Του Χάρη Φλουδόπουλου
Η Ευρώπη χρειάζεται επειγόντως ένα πλαίσιο που να εξασφαλίζει παγκοσμίως ανταγωνιστικές τιμές ενέργειας για τη βιομηχανία, προκειμένου να αποτραπεί η αποβιομηχάνιση και να δημιουργηθούν ξανά συνθήκες επενδυτικής εμπιστοσύνης, τόνισε ο πρόεδρος της Eurometaux και επικεφαλής της Metlen Ε. Μυτιληναίος, ο οποίος συζήτησε για το μέλλον της ευρωπαϊκής βιομηχανίας μη σιδηρούχων μετάλλων στη συνάντηση που είχε σήμερα στις Βρυξέλλες με τη Γενική Διευθύντρια Ενέργειας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ditte Juul Jørgensen.
Η συνάντηση, που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των διαβουλεύσεων για την Ενεργειακή Πολιτική και το Σχέδιο Ηλεκτροποίησης της ΕΕ (Electrification Action Plan), επικεντρώθηκε στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ευρωπαϊκή βιομηχανία μετάλλων — έναν από τους πλέον ενεργοβόρους και στρατηγικούς τομείς για τη μετάβαση στη πράσινη οικονομία.
Όπως τόνισε ο κ. Μυτιληναίος, η πραγματικότητα που βιώνει ο κλάδος είναι "εξαιρετικά δύσκολη", όπως αποτυπώθηκε και στη φετινή LME Week του Λονδίνου. "Η βιομηχανία μας λειτουργεί εδώ και χρόνια σε ένα μοναδικά απαιτητικό περιβάλλον, με το ενεργειακό κόστος να αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα που υπονομεύει την ανταγωνιστικότητα και τη βιωσιμότητα των ευρωπαϊκών μονάδων", ανέφερε χαρακτηριστικά.
Πρόταση για τριμερές συμφωνητικό στήριξης του κλάδου
Στο τραπέζι τέθηκε από τον κ. Μυτιληναίο η πρόταση για τη δημιουργία ενός ειδικού "tripartite agreement” — ενός τριμερούς συμφώνου μεταξύ της βιομηχανίας μη σιδηρούχων μετάλλων (NFMs), των κρατών-μελών και της Κομισιόν, εντός του 2025, που θα αντιμετωπίζει τα εμπόδια πρόσβασης σε καθαρή και οικονομικά προσιτή ενέργεια.
Ο κ. Μυτιληναίος αναγνώρισε ότι το νέο CISAF International (Carbon Intensity Support for Affordable Finance) αποτελεί ένα θετικό πρώτο βήμα, ωστόσο επισήμανε ότι πρέπει να διορθωθούν κρίσιμες αδυναμίες, όπως:
η υποχρέωση εγκατάστασης ΑΠΕ εντός του εργοστασίου, που για πολλές βαριές βιομηχανίες είναι τεχνικά ανέφικτη και οι περιορισμοί και όροι που συνοδεύουν τον προσωρινό μηχανισμό ελάφρυνσης του κόστους.
"Να ανοίξουν ξανά τα εργοστάσια που έκλεισαν"
Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε ο Πρόεδρος της Eurometaux στο Σχέδιο Ηλεκτροποίησης της ΕΕ, το οποίο – όπως είπε – δεν μπορεί να επιτύχει αν η Ευρώπη συνεχίζει να χάνει βιομηχανική δυναμικότητα.
"Το πιο εύκολο και άμεσο βήμα, το λεγόμενο low hanging fruit, είναι να φέρουμε ξανά σε λειτουργία τα εργοστάσια που έκλεισαν λόγω υψηλού ενεργειακού κόστους", υπογράμμισε ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, θέτοντας ως κορυφαία προτεραιότητα την επαναλειτουργία των ευρωπαϊκών βιομηχανιών αλουμινίου, χαλκού και ψευδαργύρου που έχουν διακόψει τη δραστηριότητά τους τα τελευταία χρόνια.
Η δήλωση αυτή αποκτά ιδιαίτερη σημασία καθώς περισσότερες από 50 παραγωγικές μονάδες μη σιδηρούχων μετάλλων σε όλη την Ευρώπη έχουν αναστείλει ή περιορίσει σημαντικά τη λειτουργία τους μετά το 2021, εξαιτίας των τιμών ενέργειας που σε πολλές περιπτώσεις παραμένουν διπλάσιες ή και τριπλάσιες σε σχέση με τις ΗΠΑ ή τη Μέση Ανατολή.
Συνεργασία και γεωπολιτικές προκλήσεις
Σύμφωνα με την ανάρτηση του κ. Μυτιληναίου στο LinkedIn, η συζήτηση με την κ. Jørgensen διεξήχθη "σε πολύ εποικοδομητικό κλίμα", με τη Γενική Διευθύντρια να ανταποκρίνεται θετικά και να δεσμεύεται για συνεχή διάλογο.
Η συζήτηση έκλεισε με αναφορά στις γεωπολιτικές προκλήσεις και την πίεση που δέχεται η ΕΕ σε ένα διεθνές περιβάλλον όπου η ενεργειακή ασφάλεια και η βιομηχανική ανταγωνιστικότητα συνδέονται πλέον άρρηκτα.
Όπως τόνισαν και οι δύο πλευρές, η συνεργασία μεταξύ της βιομηχανίας και των ευρωπαϊκών θεσμών πρέπει να συνεχιστεί, ώστε η Ευρώπη να μπορέσει να συνδυάσει την πράσινη μετάβαση με την επαναβιομηχάνιση – όχι να θυσιάζει τη μία για την άλλη.
Η συνάντηση του κ. Μυτιληναίου με την ΓΔ της ΕΕ έρχεται λίγες μόλις εβδομάδες μετά τη δραματική επιστολή της Eurometaux προς τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Αντόνιο Κόστα, με την οποία οι μεγαλύτερες ευρωπαϊκές μεταλλουργίες προειδοποίησαν για "υπαρξιακή κρίση" του κλάδου λόγω ενεργειακού κόστους.
Η σημερινή συνάντηση με την κορυφαία αξιωματούχο της DG ENER δείχνει ότι το μήνυμα της ευρωπαϊκής βιομηχανίας έχει φτάσει στα υψηλότερα κλιμάκια των Βρυξελλών. Το ζητούμενο πλέον είναι να μετατραπεί η πολιτική κατανόηση σε πράξη — και να ξαναρχίσει να χτυπά ο βιομηχανικός παλμός της Ευρώπης.
