Πολιτικό χάος χωρίς ορατό τέλος στη Γαλλία

 H παραίτηση του Γάλλου πρωθυπουργού Λεκορνού λίγο μετά την παρουσίαση της κυβέρνησής του είναι ένα σαφές, νέο πλήγμα για τον Μακρόν. H Ακροδεξιά ζητά εκλογές και οι διαδηλώσεις συνεχίζονται. Ανάλυση DW.

Η παραίτηση του πρωθυπουργού της Γαλλίας Σεμπαστιάν Λεκορνούέναν μόλις μήνα μετά τον διορισμό του επιβεβαιώνει την εκτίμηση ορισμένων ότι ήταν μια επιλογή του προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν με στόχο περισσότερο να κερδίσει χρόνο, και όχι για να δώσει λύση σε ένα αδιέξοδο μηνών. Η νέα κυβέρνηση δεν διέφερε ουσιαστικά από τις προηγούμενες σε επίπεδο διακηρύξεων, αλλά ούτε και στα πρόσωπα, πολλά από τα οποία είχαν στελεχώσει και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, που επίσης υποχρεώθηκαν σε παραίτηση τον τελευταίο χρόνο.

Αυτός ήταν και ο λόγος που τα κόμματα της αντιπολίτευσης από την πρώτη στιγμή είχαν εκφραστεί αρνητικά για αυτήν, δηλώνοντας ότι δεν θα την στηρίξουν. Ιδιαίτερη κριτική ασκήθηκε στις επιστροφές του Μπρουνό Λεμέρ και του Ρολάν Λεσκίρ, δύο πρώην υπουργών και στενών φίλων του Μακρόν, που έχουν ταυτιστεί με τις πολιτικές λιτότητας, αλλά και αλαζονείας. Οι επιλογές του Λεκορνού δυσαρέστησαν μάλιστα ακόμα και τους κεντροδεξιούς Ρεπουμπλικάνους που είχαν την πρόθεση να τον στηρίξουν.

Εκλογές ζητά πάλι η Ακροδεξιά

Ο πρόεδρος Μακρόν έκανε δεκτή την παραίτηση, που ήταν σαφώς αναπάντεχη, καθώς αναμενόταν ότι το υπουργικό συμβούλιο θα πραγματοποιούσε την πρώτη του συνεδρίαση σήμερα το απόγευμα. Τώρα ο Γάλλος πολιτικός θα πρέπει να αναζητήσει άλλες λύσεις, την ώρα που ο ακροδεξιός Εθνικός Συναγερμός της Μαρίν Λεπέν επαναλαμβάνει το αίτημα για πρόωρες εκλογές.

"Δεν μπορεί να υπάρξει επιστροφή στη σταθερότητα χωρίς επιστροφή στις κάλπες και τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης" δήλωσε ο εκλεκτός της Λεπέν, Ζορντάν Μπαρντελά, μετά την παραίτηση του Λεκορνού, που ήταν ο πέμπτος κατά σειρά πρωθυπουργός που ορίζεται από τον Μακρόν και παραιτείται μετά τις πρόωρες εκλογές του καλοκαιριού του 2024. Έσπασε επίσης το ρεκόρ της πιο βραχύβιας θητείας, αφού παρέμεινε στη θέση του μόλις 27 ημέρες, τις 26 από αυτές ουσιαστικά χωρίς κυβέρνηση.

Τι να φταίνε οι πρωθυπουργοί

Το πολιτικό δράμα που ζει η Γαλλία εδώ και μήνες φέρει μια ξεκάθαρη υπογραφή. Αυτή του Εμμανουέλ Μακρόν. Μετά τη ριψοκίνδυνη απόφασή του για πρόωρες εκλογές, που οδήγησαν σε αυτόν τον καθόλου ευνοϊκό για τον ίδιο συσχετισμό δυνάμεων, φάνηκε να αγνοεί τη ρήση που λέει ότι το να επιχειρείς ξανά και ξανά το ίδιο πράγμα, προσδοκώντας κάθε φορά ένα διαφορετικό αποτέλεσμα δεν είναι δείγμα μεγάλης οξυδέρκειας.

Είναι ξεκάθαρο ότι ο Γάλλος πρόεδρος έχει διαρρήξει σχεδόν ολοκληρωτικά τους δεσμούς του με την κοινωνία, που δεν τον εμπιστεύεται ότι μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση, για την οποία οι Γάλλοι ως έναν εκπρόσωπο του "κατεστημένου" θεωρούν ότι έχει και αυτός σημαντική ευθύνη.

Οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας συνεχίζονται. Οι τελευταίες ήταν μόλις την περασμένη εβδομάδα με τη συμμετοχή μισού εκατομμυρίου ανθρώπων. Μπορεί να μην έχουν τη μαζικότητα και τη σφοδρότητα προηγούμενων, δείγμα και αυτό μιας συνολικότερης απογοήτευσης στην κοινωνία, που έχει εγκατασταθεί σαν μαύρο σύννεφο πάνω από τη χώρα, αλλά σε κάθε περίπτωση δείχνουν ότι το πολιτικό σύστημα αδυνατεί να δώσει λύσεις στο πλαίσιο που μέχρι τώρα γνώριζε.

Διπλό το κακό

Για τον Μακρόν το κακό είναι διπλό. Από τη μια, όσο παρατείνεται η πολιτική αστάθεια, τόσο θα βαθαίνει και η οικονομική κρίση και η καχυποψία των αγορών. Οι αρνητικές αντιδράσεις των διεθνών επενδυτών χθες είναι ενδεικτικές. Από την άλλη, σε μια περίοδο που ο Γάλλος πολιτικός φιλοδοξεί να πρωταγωνιστήσει διεθνώς, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες σε μια σειρά τομείς από την Παλαιστίνη μέχρι την Ουκρανία, η εσωτερική του αμφισβήτηση αποδυναμώνει την απήχηση των ενεργειών του. Όταν έχεις να αντιμετωπίσεις πολιτικούς όπως ο Τραμπ, ο Νετανιάχου και φυσικά ο Πούτιν και αισθάνεσαι ότι είσαι υπό διαρκή αμφισβήτηση στην ίδια σου τη χώρα, τότε γνωρίζεις ότι δεν έχεις και το καλύτερο χαρτί στα χέρια σου.

Οι ίδιες γνωστές επιλογές

Οι επιλογές του Μακρόν δεν είναι διαφορετικές από εκείνες που είχε πριν από έναν μήνα. Θα μπορούσε να προκηρύξει νέες εκλογές με τον φόβο να κάνει ένα "δώρο" στην Ακροδεξιά ή να προχωρήσει στην αναζήτηση άλλου προσώπου για τη θέση του πρωθυπουργού. Θα έπρεπε όμως αυτό το πρόσωπο να συμβολίζει και να εκφράζει μια αλλαγή πολιτικής προσέγγισης, με ένα άνοιγμα πιθανώς αριστερότερα. Ο Μακρόν έχει δείξει ότι δεν θέλει κάτι τέτοιο.

Η επιλογή της δικής του παραίτησης – που υφίσταται πάντα θεωρητικά – θα ήταν πολιτικό χαρακίρι για τον ίδιο, αλλά κυρίως ολοκληρωτική καταστροφική για τη σταθερότητα στη χώρα, όπως προειδοποιούν πολλοί. Η Γαλλία συνεχίζει να βυθίζεται σε βαθιά πολιτική κρίση εδώ και ένα έτος, λες και έχει κολλήσει στον χρόνο, αδυνατεί να ψηφίσει προϋπολογισμό την ώρα που όλα γύρω της τρέχουν με ξέφρενους ρυθμούς.

Πηγή: Deutsche Welle