Αριστερό αδιέξοδο, φτωχοποίηση και Grexit...

Του Κώστα Στούπα

1) Αριστερό αδιέξοδο, φτωχοποίηση και Grexit...

Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα και ο ίδιος βαδίζουν προς την άβυσσο οι ίδιοι αλλά προς τα εκεί ωθούν και τη χώρα. Η μέθη της άσκησης της εξουσίας δεν επιτρέπει να εκτιμήσουν τους κινδύνους που κρύβει αυτή η πορεία.

Μετά από ένα χρόνο στην εξουσία έχουν διαψεύσει όλες τις προσδοκίες που καλλιέργησαν στον ελληνικό λαό για να αναδειχτούν στην εξουσία. Ούτε κατάργηση του μνημονίου έφεραν, ούτε άλλος δρόμος πέραν της λιτότητας αποδείχθηκε εφικτός, ούτε 13η  σύνταξη, ούτε ο εναγκαλισμός της εξουσίας με το κόμμα, το κηφηναριό του δημοσίου και το παρακράτος των συνδικαλιστών μειώθηκε. Αντιθέτως αυξήθηκε...

Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα σε μια μόνο αριστερή επιδίωξη προσπαθεί να μείνει πιστή. Την εξίσωση των περισσότερων Ελλήνων προς τα κάτω. Ήτοι, την ολοκλήρωση της καταστροφής της μεσαίας τάξης.

Δηλαδή, την ολοκλήρωση του έργου που ανέλαβαν οι κυβερνήσεις μετά το 2010 προκειμένου να διατηρήσουν άθικτο το κομματικό κράτος.

Η διάλυση όμως της μεσαίας τάξης εγκυμονεί κινδύνους. Η μεσαία τάξη παίζει καθοριστικό εξισορροπιστικό ρόλο τόσο στη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, όσο και της δημιουργίας συνθηκών οικονομικής ευημερίας για το σύνολο του πληθυσμού.

Μερικά από τα προβλήματα που ευθύνονται για την ελληνική κρίση, είναι το ασφαλιστικό, το φορολογικό, η διαφθορά, η εκτεταμένη πελατειακή αργομισθία και η γραφειοκρατία.

Το πρόβλημα του ασφαλιστικού έγκειται στην ύπαρξη 3 εκατ. συνταξιούχων και 2,5 εκατ. εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Αν ένα βιώσιμο ασφαλιστικό χρειάζεται 3-4 εργαζόμενους για κάθε συνταξιούχο εμείς χρειαζόμαστε ένα εργατικό δυναμικό 9-12 εκατ. όταν στα χαρτιά μόνο είναι 5 εκατ. και με τη μαζική έξοδο των Ελλήνων λιγότερο.

Η απάντηση που επιλέγει να δώσει η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα σε αυτό, με τη σύμφωνη γνώμη βιομηχάνων και εμπόρων, είναι η αύξηση των εισφορών στην περιοχή των 2,5 εκατ. εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.

Πιο συγκεκριμένα, το κόστος μιας εξίσωσης που δεν βγαίνει καλούνται να πληρώσουν όσοι μεταξύ των 2,5 εκατ. εργαζομένων έχουν καταφέρει χάρη στις ικανότητες, την ειδίκευση και τις προσπάθειες, να έχουν ετήσιο εισόδημα πάνω από 10-15 χιλ. ευρώ το χρόνο. Πρόκειται για τη βασική αιτία της μαζικής φυγής Ελλήνων στο εξωτερικό.

Σύμφωνα με το δόγμα Κατρούγκαλου - Τσίπρα κάθε φορά που θα μειώνεται το εισφο-φοροδοτικό δυναμικό οι φόροι και οι εισφορές θα αυξάνονται.

Ο δρόμος που έχει επιλέξει η αριστερή διακυβέρνηση είναι αδιέξοδος και οδηγεί σε μια χωρίς τέλος εξίσωση προς τα κάτω. Οδηγεί στην πλήρη φτωχοποίηση και μοιραία την έκρηξη.

Με τα νέα φορολογικά μέτρα και την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών είναι θέμα χρόνου τα 2,5 εκατ. εργαζομένων να γίνουν 2 εκατ. μετά 1,5 εκατ. και πάει λέγοντας.

Οι αυξήσεις των φόρων και εισφορών θα καταργήσουν περισσότερες θέσεις εργασίας απ’ όσες θα δημιουργηθούν μέσω της διατήρησης της ζήτησης από συνταξιούχους και δημοσίους υπαλλήλους.

Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα επί της ουσίας προσπαθεί να εφαρμόσει στην Ελλάδα αυτό που απέτυχε παταγωδώς στη Βουλγαρία του Ζίβκωβ και τη Ρουμανία του Τσαουσέσκου, χωρίς να διαθέτει τους μηχανισμούς που διατήρησε τους δυο δικτάτορες στην εξουσία επί δεκαετίες. Παριστάνει πως το μοντέλο έχει στοιχεία από τα μοντέλα της Σουηδίας ή της Γαλλίας. Η Ελλάδα όμως δεν έχει την παραγωγική βάση των παραπάνω χωρών για να συντηρεί ένα τόσο ανεπτυγμένο κοινωνικό κράτος. Επιπλέον και αυτές οι χώρες τα τελευταία χρόνια βρίσκονται σε ένα γενικό στάδιο αναθεώρησης και προσαρμογής στα νέα δεδομένα των οικονομικών τους μοντέλων.

Τα νέα φορολογικά και ασφαλιστικά μέτρα δεν πρόκειται να αυξήσουν ούτε τα έσοδα του κράτους, ούτε τα έσοδα των ταμείων ούτε να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας. Θα πετύχουν τα αντίθετα αποτελέσματα.

Τα νέα μέτρα θα αυξήσουν τον αριθμό των νοικοκυριών που θα δηλώνουν εισόδημα κάτω από 10.000 ευρώ. Αυτό θα πολλαπλασιάσει τον αριθμό των νοικοκυριών που ζουν στη μαύρη ή γκρίζα πλευρά της οικονομίας με 3.000 -5.000 ευρώ το χρόνο.

Η διάλυση της μεσαίας τάξης θα αυξήσει τον αριθμό των φτωχών. Το μυστικό της ευημερίας είναι η δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών για την παραγωγή  πλούτου και ευημερίας, δεν είναι η διανομή των υπολειμμάτων που έχουν απομείνει...

Το μόνο θετικό απ’ όσα κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι πως μετά την ολοκλήρωση της καταστροφής, είναι πιθανό να εκριζωθούν από την ελληνική κοινωνία πολλές από τις αριστερές μεταπολεμικές προκαταλήψεις, τις οποίες η κατάρρευση της σοβιετίας (ΕΣΣΔ) δεν στάθηκε δυνατόν να καταστρέψει.

Για να συμβεί αυτό όμως η χώρα θα έχει υποστεί τη μεγαλύτερη καταστροφή μετά τον πόλεμο (το μεγαλύτερο μέρος από την οποία έχει ήδη συντελεστεί) και στην καλύτερη περίπτωση η αναδόμηση θα ξεκινήσει από πολύ χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο για όσους μείνουν στην Ελλάδα.

Η Ιρλανδία πριν πολλά χρόνια επέλεξε ένα δρόμο που παρά τις αντιφάσεις και τις ανεπάρκειες και τις αδυναμίες την οδήγησε να έχει σήμερα κατώτατους μισθούς που ξεκινάνε από τα 1.400 ευρώ.

Η Ελλάδα επέλεξε τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κώστα Καραμανλή και τον Αλέξη Τσίπρα. Οι μισθοί ξεκινούν από τα 500-600 ευρώ και οι προοπτικές είναι να πέσουν σε επίπεδα Βουλγαρίας.

Η Ελλάδα έχει δωρεάν υγεία και παιδεία μόνο στα χαρτιά πλέον, ένα ασφαλιστικό υπό διάλυση και είναι η πρώτη υποψήφια να εκδιωχθεί από τη ΣΕΝΓΚΕΝ και το ευρώ.  Η χώρα δεν είναι σε θέση να ελέγξει ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει από τα σύνορά της παρά το γεγονός πως έχει από τις υψηλότερες κατά κεφαλήν αμυντικές δαπάνες.

Μπράβο μας...

2) Η κατάρρευση είναι εδώ...

Καλησπέρα κύριε Στούπα και καλή χρονιά!

Σας διαβάζω σχεδόν καθημερινά εδώ και χρόνια και ως επί το πλείστον συμφωνώ μαζί σας.

Διαβάζοντας όμως σήμερα τον τίτλο του άρθρου σας "Το τέλος της Ελληνικής σοβιετικής παράγκας το 2016", μου δημιουργήθηκε μία απορία.

Και πέρυσι τέτοια εποχή και ίσως και πρόπερσι, γράφατε με σχετική σιγουριά ότι η χρονιά που ξεκινούσε θα ήταν αυτή στην οποία θα κατέρρεαν οι γνωστές παθογένειες που κρατούν δέσμια τη χώρα μας. Όπως επίσης και ότι η χώρα θα σκάσει στα χέρια της παλαβής αριστεράς. Με λύπη βλέπω ότι το πράγμα όχι μόνο δε σκάει, αλλά ο Τσίπρας έχει εκμηδενίσει τους όποιους αντιπάλους του και παραμένει ο αδιαφιλονίκητος κυρίαρχος του παιχνιδιού... Θα μου πείτε ότι τα νούμερα δε βγαίνουν και κάποια στιγμή θα πέσει επάνω στην πραγματικότητα όπως έγινε το καλοκαίρι, αλλά φοβάμαι ότι αυτή η ώρα της λύτρωσης απέχει πολύ ακόμα.

Πάρτε για παράδειγμα το επίκαιρο ασφαλιστικό. Είναι γνωστό σε κάθε λογικό άνθρωπο και το έχετε πει και εσείς άπειρες φορές, πως η παρούσα αναλογία εργαζομένων-συνταξιούχων-Δ.Υ δεν είναι βιώσιμη. Παρόλο που η κατάσταση είναι παραπάνω από οριακή, βλέπουμε ότι οι άνθρωποι προσπαθούν απλά να κερδίσουν χρόνο και να μην πειράξουν τους πελάτες τους, αδιαφορώντας για τους νέους εργαζομένους ή όσους έχουν μείνει να αγωνίζονται για κάτι δικό τους... Το καλύτερο; Δείχνουν να τα καταφέρνουν κιόλας! Εγώ πλησιάζω τα 30 και εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα. Με αναγκάζουν με το ζόρι να πληρώνω μία υπέρογκη ασφάλιση, η οποία δε θα μου προσφέρει απολύτως τίποτα μεταξύ μας, με αποτέλεσμα να πληρώνω και ιδιωτική... Για να μην πιάσουμε τη φορολογία και πόσα τελικά μου μένουν στο χέρι.

Δεν ξέρω λοιπόν κύριε Στούπα από που πηγάζει η "αισιοδοξία" σας. Μακάρι να μπορούσα κι εγώ να το δω έτσι. Μακάρι το κρατικό τέρας να σκάσει επιτέλους και να αναγκαστούν ακόμα και οι πλέον άσχετοι να δεχτούν ότι χρειαζόμαστε μία νέα αρχή. Προσωπικά όμως φοβάμαι, ότι η αλλαγή αυτή θα πάρει το λιγότερο 15-20 χρόνια. Όσο κακό ή κρύο κι αν ακουστεί, πιστεύω ότι δυστυχώς πρέπει πρώτα οι δύο γενιές που κατέστρεψαν την Ελλάδα και τώρα αμείβονται για αυτό στην πλάτη μου με παχυλές συντάξεις ή αργομισθίες, να "φύγουν"... Αυτοί οι άνθρωποι δεν πρόκειται ούτε να αλλάξουν νοοτροπία, αλλά φοβάμαι ούτε και να συνειδητοποιήσουν τι έκαναν.

Από τους Ευρωπαίους δεν περιμένω επίσης πολλά. Φαίνεται να έχουν ξεκαθαρίσει τη θέση τους και δε μας πιέζουν πια σε σωστή βάση. Μας λένε αν θέλουμε πραγματικά χρήματα, να κάνουμε τις σοβαρές μεταρρυθμίσεις. Αλλά δε βλέπω να καίγονται κιόλας για τον απλό λόγο ότι αν δεν τις κάνουμε, απλά δε δίνουν χρήματα. Ο χρόνος είναι με το μέρος τους, οπότε μας αφήνουν στον κόσμο μας χωρίς δανεικά και περιμένουν πότε θα καταλάβουμε τι συμβαίνει...

Καλά για τη δική μου γενιά και την επόμενη δε συζητάμε. Όσοι μείνουμε εδώ, γιατί και εγώ το σκέφτομαι σοβαρά να φύγω, είμαστε χαμένοι...

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην περήφανη γενιά του Πολυτεχνείου...

Μ.Μ.

ΥΓ: Αν επιλέξετε να το δημοσιεύσετε, δεν έχω καμία αντίρρηση, όμως παρακαλώ κρατήστε εσείς τα στοιχεία μου.

Απάντηση: Συνήθως συγκαταλέγομαι στους απαισιόδοξους. Ομολογώ πως στην αρχή αυτής της κρίσης είχα πέσει εντελώς έξω. Περίμενα πως μετά τη χρεοκοπία του 2010 η χώρα έστω υπό την κηδεμονία της τρόικας θα έκανε τις μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να γίνουν και θα ανέκαμπτε όπως έκαναν οι άλλες PIIGS. Είναι προφανές πως έκανα λάθος.

Τα τελευταία δυο-τρία χρόνια η εκτίμηση είναι πως η χώρα συνεχίζει να κινείται με αργότερα βήματα (Σαμαράς-Βενιζέλος) και άλλοτε ταχύτερα (Τσίπρας) προς την ίδια αδιέξοδη κατεύθυνση.

Η κατάρρευση βρίσκεται σε εξέλιξη αρκεί να επισκεφτεί κάποιος ένα νοσοκομείο, δημόσια υπηρεσία. Υπάρχει ήδη στάση πληρωμών προς τον ιδιωτικό τομέα. Πληρώνονται μόνο μισθοί και συντάξεις. Για φέτος π.χ. ζητούνται περικοπές συντάξεων 1,8 δισ. ευρώ με βάση το τρίτο μνημόνιο.  Η κυβέρνηση με διάφορες ταχυδακτυλουργίες προσπαθεί να αποδείξει πως δεν θα γίνουν περικοπές. Του χρόνου είναι βέβαιο πως θα απαιτηθούν να γίνουν και άλλες, αφού οι παραγωγικοί τομείς της οικονομίας δεν ανακάμπτουν ούτε και πρόκειται να ανακάμψουν (φόροι, εισφορές κλπ).

Το τι ακριβώς θα ακολουθήσει την προϊούσα κατάρρευση δεν είναι βέβαιο. Όπως γράφω κατά καιρούς ένα πιθανό σενάριο είναι να ακολουθήσει κάτι ανάλογο (τηρουμένων των αναλογιών) με αυτό που ακολούθησε την πτώση των σοβιετικών καθεστώτων. Δηλ. πολιτικό και οικονομικό χάος και φτώχεια.

kostas.stoupas@capital.gr