Του Μανώλη Καψή
Δεν ξέρω που βρίσκεται ο Γιώργος Παπανδρέου. Όπου και να βρίσκεται πάντως -εντός εκτός Ελλάδος- υποθέτω ότι βλέπει πώς ψήφισαν οι Ιταλοί και κάνει τον σταυρό του... Όπως υποθέτω θα έκανε τον σταυρό του, βλέποντας τους Βρετανούς να ψηφίζουν Brexit.
Το ξέρουμε πια το παιχνίδι. Ξέρουμε πως ψηφίζει ο κόσμος στα δημοψηφίσματα. Προτείνει συνταγματική μεταρρύθμιση ο Ρέντζι, αυτός που μας μείωσε τις συντάξεις; Εμείς λοιπόν λέμε όχι, κι ας είναι η Γερουσία αναχρονισμός...
Λέει ναι στην παραμονή της Μεγάλης Βρετανίας στην Ενωμένη Ευρώπη ο Κάμερον; Εμείς προτιμάμε τον γελοίο Φαράντζ...
Τα βλέπει αυτά ο Γιώργος Παπανδρέου και κάνει, υποθέτω, τον σταυρό του. Γιατί το 2011, ο τότε Πρωθυπουργός είχε την φαεινή ιδέα, σε μια προσπάθεια να κερδίσει νομιμοποίηση η παραπαίουσα κυβέρνησή του -που αντιμετώπιζε καθημερινή αμφισβήτηση στους δρόμους απο διάφορες κατηγορίες "αγανακτισμένων" (χεράκι χεράκι πήγαιναν τότε οι οπαδοί της αριστεράς με τους οπαδούς της Χρυσής Αυγής)- να θέσει σε δημοψήφισμα την παραμονή της χώρας στο ευρώ... ( Κορώνα γράμματα το Grexit).
Ξέρετε τώρα πια, ποια θα ήταν η απάντηση... Λέει ναι στο ευρώ ο Γ. Παπανδρέου, αυτός που υπέγραψε το μνημόνιο; Εμείς λέμε όχι λοιπόν κι ας ξέρουμε (ενδόμυχα) πως στο βάθος υπάρχει ο γκρεμός... (Αυτό άλλωστε δεν ψήφισε και η πλειοψηφία των Ελλήνων στο δημοψήφισμα πέρσι το καλοκαίρι;)
Αυτά βλέπει ο Γιώργος Παπανδρέου και υποθέτω κάνει τον σταυρό του. Γιατί άλλο να βρίσκεσαι εκτός πολιτικής, στο ναδίρ της δημοτικότητάς σου και άλλο ο μοιραίος άνθρωπος που έβγαλε τη χώρα απο την Ευρώπη και την έριξε στο βάραθρο...
Όλα αυτά όμως είναι τώρα ένας μακρινός εφιάλτης. Ένας εφιάλτης που αποφύγαμε αφού ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ευτυχώς, είδε εγκαίρως τον κίνδυνο αυτής της τυχοδιωκτικής απόφασης του ΓΑΠ και έριξε την κυβέρνηση πριν να είναι αργά.
Και ο κύριος Τσίπρας; Ο πρωθυπουργός, δεν έχει ξεπεράσει ακόμα το τζετ λαγκ από το ταξίδι του στην Κούβα και ονειρεύεται μια "δημοψηφισματική δημοκρατία" με αλλαγή του Συντάγματος. Μια ερμηνεία είναι ότι ξέρει το κόλπο... Ο Ματέο Ρέντζι έπεσε, ο Ντέιβιντ Κάμερον είναι παρελθόν, ο Αλέξης Τσίπρας στέκεται όρθιος. Όχι είπαν οι Έλληνες στο δημοψήφισμα, ναι είπε ο κύριος Τσίπρας και κέρδισε και τις εκλογές... Ευκολάκι...
Μια άλλη ερμηνεία είναι ότι ο κύριος Τσίπρας μένει προσκολλημένος στους μύθους της αριστεράς περί άμεσης δημοκρατίας και αρνείται να αναγνωρίσει πως σύνθετα προβλήματα δεν μπορούν να τεθούν στην κρίση ενός δημοψηφίσματος. Αφού οι ψηφοφόροι δεν μπορούν να έχουν σαφή εικόνα για τις συνέπειες της μιας ή της άλλης απόφασης...
Αμφιβάλει κανείς ότι αν ετίθετο ερώτημα στους πολίτες των υπολοίπων χωρών της Ευρώπης να συνεχιστεί ή όχι η βοήθεια προς την Ελλάδα, οι Ευρωπαίοι θα απαντούσαν να διακοπεί εδώ και τώρα; Ακόμα κι αν αυτό σήμαινε μια νέα κρίση στην Ευρώπη με αρνητικές συνέπειες για τις Τράπεζες, την ανάπτυξη και την απασχόληση των Ευρωπαίων πολιτών.
Αν η κυβέρνηση ρωτούσε τους Έλληνες αν πρέπει ή όχι να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις οι Έλληνες θα απαντούσαμε να συνεχιστούν ή να διακοπούν; Αν η
μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, ακόμα και μια ήπια μεταρρύθμιση, ετίθετο σε δημοψήφισμα, οι Έλληνες θα έλεγαν ναι ή όχι; Όχι στις μεταρρυθμίσεις, όχι σε νέο ασφαλιστικό θα ήταν οι απαντήσεις, το ξέρουμε πολύ καλά... Αποτέλεσμα; Η πτώχευση της Ελλάδας...
Όλα αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα για τον σημερινό Πρωθυπουργό. Έριξε την ιδέα της συνταγματικής μεταρρύθμισης χωρίς σχέδιο και μελέτη και με μόνη στόχευση να κερδίσει λίγη συναίνεση από την αντιπολίτευση, τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ καταποντίζεται στις δημοσκοπήσεις. Όπως έκανε και με την απλή αναλογική. Για να δώσει υποτίθεται ισότιμη αξία στην ψήφο του λαού. Κι ας είναι το σύστημα που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ακυβερνησία...
