναλαμβάνει καθήκοντα ντεντέκτιβ και ανακριτή;", ρώτησε.

Ηταν και ο Μητσοτάκης παρών σε συζήτηση μαζί του; διερωτήθηκε δήθεν αθώα ο δήθεν αξιοπρεπής εκπρόσωπος του Αλέξη Τσίπρα.

Η σύμπλευση του ΣΥΡΙΖΑ με τον βόρβορο της χυδαίας διαδικτυακής καμπάνιας #νδ-παιδεραστές εξηγεί και την άρνηση της Κουμουνδούρου να αποδοκιμάσει την "αρθρογραφία" του Κώστα Βαξεβάνη, αν και η υπόθεση πήρε και εσωκομματικές διαστάσεις.

Ο ίδιος ο διευθυντής της "Αυγής" αισθάνθηκε την ανάγκη κάποια στιγμή να γράψει ότι "η τάση κάποιων στα σόσιαλ να κολλήσουν παιδεραστία στον Μητσοτάκη από το τίποτα, είναι εμετικός κιτρινισμός και Μακελειό. Δεν γίνεται πολιτική εκτοξεύοντας ξερατά στον αντίπαλο. Πρώτα πρώτα γιατί είναι μια πρακτική που ποτέ δεν κερδίζει. Αλλά κυρίως γιατί δεν την αντέχουμε εμείς οι ίδιοι".

Προς στιγμή ένιωσα μια ανακούφιση. Κάποιος αντέδρασε και μάλιστα δικός μας, δημοσιογράφος.

Λίγη ώρα μετά ανακάλυψα ότι ο δημοσιογράφος, ήταν ο ίδιος που είχε γράψει μερικές ώρες πριν στα σόσιαλ, ότι "πάντως παιδιά, δύο παιδέρες στο στενό περιβάλλον του Ηγέτη της Αριστείας, είναι πάρα πολλές. Κοιτάξτε μήπως έχει τίποτα το νερό....".

Μήπως έχει τίποτα το νερό ή είναι η λάσπη που πίνουν στην Κουμουνδούρου;

Υ.Γ. Τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, διάβασα και την τελευταία ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για την υπόθεση. Διερωτάται δήθεν λόγω αστυνομικού δαιμονίου το κόμμα, γιατί δεν έγινε άρση του τηλεφωνικού απορρήτου του Δημήτρη Λιγνάδη. Για να μάθουμε με ποιους συνομίλησε προσθέτει...Οι συνειρμοί και πάλι ελεύθεροι. Η όπως θα το έλεγε και ο Νάσσος Ηλιόπουλος, μήπως συνομίλησε και με τον Κυριάκο Μητσοτάκη;

Μπόχα και δυσωδία.