Του Μανόλη Καψή 

Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν ακριβώς έκπληξη η ανακοίνωση από τον Κυριάκο Μητσοτάκη του αυστηρού lockdown για όλο τον Φεβρουάριο. Ηδη εδώ και ημέρες οι λοιμωξιολόγοι έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου, ενώ τα στοιχεία που δίνονταν στη δημοσιότητα για τα κρούσματα, τις εισαγωγές στα νοσοκομεία, τους διασωληνωμένους και τη διαθεσιμότητα κρεβατιών στις ΜΕΘ- ειδικά στην Αττική- έκαναν σε όλους αντιληπτό, ότι το άνοιγμα της οικονομίας (αλλά και των σχολείων) το τελευταίο διάστημα, είχε κόστος.

Η επιλογή ενός αυστηρού lockdown για όλο τον μήνα Φεβρουάριο, πιθανώς διορθώνει όμως και μια αίσθηση αυτοσχεδιασμού που έδινε η κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα, με ένα διαρκές "μπρος πίσω”, με μέτρα που ανακοινώνονταν για να αποσυρθούν λίγη ώρα μετά, με υπουργούς να προτείνουν μέσω τηλεοράσεως μέτρα για το περαιτέρω άνοιγμα του εμπορίου, για να εισπράξουν αρνητικές απαντήσεις από τους ειδικούς (και πάλι μέσω τηλεοράσεως), με γιατρούς να διαφωνούν δημοσίως με συναδέλφους τους στην επιτροπή για το δέον γενέσθαι και με τους πολίτες να παρακολουθούν μουδιασμένοι και καχύποπτοι για τη δυνατότητα της πολιτείας να ανταποκριθεί με επάρκεια, στην επέλαση του 3ου κύματος.

Απόλυτη συνταγή μπορεί να μην υπάρχει, μια δόση αυτοσχεδιασμού μπορεί να είναι αναπόφευκτη, αλλά το κυριότερο είναι να διατηρηθεί η εμπιστοσύνη του κόσμου στις συμβουλές των ειδικών και στην ικανότητα της πολιτείας να αντιμετωπίσει την πανδημία. Είναι προϋπόθεση για την τήρηση των μέτρων ασφαλείας από τους πολίτες. Η ανακοίνωση του σκληρού και μεγάλης διαρκείας lockdown, διορθώνει και τις αρνητικές εντυπώσεις χαλαρότητας που έδωσε η κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, στην πρόσφατη "εκδρομή” στην Ικαρία. Δεν ήταν έκπληξη λοιπόν ότι τα σκληρά νέα μέτρα, ανέλαβε να τα ανακοινώσει ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Δεν ήταν έκπληξη ούτε τα όσα είπε ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξή του στον Αλφα, που προηγήθηκε χθες των δηλώσεων του Κυριάκου Μητσοτάκη. Δεν ήταν έκπληξη ούτε η γενικόλογη κριτική στις ανεπάρκειες της κυβερνητικής αντίδρασης στην πανδημία, ούτε οι σκληρές διατυπώσεις για έλλειψη ενσυναίσθησης του πρωθυπουργού και για αλαζονεία- με αφορμή το γεύμα στην Ικαρία στο σπίτι του βουλευτή Στεφανάδη με ζουρνάδες και νταούλια- ούτε οι απίθανες ανακαλύψεις του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ότι στην Ιταλία, στα θρανία όλων των μαθητών υπάρχουν πλεξιγκλάς. Ούτε καν η καταγγελία ότι δεν γίνονται αρκετά τεστ για τον κορονοϊό στην Ελλάδα και έτσι δεν υπάρχει καλή εικόνα του επιδημιολογικού φορτίου, όταν χθες έγιναν για πρώτη φορά 50.000 τεστ, σπάζοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ.

Αν κάτι ήταν έκπληξη, πέραν της επαναλαμβανόμενης κριτικής για το γεγονός ότι δεν φρόντισαν οι κυβερνώντες να προσθέσουν δρομολόγια στις αστικές συγκοινωνίες -αν και με δεδομένους τους περιορισμούς στη λειτουργία της οικονομίας, η κριτική είναι άνευ περιεχομένου- και σχολικές τάξεις στα σχολεία, ώστε να υπάρχουν λιγότεροι μαθητές, ήταν η σιωπή του Αλέξη Τσίπρα για τις προσλήψεις στο ΕΣΥ.

Τι συνέβη; Τι έγινε η συνταγή της επαναστατικής αριστεράς δια πάσαν νόσον, δηλαδή οι προσλήψεις στο δημόσιο; Τι έγιναν οι κραυγές της ριζοσπαστικής, ότι έχουν αφήσει οι άριστοι τα νοσοκομεία ανοχύρωτα μπροστά στην πανδημία; Οτι δεν υπάρχει προσωπικό να στελεχώσει τις ΜΕΘ; Πού είναι το αίτημα του Αλέξη Τσίπρα για "15.000 προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στο ΕΣΥ και αυξημένες δαπάνες από το δημόσιο προϋπολογισμό, που πρέπει να φτάσει άμεσα το 7% που είναι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος;” (βλ. ομιλία Τσίπρα στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ).

Ετσι εύκολα ξεχνιούνται τα δίκαια αιτήματα;

Η εξήγηση για τη σιωπή, είναι απλή όμως. Το αίτημα του Αλέξη Τσίπρα για 15.000 προσλήψεις στο ΕΣΥ, που επαναλάμβανε διαρκώς το τελευταίο διάστημα, έχει εξαφανιστεί και από τις ομιλίες του και από τις συνεντεύξεις του, (αν και το γεγονός διέφυγε από τον συνάδελφο κ. Σρόιτερ). Για έναν απλό λόγο.

Γιατί πολύ απλά, δεν υπάρχουν αυτοί οι γιατροί στην Ελλάδα για να προσληφθούν. Οσοι γιατροί έχουν τις απαραίτητες ειδικότητες για την αντιμετώπιση της πανδημίας, έχουν προσληφθεί ήδη από τον Βασίλη Κικίλιας. Δεν υπάρχουν διαθέσιμοι γιατροί για να προσληφθούν στην Ελλάδα.

Το αίτημα Τσίπρα για 15.000 προσλήψεις ήταν μια πομφόλυγα, από εκείνες που μας συνηθίζει ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς σκέψη, χωρίς τεκμηρίωση, χωρίς καμία μελέτη των αναγκών ή της διαθεσιμότητας, απλά ένα σύνθημα που ακούγεται ευχάριστα.

Αλλά φυσικά, ούτε αυτό αποτελεί πραγματικά έκπληξη...