Το ακανθώδες μονοπάτι και η ελπίδα αποφυγής του

Του Απόστολου Μάνθου

Στο σημερινό άρθρο έχουμε δύο εισηγμένες εταιρείες που εμφανίζονται με βάση τόσο των οικονομικών τους αποτελεσμάτων του περασμένου έτους όσο και με τη μεσομακροπρόθεσμη συμπεριφορά τους στο ταμπλό του Χρηματιστηρίου ότι βαδίζουν προς ένα "ακανθώδη" μονοπάτι διατηρώντας όμως ζωντανή την ελπίδα αποφυγής του. Μιλάω για μια από τις παλαιότερες εταιρείες ακινήτων με πάνω από 100 χρόνια ζωής τον Κέκροψ (ΚΕΚΡ) και μια από τις κορυφαίες βιομηχανίες μαρμάρων τον Ικτίνο (ΙΚΤΙΝ).  

Ξεκινάμε λοιπόν με την εταιρεία Κέκροψ, όπου έχει φτάσει πλέον να κατέχει ένα χαρτοφυλάκιο ακινήτων που όπως φάνηκε και στην οικονομική χρήση του 2023 δεν του φέρνει  έσοδα. Με μόλις 13.216 ευρώ έκλεισε το 2023. 

Παράλληλα αν εξαιρεθεί η "λογιστική" και μόνο αναγνώριση και αναπροσαρμογή των ακινήτων τα αποτελέσματα προ φόρων της εταιρείας για το 2023 δίνουν στην πραγματικότητα ζημίες 757 χιλ. ευρώ. Το δε ταμείο εμφανίστηκε με μόλις 17.574 ευρώ. 

Βέβαια η εταιρεία έχει δύο πολύ δυνατούς βασικούς μετόχους τη ΓΕΚ Τέρνα και την  Intradevelopment που "ενυδατώνουν" όποτε χρειαστεί το ταμείο μέσω μακροπρόθεσμων ομολογιακών δανείων (συνολικά στα 2,352 εκατ. ευρώ). 

Από ότι λέχθηκε τώρα στην πρόσφατη Γ.Σ. των μετόχων για την υπόθεση του Λατομείου η εταιρεία μπορεί ναι μεν να έχει κάνει προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στο Στρασβούργο αλλά δυστυχώς δεν αναμένει απόφαση για αυτό το θέμα μέσα στα επόμενα 2 με 3 χρόνια όπου όμως και θετική να βγει θα έρθει και πάλι στα "συρτάρια" της ελληνικής δικαιοσύνης. Με λίγα λόγια έχει χαθεί πλέον οριστικά η ιδιοκτησία και η προοπτική ενός οικιστικού project στην εν λόγω περιοχή με τον Κέκροψ να πηγαίνει μόνο για μια αποζημίωση η οποία και πάλι θα έχει να κάνει με το Δημόσιο. 

Παράλληλα, το μεγαλύτερο μέρος της ακίνητης περιουσίας της εταιρείας τελεί υπό απαλλοτρίωση από τον Δήμο Φιλοθέης - Ψυχικού ή είναι σε επικαρπία με αυτόν.  Να φανταστείτε ότι ακόμα και η έδρα της εταιρείας στη Δάφνης - Δαβάκη - Στεφανάκου έχει χαρακτηριστεί ως άλσος ενώ η επικαρπία που έχει με το Δήμο στο ακίνητο της Παλαιάς Αγοράς (Κοντολέοντος - Πασχαλιάς - Χρυσανθέμων - Αμαρρυλίδος) δεν την αφήνει όχι μόνο να  πουλήσει το ακίνητο αλλά ούτε να κάνει και κάποιες κερδοφόρες εμπορικές αναπτύξεις όπως για παράδειγμα "coffee shops" μιας που "φρακάρει" πάνω  στο Υπουργείο Πολιτισμού και στους "γείτονες" που θέλουν την ... ησυχία τους. 

Στο μεταξύ υπάρχει και μια συμμετοχή περίπου 10% στην Euroterra και 10% στη Rebikat που σχετίζεται με οικόπεδο 100 στρεμμάτων στο λιμάνι του Λαυρίου όπου αναμένεται να γίνει ένα μελλοντικό οικιστικό project σε συνδυασμό όμως με την συνολική αξιοποίηση του λιμανιού, όποτε και αν αυτή τελικά γίνει. 

Η εταιρεία ουσιαστικά παλεύει με το χρόνο δίχως να τον έχει καθόλου μιας που τα ετήσια έσοδα του Κέκροψ είναι 5.543  φορές υποπολλαπλάσια των εξόδων του σύμφωνα φυσικά με τα στοιχεία της οικονομικής χρήσης του 2023. 

Τα νούμερα είναι πραγματικά δυσεπίλυτα ακόμα και για τον ικανότατο και μαχητή διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας κ. Πέτρο Σουρέτη που δε το βάζει εύκολα κάτω έχοντας ακόμα και τώρα που τα πράγματα στενεύουν κάποια σκέψη και στρατηγική για τη συνέχεια. Εκεί όντως υπάρχει η ελπίδα ώστε να μπορέσουμε να ακούσουμε κάποια θετικά νέα από την  ιστορική αυτή εταιρεία που  δυστυχώς την μετέτρεψαν σε αντικείμενο κάκιστης αντιμετώπισης από το Δημόσιο αγνοώντας πλήρως τους μετόχους της, μεγάλους και μικρούς. 

Το σημείο κλειδί φαίνεται να βρίσκεται στο δεύτερο ακίνητο από τα δύο που δεν φέρουν πλέον πολεοδομικούς και νομικούς περιορισμούς. Το πρώτο που ήταν το διαμέρισμα στην Περσέως 1-3 έχει ήδη πουληθεί πρός 500 χιλ. ευρώ  τον περασμένο Φλεβάρη. Μιλάω για το οικόπεδο επτά στρεμμάτων στη Νεφέλης 6 – Ήρας –Περσέως. Η μερική εκμετάλλευσή του εν λόγω ακινήτου μπορεί να δώσει χρονική παράταση στην εισηγμένη εταιρεία. 

Διαγραμματικά η μετοχή βρίσκεται σε μια  πολύ κομβική ζώνη  αυτή των 1,40 με 1,38 ευρώ που περνάει διερχόμενη  η κάτω πλευρά του καθοδικού καναλιού "C" και η περιοχή στήριξης των 1,39 ευρώ, όπου είχαν μάλιστα  σημειωθεί στη τελευταία διετία τρεις σημαντικές τοπικές κορυφές. Η πιθανή λοιπόν καθοδική  τμήση της εν λόγω ζώνης είναι ικανή να οδηγήσει τη μετοχή σε μια ισχυρή πτωτική πορεία προς το 1,08 με 1 ευρώ.  

Αν το καλοσκεφτούμε η εταιρεία δίχως να παράγει έσοδα και με όλα αυτά τα απλωμένα δυσεπίλυτα θέματα που καλείται να λύσει η διοίκηση δύσκολα μπορεί να δικαιολογήσει τη τωρινή κεφαλαιοποίηση των 28 εκατ. ευρώ και των 1,40 με 1,38 ευρώ ανά μετοχή.  

Δύσκολη είναι η κατάσταση και στον Ικτίνο και από απόψεως οικονομικής χρήσης 2023 αλλά και από απόψεως διαγραμματικής ανάλυσης στη μετοχή του. 

Στα οικονομικά αποτελέσματα που ανακοίνωσε ο όμιλος για το 2023 εμφανίστηκε με μία πτώση εσόδων κατά -24,11% στα 25,059 εκατ. ευρώ από 33 εκατ. ευρώ το 2022 με τα κέρδη προ φόρων, χρηματοδοτικών, επενδυτικών αποτελεσμάτων και αποσβέσεων  (EBITDA) να παθαίνουν κυριολεκτική καθίζηση κλείνοντας στα 263,6 χιλ. ευρώ από κέρδη 5,7 εκατ. ευρώ και το καθαρό αποτέλεσμα μετά από φόρους να εμφανίζεται ζημιογόνο κατά -7,583 εκατ. ευρώ από επίσης ζημιές -326 χιλ. ευρώ το προηγούμενο έτος. 

Οι δε δανειακές υποχρεώσεις της εταιρείας σημείωσαν αύξηση +8,7% στα  50,36 εκατ. ευρώ  από 46,33 εκατ. ευρώ το 2022 με τα χρηματοοικονομικά έξοδα να εκτοξεύονται στα 3,62 εκατ. ευρώ από 1,845 εκατ. ευρώ, στοιχείο φυσικά που θα επιβαρύνει περαιτέρω την εταιρεία το 2024 μιας που η μείωση των επιτοκίων βρίσκεται ακόμα σε slow motion. 

Να σημειωθεί ότι τα 22,95 εκατ. ευρώ από τα συνολικά 50,36 εκατ. ευρώ είναι βραχυχρόνιες  δανειακές υποχρεώσεις.  Τα δε ταμειακά διαθέσιμα στη λήξη του 2023 βρέθηκαν στα  642 χιλ. ευρώ από 1,626 εκατ. ευρώ το 2022. 

Το επίσης περίεργο είναι ότι ο όμιλος έχει ίδια κεφάλαια αποδιδόμενα στους μετόχους στα 41,54 εκα. ευρώ και στο ταμπλό η κεφαλαιοποίηση βρίσκεται ψηλότερα στα 45 εκατ. ευρώ με δανεισμό 50 εκατ. ευρώ και ζημιές 7,58 εκατ. ευρώ (!). 

Ο όμιλος βέβαια αναμένει σύμφωνα με τις δηλώσεις της διοίκησης θετικά στοιχεία για το τρέχον έτος, όπως άνοδο του κύκλου εργασιών στα 32 εκατ. ευρώ, λειτουργία δύο νέων λατομείων στη Βοιωτία και εξαγωγικό άνοιγμα προς νέες αγορές πέραν της Κίνας αλλά η αλήθεια είναι ότι και πέρυσι αναμέναμε κάτι καλύτερο από τον Ικτίνο μετά και την άρση των περιοριστικών μέτρων της κινεζικής κυβέρνησης λόγω της πανδημίας αλλά το τελικό αποτέλεσμα ήταν κάτι παραπάνω από αποκαρδιωτικό. Φέτος λοιπόν  η διοίκηση καλείται να διανύσει μεγαλύτερη απόσταση με τα ήδη επιβαρυμένα οικονομικά αποτελέσματα για  να μπορέσει να φέρει κάτι το θετικό προς τους επενδυτές και τους μετόχους της. 

Άσχημη είναι και η εικόνα  που φαίνεται να διαμορφώνεται πλέον στο μηνιαίο διάγραμμα της μετοχής με τη τιμή της να καταστρατηγεί καθοδικά το τελευταίο προπύργιο στήριξης των 0,44 ευρώ και να αρχίζει να κατευθύνεται προς τη μακροπρόθεσμη ζώνη διακύμανσης της τριετίας 2015 - 2017 ανάμεσα στα 0,3125 ευρώ με 0,19 ευρώ. Διαγραμματική εξέλιξη που δεν δεν θα είναι διόλου καλή για τη μετοχή του Ικτίνου. 

Επειδή όμως και εδώ η ελπίδα πεθαίνει τελευταία η μετοχή μπορεί να αλλάξει τη ρότα της μόνο με την ανοδική αρπαγή των 0,48 με 0,50 ευρώ αν και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή γιατί αν δεν συνοδεύεται και με κάποιο στοιχείο οικονομικής ανέλιξης θα δημιουργήσει νέους εγκλωβισμούς. 

* Ο Απόστολος Μάνθος είναι υπεύθυνος τεχνικής ανάλυσης & επενδυτικής στρατηγικής.