Goldman Sachs: Τι πρέπει να προσέξετε στις ελληνικές τράπεζες

του Κωνσταντίνου Μαριόλη

Περιθώρια ανόδου των τραπεζικών μετοχών έως και 20% το επόμενο δωδεκάμηνο «βλέπει» η Goldman Sachs και παράλληλα εκτιμά ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα βρίσκεται σε τροχιά ανάκαμψης. Παρ’ όλα αυτά, οι κίνδυνοι παραμονεύουν...

Η ανακεφαλαιοποίηση των πιστωτικών ομίλων με 8,3 δισ. ευρώ και η ενίσχυση των κεφαλαιακών δεικτών βάσει των κανονισμών της Βασιλείας III οδηγεί τις τράπεζες στο… δρόμο της ανάκαμψης, ο οποίος όμως δεν θα είναι σύντομος. Σύμφωνα με τον οίκο, οι ελληνικές τράπεζες θα φέρουν ισχυρές αποδόσεις και θα επανέλθουν σε κερδοφορία με το τοπίο θα ξεκαθαρίζει πλήρως μέσα στην επόμενη τριετία. Την ίδια ώρα η Goldman τονίζει ότι οι δικές της προβλέψεις είναι πιο κοντά στις παραδοχές που έλαβε υπόψη η Τράπεζα της Ελλάδος για το βασικό σενάριο των stress tests.

Σήμερα, οι αποτιμήσεις των εγχώριων τραπεζικών μετοχών δεν βρίσκονται πλέον σε distressed επίπεδα εξαιτίας της αυξημένης ορατότητας αναφορικά με τις προοπτικές κερδοφορίας και τον περιορισμό των κινδύνων που σχετίζονται με απρόοπτα γεγονότα. 

Τα βασικά σημεία στα οποία πρέπει να στρέψουν την προσοχή τους οι επενδυτές είναι α) η ποιότητα του ενεργητικού, β) το μακροοικονομικό περιβάλλον, γ) οι συνθήκες χρηματοδότησης, δ) το καθαρό επιτοκιακό περιθώριο και δ) το πολιτικό ρίσκο.

Ποιότητα ενεργητικού: Η Goldman εκτιμά ότι όπως σε κάθε τράπεζα, έτσι και στις ελληνικές υπάρχει ο κίνδυνος η ποιότητα των δανείων να αποδειχθεί χειρότερη των εκτιμήσεων με αποτέλεσμα οι προβλέψεις να είναι μεγαλύτερες. Κάτι τέτοιο είναι πιο πιθανό στην Ελλάδα γιατί η οικονομία της περνάει από μεγάλη προσαρμογή. Και μπορεί τα stress tests της ΤτΕ να παρέχουν μεγαλύτερη ορατότητα, όμως οι πιστωτικές ζημιές ενδέχεται να είναι διαφορετικές βάσει της μεθοδολογίας της ΕΚΤ και της EBA. 

Μακροοικονομικό περιβάλλον: Παρά το γεγονός ότι υπάρχει μία σειρά ενδείξεων ότι η ελληνική οικονομία ενδέχεται να επιστρέψει σε ανάπτυξη το 2014, το μέγεθος της προσαρμογής και το βάρος του κρατικού χρέους συνεχίζουν να αποτελούν εμπόδια. Η ζήτηση για δάνεια, η ικανότητα των δανειοληπτών να αποπληρώσουν τις οφειλές τους, η ικανότητα αναγνώρισης της αξίας των ενέχυρων και το επιτοκιακό κόστος αποτελούν παράγοτνες που όλοι σχετίζονται έως έναν βαθμό με το μακροοικονομικό περιβάλλον. Συνεπώς, προσθέτει ο οίκος, η επιδείνωση του μακροοικονομικού outlook θα ήταν αρνητική εξέλιξη για τα κέρδη και των τεσσάρων συστημικών τραπεζών.

Χρηματοδότηση: Οι τράπεζες μπορούν να προσελκύσουν αρκετές καταθέσεις για να φέρουν το δείκτη δανείων προς καταθέσεις σε βιώσιμο επίπεδο. Επιπλέον, από το α’ τρίμηνο του 2015, οι τίτλοι του δεύτερου πυλών δεν θα είναι επιλέξιμοι ως ενέχυρα στην ΕΚΤ με αποτέλεσμα να χρειαστούν περισσότερες καταθέσεις, ωψς εναλλακτική πηγή χρηματοδότησης. Κατά την άποψη της Goldman, η ανάγκη-επιθυμία για αύξηση των καταθέσεων ίσως δεν αποδειχθεί συμβατή με τον στόχο των τραπεζών να μειώσουν τα επιτόκια των καταθέσεων, μία τάση που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τη βελτίωση της κερδοφορίας τους. Επίσης, ενδεχόμενη αύξηση των επιτοκίων στις αγορές κεφαλαίου θα οδηγήσει σε νέες πιέσεις για την κερδοφορία. 

Επιτοκιακό περιθώριο: Τα spreads των δανείων των ελληνικών τραπεζών έχουν περιοριστεί από το 2008, γεγονός που σύμφωνα με την Goldman αντανακλά την επιδείνωση της ποιότητας του ενεργητικού και τη συνεχιζόμενη απομόχλευση. Παρά τη συγκέντρωση του κλάδου, είναι πιθανό να διατηρηθούν οι πιέσεις στα περιθώρια. Η περαιτέρω υποχώρηση των επιτοκίων στις προθεσμιακές ενδέχεται να δώσει ώθηση στα περιθώρια, ωστόσο, αυτό εξαρτάται από τις συνθήκες στην αγορά και το επίπεδο των επιτοκίων της ΕΚΤ.

Πολιτικό ρίσκο: Ακόμη και μετά την ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, δηλαδή το κράτος, ενδέχεται να παραμείνει πλειοψηφικός μέτοχος των τραπεζών. Όμως ακόμη και χωρίς τη συμμετοχή του ΤΧΣ, η Goldman επισημαίνει ότι οι τράπεζες είναι εκτεθειμένες στις πολιτικές εξελίξεις και στην επιρροή του κράτους, σε θέματα όπως η διαχείριση των κόκκινων δανείων ή το κλείσιμο των υποκαταστημάτων, με τρόπο τέτοιο που να μην είναι υπέρ των συμφερόντων των μετόχων.