Αριστερή στροφή των Βρετανών Εργατικών με άνετη νίκη Corbyn

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 15:53

Του Κώστα Ράπτη

Περισσότερο απρόβλεπτη γίνεται η πολιτική ζωή της Βρετανίας μετά την ανάδειξη στην ηγεσία των αντιπολιτευόμενων Εργατικών του Jeremy Corbyn, ο οποίος εκφράζει την αριστερή πτέρυγα του κόμματος και υπήρξε ο απόλυτος outsider.

Η ψηφοφορία των προηγούμενων ημερών, η οποία ήταν ανοιχτή σε μέλη και φίλους του κόμματος, είχε πρωτοφανή προσέλευση, καθώς ψήφισαν 422.664 άτομα, επί 540.722 εγγεγραμμένων. Ο Corbyn απέσπασε 251.417 ψήφους, ήτοι το 59,5% του συνόλου και αναδεικνύεται νικητής από τον πρώτο γύρο, ενώ ο συνυποψήφιός του Andy Burnam, πρώην υπουργός Πολιτισμού και Υγείας συγκέντρωσε 80.462 ψήφους (ποσοστό 19%). Στους διεκδικητές της ηγεσίας συμπεριλαμβάνονταν η πρώην υφυπουργός Οικονομικών και εργασίας Yvette Cooper (17% με 71.928 ψήφους) και η "σκιώδης υπουργός” για ζητήματα τρίτης ηλικίας Liz Kendall (4,5% με 18.857 ψήφους).

Στην νικητήρια ομιλία του, πέρα από τις αναμενόμενες ευχαριστίες στους συνυποψηφίους του, τον προκάτοχό του Ed Miliband και τον επίσης νεοεκλεγέντα υπαρχηγό του κόμματος Tom Watson ο Corbyn στάθηκε ιδιαίτερα σε όσους εργάστηκαν για την καμπάνια του, τους βουλευτές που "έστω και απρόθυμα” συνυπέγραψαν την αίτηση υποψηφιότητάς του για λόγους δημοκρατίας, τα νέα μέλη που έσπευσαν να εγγραφούν (ή να επανεγγραφούν) και ιδίως τους νέους, οι οποίοι, όπως είπε, κάθε άλλο παρά απολιτικοί είναι, αλλά απωθούνται από τον κατεστημένο τρόπο άσκησης πολιτικής. Υποσχέθηκε δε ότι το κόμμα θα γίνει περισσότερο συμμετοχικό.

Θυμίζοντας την προέλευσή του από τα συνδικάτα, ο νέος ηγέτης των Εργατικών έθεσε ως πρώτο στόχο του την καταπολέμηση του νέου συνδικαλιστικού νόμου και του νέου νόμου περί κοινωνικών παροχών που θα περάσει η κυβέρνηση Cameron την επόμενη εβδομάδα, ενώ κατήγγειλε τους Συντηρητικούς ότι έχουν οδηγήσει τη χώρα σε "χονδροειδή” επίπεδα ανισότητας και φτώχειας.

Παράλληλα, στάθηκε ιδιαίτερα στην προσφυγική κρίση, κάνοντας γνωστό ότι θα συμμετάσχει απόψε στην διαδήλωση υποστήριξης προς τους πρόσφυγες που διεξάγεται στο Λονδίνο.

Η αριστερή στροφή των Εργατικών αναμένεται πάντως να επιφέρει ρήγματα, καθώς οι κληρονόμοι της γραμμής του Tony Blair θεωρούν ότι το κόμμα χάνει πλέον τη δυνατότητα να διεκδικήσει την εξουσία. Ήδη την παραίτησή του υπέβαλε ο σκιώδης υπουργός Υγείας Jamie Reed.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι η καμπάνια του Corbyn σημαδεύτηκε από κάθε είδους αρνητικά για το πρόσωπό του δημοσιεύματα στον βρετανικό Τύπο, ενώ η κινητοποίηση της κομματικής βάσης για την επικράτησή του παρουσιάστηκε ως οργανωμένη προσπάθεια "άλωσης" των Εργατικών - με τη βοήθεια των Τόρηδων, που έτσι ευελπιστούν να διαιωνίσουν την πολιτική κυριαρχία τους.

Πάντως, το αποτέλεσμα της εκλογής χαιρέτισαν ο ηγέτης του ιρλανδικού Sinn Fein, Gerry Adams (που χαρακτήρισε τον Corbyn "φίλο της Ιρλανδίας και της ειρηνευτικής διαδικασίας") και η πρόεδρος των Πρασίνων Nathalie Benett, η οποία θεώρησε ότι η κυριαρχία του SNP στη Σκωτία, η ανάδειξη νέας ηγεσίας στους Εργατικούς και οι τελευταίες καλές επιδόσεις του δικού της κόμματος δημιουργούν έναν νέο αστερισμό που μπορεί να δώσει από κοινού τη μάχη κατά της λιτότητας.

Εν τω μεταξύ, αίσθηση προκάλεσε νωρίτερα η παραδοχή του Corbyn ότι στο δημοψήφισμα του 1975 περί της παραμονής ή μη της Βρετανίας στην Ε.Ε. ο ίδιος (δημοτικός σύμβουλος τότε στο Haringey του Λονδίνου) ανήκε στο 33% όσων ψήφισαν υπέρ του "Όχι”. Πρόσθεσε μάλιστα, μιλώντας στο LBC radio, ότι αν η Ευρώπη γίνει ένας απολύτως βάναυσος οργανισμός και μεταχειρίζεται κάθε ένα από τα κράτη-μέλη όπως αντιμετωπίζονται τώρα οι Έλληνες, η Ε.Ε. θα χάσει μέγα μέρος υποστήριξης από πολύ κόσμο”.

Who is who

Γεννημένος το 1949, ο Jeremy Corbyn φοίτησε στο North London Polytechnic, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του, και ξεκίνησε την εμπλοκή του με τα κοινά από πολύ νεαρή ηλικία. Εργάσθηκε ως στέλεχος συνδικάτων, εξελέξη το 1974 δημοτικός σύμβουλος του Ηaringey, στήριξε την υποψηφιότητα του Tony Benn για την υπαρχηγία των Εργατικών το 1981 και από το 1983 μέχρι σήμερα εκλέγεται διαρκώς βουλευτής στο North Islington.

Είναι πρόεδρος της Συμμαχίας "Σταματείστε τον Πόλεμο”, η οποία το 2003, παραμονές της εισβολής στο Ιράκ διοργάνωσε τη μεγαλύτερη διαδήλωση στη βρετανική ιστορία, και παράλληλα αντιπρόεδρος της Καμπάνιας για τον Πυρηνικό Αφοπλισμό, και ενεργό μέλος της Διεθνούς Αμνηστίας, της Καμπάνιας Αλληλεγγύης στους Παλαιστινίους κ.α. Αρθρογραφεί τακτικά στην εφημερίδα Morning Star.

Ως βουλευτής ξεχώρισε από το γεγονός ότι δήλωσε τις μικρότερες δαπάνες μεταξύ των 650 μελών της Βουλής των Κοινοτήτων και από το ότι κατά την περίοδο των κυβερνήσεων Tony Blair και Gordon Brown (1997-2010) υπήρξε ο πλέον "απείθαρχος” των Εργατικών βουλευτών, ψηφίζοντας εκτός κομματικής γραμμής σε 238 ψηφοφορίες (ήτοι το ένα τέταρτο του συνόλου).

Η υποψηφιότητα που κατέθεσε τον Ιούνιο για την ηγεσία των Εργατικών αρχικά θεωρήθηκε εντελώς περιθωριακή (μετά βίας συγκέντρωσε τις απαιτούμενες 35 υπογραφές βουλευτών), ωστόσο σύντομα προκάλεσε ένα είδος χιονοστιβάδας, που αποτυπώθηκε και δημοσκοπικά.

Οι κυριότερες προτάσεις του αφορούν την επανεθνικοποίηση των σιδηροδρόμων και των ενεργειακών εταιρειών, την αντιστροφή των δημοσιονομικών περικοπών της κυβέρνησης Cameron, την κατάργηση των πανεπιστημιακών διδάκτρων, τον μονομερή πυρηνικό αφοπλισμό της Βρετανίας καθώς και την κινητοποίηση μιας μορφής "ποσοτικής χαλάρωσης” (η οποία ήδη έλαβε το παρωνύμιο Corbynomics), όπου η Τράπεζα της Αγγλίας θα διοχετεύει ρευστότητα σε έργα υποδομών μέσω της αγοράς ομολόγων μιας Εθνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας.

Οι θέσεις του αυτές έχουν προκαλέσει πολλές επικρίσεις στον βρετανικό Τύπο, όπως και η άποψή του ότι η ουκρανική κρίση οφείλεται εν μέρει στο ΝΑΤΟ και την επιθυμία των ΗΠΑ να επεκτείνουν την επιρροή τους προς ανατολάς.

Είναι χορτοφάγος, φανατικός ποδηλάτης (δεν διαθέτει αυτοκίνητο), θερμός θιασώτης των δικαιωμάτων των ζώων.