Παρασκευή, 01-Απρ-2016 18:00
"Κύπρος vs Ελλάδας: Ένα μάθημα για τις μεταρρυθμίσεις"
Στους λόγους για τους οποίους η Κύπρος κατάφερε κι επίσημα να βγει από το μνημόνιο, σε αντίθεση με την Ελλάδα που ακόμη "πνίγεται" σε μια θάλασσα αναγκαίων μεταρρυθμίσεων αναφέρεται η Berenberg.
Αναλυτικά όπως αναφέρει:
● Μικρή χώρα, μεγάλη ανάκαμψη: Τρία χρόνια μετά από τη βύθιση σε μια βαθιά κρίση, η Κύπρος έχει εγκαταλείψει με επιτυχία το πρόγραμμα της ΕΕ και του ΔΝΤ. Μετά την επιστροφή στην ανάπτυξη το περασμένο έτος, η επιχειρηματική εμπιστοσύνη έχει σημειώσει άνοδο και ανέρχεται στα καλύτερα επίπεδα από τον Σεπτέμβριο του 2008.
● Η ευρωπαϊκή προσέγγιση λειτουργεί: Ως εκ τούτου η Κύπρος ακολουθεί τα παραδείγματα της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, που ολοκλήρωσαν επίσης με επιτυχία τα προγράμματα οικονομικής στήριξης. Σε γενικές γραμμές, η ευρωπαϊκή προσέγγιση σύμφωνα με την οποία προσφέρεται οικονομική ενίσχυση σε χώρες που την έχουν ανάγκη με αντάλλαγμα μεταρρυθμίσεις, δουλεύει. Φυσικά, εάν οι χώρες αυτές θα καταφέρουν να ανακάμψουν, εξαρτάται από την πολιτική βούληση των κυβερνήσεών τους.
● Η ελληνική μιζέρια: Μόνο μία από χώρες που αντιμετώπισαν την ευρωπαϊκή κρίση παραμένει βυθισμένη στη μιζέρια κι εξαρτάται από την περαιτέρω εξωτερική στήριξη για να αποτρέψει την κατάρρευσή της. Πώς εξηγείται το χάσμα μεταξύ αυτών των δύο κοντινών γειτόνων;
● Το πλεονέκτημα της Κύπρου: Σε ένα βαθμό, οποιαδήποτε σύγκριση μεταξύ της Κύπρου και της Ελλάδας είναι άδικη. Η Κύπρος είναι μια μικρή ανοικτή οικονομία με μία αρκετά ευέλικτη αγορά εργασίας που είναι εν μέρει κληρονομιά της βρετανικής επιρροής. Αυτό καθιστά ευκολότερο να αντιμετωπίσει τις δραματικές κρίσεις, όπως η εικονική κατάρρευση του παραφουσκωμένου τραπεζικού της συστήματος. Αλλά αυτό αντιπροσωπεύει λιγότερο από το μισό της ιστορίας. Μετά από μια δύσκολη αρχή, η Κύπρος απλά έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει, εφάρμοσε τις περισσότερες από τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις. Τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους.
● Η ανάκαμψη ματαιώθηκε: Για να εξηγηθεί γιατί η Ελλάδα τα έχει πάει πολύ χειρότερα συγκριτικά με την Κύπρο, την Ισπανία και την Ιρλανδία, θα πρέπει να εξετάσουμε την ελληνική πολιτική. Μετά από μια μακρά κρίση, η ελληνική επενδυτική εμπιστοσύνη άρχισε να ζωντανέψει το καλοκαίρι του 2012 για δύο λόγους. Ο τότε νεοεκλεγείς Αντώνης Σαμαράς καταπιάστηκε να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις στην κατεύθυνση της προσέλκυσης επενδύσεων. Παράλληλα, ο πρόεδρος της ΕΚΤ Mario Draghi υποσχέθηκε να τερματίσει την ευρωπαϊκή κρίση.
● Η επίδραση του Βαρουφάκη: Μέχρι τα τέλη του 2014, η ελληνική επιχειρηματική εμπιστοσύνη είχε ανακτηθεί και διαμορφωνόταν σε υψηλά εξαετίας. Η Ελλάδα φαινόταν έτοιμη για ανάπτυξη έως και 3% το 2015. Αλλά η πολιτική στάθηκε εμπόδιο. Με την αύξηση του πολιτικού κινδύνου στα τέλη του 2014, η εμπιστοσύνη άρχισε να θρυμματίζεται. Όταν ο Γιάνης Βαρουφάκης έγινε υπουργός Οικονομικών τον Ιανουάριο του 2015, άρχισε να αντιστρέφει τις ισορροπίες στην επενδυτική εμπιστοσύνη. Η Ελλάδα γύρισε στην ύφεση, αφού σπάνια ένας υπουργός Οικονομικών είχε ποτέ τόσο αρνητικές επιδράσεις σε μία οικονομία.
● Η επισφαλής Ελλάδα: Όταν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας τελικά απέλυσε τον κ. Βαρουφάκη πριν από εννέα μήνες, η επιχειρηματική εμπιστοσύνη ανέκαμψε κάπως. Αλλά θα παραμείνει αδύναμη έως ότου ο Τσίπρας αρχίσει να ακολουθήσει το κυπριακό παράδειγμα και απλά να εφαρμόζει το μεγαλύτερο μέρος των απαιτούμενων μεταρρυθμίσεων, αντί να αντιστέκεται στους δανειστές.