ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ

Τον τελευταίο καιρό γίνεται μεγάλη συζήτηση μήπως η ενδεχόμενη ίδρυση νέων κομμάτων θα φέρει στην επιφάνεια και ‘μεγάλους ‘ηγέτες.

Όλοι [ιδίως οι πάσης φύσεως και μορφής 'δικαιωματιστές'] κριτικάρουν άπαντες, εκτός βέβαια από τον εαυτό τους.

Το νέο προφίλ του Α.Τσίπρα δεν σχετίζεται με την ΚΝΕ ή τη Ριζοσπαστική Αριστερά, αλλά με ένα Rebranding.

Αναρωτιέμαι για το 'πώς ακριβώς θέλουμε να λειτουργεί η Δικαιοσύνη' και με βάση ποιόν κανόνα και κώδικα στη χώρα μας.

Ακραία φαινόμενα, ακραίες καταστάσεις, ακραίες δηλώσεις, ακραία αισθήματα, ακραίες αντι-δράσεις.

Χάος, χάσμα και χυλός: τα τρία Χαρακτηριστικά του σύγχρονου έλληνα.

Στην Πολιτική, όπως άλλωστε και στη Ζωή, ισχύουν οι "νόμοι" των τεσσάρων F.

Αυτό το σήριαλ των πρώην πρωθυπουργών ότι "θα ξανάρθουν, όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα ξανάρθουν..." δεν τους ωφελεί.

Έχοντας ζήσει από κοντά τα γεγονότα του Ιουλίου 2015, αναζητώ κάποιες αξιόπιστες [αν όχι ειλικρινείς] απαντήσεις για το τότε και για το τώρα.

Στο καυτό ερώτημα: για την πολιτική κρίση φταίει η Πολιτική ή φταίνε οι πολιτικοί; δεν είναι εύκολη η απάντηση.

ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ταλανιζόμαστε, καιρό τώρα, από τα μεγάλα ΑΝ της ζωής μας.

Πολλοί καταδικάζουν τα θεάματα στυλ big brother, μολονότι η "συνοπτική κοινωνία" συνιστά εξέλιξη της "πανοπτικής κοινωνίας".

Δεν ξέρω αν η Πολιτική διαθέτει κλωστές στημονιού [διαπλοκής και διαφθοράς], ούτε αν υπάρχουν κομματικοί χώροι [και πολιτευτές] που δεν εμ-πλέκονται σε payrolls επιχειρηματιών.

Οι Έλληνες πολιτικοί, μαζί τους και το Κατεστημένο, έμαθαν από χρόνια να μοιράζουν την ‘εθνική πίτα’ σύμφωνα με τα εκλογικά αποτελέσματα.

Το άρθρο 86Σ. φαίνεται ότι στοιχειώνει πολλούς, για διαφορετικούς ίσως λόγους.

Αυτή η χώρα έχει χορτάσει από μεταρρυθμίσεις που εξαγγέλθηκαν αλλά δεν έγιναν, που έγιναν αλλά δεν εφαρμόστηκαν.

Στην πολιτικοκοινωνική πλάστιγγα της χώρας μας συν-υπάρχουν τόση ελευθερία, όση ανελευθερία, τόση ευθύνη όση ανευθυνότητα.

Είναι προφανές ότι το πολιτικό και το κοινωνικό σύστημα δεν συγκροτούνται από αθώους κι αφελείς.