Ο Hollande στο 4%! Οι Σοσιαλιστές σε κρίση...

Του Κώστα Ράπτη

Με την δημοτικότητα του François Hollande να καταρρέει λίγους μήνες πριν τις προεδρικές εκλογές του 2017, οι Γάλλοι Σοσιαλιστές αναζητούν πιθανή διέξοδο από μια κατάσταση που φαντάζει σχεδόν χαοτική.

Μόλις 4% των Γάλλων δηλώνουν ικανοποιημένοι με τον ένοικο των Ηλυσίων: για την ακρίβεια, 3% είναι απλώς ικανοποιημένοι και 1% πολύ ικανοποιημένοι. Την ίδια στιγμή το 70% των ερωτηθέντων εκφράζουν δυσαρέσκεια και το 26% δηλώνουν ούτε ικανοποιημένοι ούτε δυσαρεστημένοι. Αυτό είναι το συμπέρασμα του έβδομου κύματος του πολιτικού βαρόμετρου του Cevifop που δημοσίευσε η γαλλική εφημερίδα Le Monde.

Παραδόξως, ο Hollande δεν χρειάστηκε τη δημοσκόπηση αυτή για να σπάσει το ρεκόρ δυσαρέσκειας, το οποίο κατέχει (με ποσοστό 74%) ο ίδιος από τον Απρίλιο του 2013, δηλαδή μόλις έναν χρόνο μετά την εκλογή του. Το Νοέμβριο του 2013 ο Hollande έσπασε και ένα άλλο ρεκόρ, αυτό της μειωμένης δημοτικότητας (μόλις 20%) και αναδείχτηκε ο λιγότερο δημοφιλής Γάλλος πρόεδρος της Ε' Γαλλικής Δημοκρατίας που ιδρύθηκε το 1958. Έκτοτε, ο ηγέτης των Σοσιαλιστών δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να διευρύνει ακόμη περισσότερο το αρνητικό ρεκόρ του.

Σε περίπτωση εκλογών, όλες οι δημοσκοπήσεις τον φέρνουν στην πέμπτη θέση, αν υπάρξει και η υποψηφιότητα του πρώην υπουργού Οικονομίας Emmanuel Macron, ή το πολύ στην τέταρτη θέση – και αυτό όποιος από τους Alain Juppé ή NicolasSarkozy και αν είναι ο υποψήφιος της κεντροδεξιάς. Σε κάθε περίπτωση ο Hollande θα βρίσκεται πίσω από τον υποψήφιο της Αριστεράς Jean-Luc Mélenchon, ο οποίος σε όλους του πιθανούς συνδυασμούς υποψηφιοτήτων δείχνει να μπορεί να κερδίσει ανάμεσα στο 13,5% και το 15%.

Το παράδοξο είναι ότι την ίδια στιγμή που καταγράφεται η μεγαλύτερη μείωση στον αριθμό των εγγεγραμμένων ανέργων από το 1996 (-1,9% ήτοι 66.300 άτομα). Πάνω από όλα, μειώθηκε η ανεργία κατά -5,3% στην ηλικιακή κατηγορία των κάτω των 25. Βέβαια, αυτές οι επιδόσεις οφείλονται και σε μεθοδολογικές αλλαγές του τρόπου εγγραφής των αναζητούντων εργασία. Ωστόσο, το παράδοξο παραμένει, καθώς η κεντρική εξαγγελία της προεδρίας Hollande, η χαλιναγώγηση της ανεργίας μοιάζει να υλοποιείται, αν και σε χρόνο αρκeτά προχωρημένο ώστε να αυτό είναι πολιτικά επωφελές. Σε γενικές γραμμές ως προς τα οικονομικά οι περισσότεροι δείκτες βελτιώθηκαν κατά τη διάρκεια της θητείας Hollande. Παραμένει, ωστόσο, η μεγάλη κοινωνική δυσαρέσκεια για τον νόμο περί εργασιακών, καθώς και μικρές αλλά πολύ συμβολικές επιλογές όπως η άρνηση της μερικής εθνικοποίησης των υψικαμίνων στη Florange.

Τα αρνητικά αποτελέσματα στις δημοσκοπήσεις ήρθαν την επαύριο του θορύβου που ξέσπασε για τα όσα γράφονται στο βιβλίο "Ένας πρόεδρος δεν θα έπρεπε να το λέει αυτό...” των δημοσιογράφων Gérard Davet και Fabrice Lhomme, το οποίο έγινε στη χώρα μας γνωστό από τις αναφορές του στις περσινές πυρετώδεις διεργασίες περί την ελληνική κρίση. Ωστόσο, στη Γαλλία τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν κυρίως πάνω σε σημεία του βιβλίου, όπως η ομολογία του Γάλλου προέδρου ότι διέταξε τη δολοφονία τρομοκρατών από τις μυστικές υπηρεσίες, οι αρνητικές αναφορές του στους δικαστές, αλλά και τους μετανάστες ή τους φτωχούς, οι επικριτικές μνείες άλλων πολιτικών - όχι μόνο πολιτικών αντιπάλων, όπως ο NicolasSarkozy αλλά και στελεχών του Σοσιαλιστικού Κόμματος, για το οποίο δήλωσε χαρακτηριστικά ότι χρειάζεται μια πράξη διάλυσης, ένα "χαρακίρι”.

Το αποτέλεσμα ήταν να δεχτεί ο Hollande πολλαπλά πολιτικά πυρά, καταρχήν από τον δικό του πολιτικό χώρο: από τον πρόεδρο της Εθνοσυνέλευσης Claude Bartolone και τον πρώτο γραμματέα του Σοσιαλιστικού Κόμματος Jean-ChristopheCambadélis (που ρώτησε ευθέως τον Γάλλο πρόεδρο "μπορείς να μας πεις εάν θα ακολουθήσουν και άλλα βιβλία;”), μέχρι τον τέως πρωθυπουργό και νυν υπουργό Εξωτερικών Jean-Marc Ayrault (τον οποίο ο Hollande κατηγορεί στο βιβλίο ότι δεν επιδεικνύει τον πρέποντα ενθουσιασμό).

Ωστόσο, οι πονοκέφαλοι των Γάλλων Σοσιαλιστών δεν περιορίζονται στην καταστροφικά χαμηλή δημοτικότητα τουHollande και τις εσωτερικές έριδες. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν διαθέτουν κάποια προφανή εναλλακτική πρόταση ώστε να αποφύγουν μια ταπεινωτική ήττα στις προεδρικές εκλογές του Μαϊου. Αυτό θα είναι το ερώτημα που θα σφραγίσει τις προκριματικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2017, όπου έχουν κατατεθεί ήδη οι πρώτες υποψηφιότητες, όπως αυτή τουArnaud Montebourg, που στις προκριματικές του 2011 είχε έρθει τρίτος με 17,19% πίσω από τον Hollande και την MartineAubry. O πρωθυπουργός Manuel Valls, που ήδη συγκεντρώνει δυνάμεις και μηχανισμό για μια δική του προεδρική υποψηφιότητα και μέσω διαρροών μιλά για διάρρηξη της εμπιστοσύνης του προς τον πρόεδρο, συγκεντρώνει ιδιαίτερα χαμηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, αδυνατώντας και αυτός να μπει στο δεύτερο γύρο των προεδρικών αλλά και υπολειπόμενος του Jean-Luc Mélenchon. Δεν είναι τυχαίο ότι παράλληλα με τις αναφορές σε πιθανή υποψηφιότητά του σπεύδει παράλληλα να διοχετεύσει πληροφορίες ότι επικεντρώνει το ενδιαφέρον του κυρίως στη μάχη του... 2022.

Την ίδια ώρα, η αναζήτηση υποψηφιοτήτων, φτάνει μέχρι και την ατυχήσασα υποψήφια των Σοσιαλιστών το 2007 και πρώην σύντροφο του Hollande, Ségolène Royale. Η ίδια πάντως φαίνεται να απορρίπτει τη σχετική φημολογία, λέγοντας ότι "ψάχνουν για κάποιον που θα θυσιαστεί” και ότι "θα πρέπει να είναι πραγματικά απελπιστική η κατάσταση, για να την ανακαλύπτουν ξανά αυτοί που την πολέμησαν”.

Με αυτά τα δεδομένα, μένει η υποψηφιότητα του Emmanuel Macron. O 39χρονος τέως υπουργός, που παραιτήθηκε από την κυβέρνηση Valls στις 30 Αυγούστου, πυροδοτώντας την φημολογία ότι ετοιμάζεται να διεκδικήσει την προεδρία, φαίνεται να επιλέγει προς το παρόν τη "στρατηγική της χελώνας”. Δεν έχει ανακοινώσει την υποψηφιότητά του και κινείται με τους δικούς του ρυθμούς, οργανώνοντας το προσωπικό πολιτικό κίνημα En Marche, που ήδη διαθέτει 1500 τοπικές επιτροπές και γενικό γραμματέα τον βουλευτή των Σοσιαλιστών Richard Ferrand. Το πολιτικό προφίλ των στελεχών που ορίστηκαν να το εκπροσωπούν είναι ενδεικτικό. Μια γερουσιαστής του Σοσιαλιστικού Κόμματος, η Bariza Khiari, που είχε αντιταχθεί στο νόμο για την αφαίρεση της ιθαγένειας, ένας βουλευτής, ο Stéphane Travert, που είχε αντιταχθεί στο νόμο για τα εργασιακά και μία δήμαρχος προερχόμενη από τα δεξιά, η Caroline Saudemont. Τρεις επιχειρηματίες, η FransçoiseHolder, που είχε ζητήσει από την εργοδοτική ένωση Medef, να διερευνήσει τα ζητήματα ανισοτήτων στην πρόσβαση στην εργασία, ο Jean-Marc Borello από το χώρο της κοινωνικής οικονομίας και μια νεαρή με start-up,η Axelle Tessandier. Τρεις εκπρόσωποι κινημάτων της κοινωνίας των πολιτών Αλλά και στελέχη από την τοπική αυτοδιοίκηση και το σοσιαλιστικό κόμμα όπως ο Benjamin Griveaux, πρώην σύμβουλος του Dominique Strauss-Kahn, που ανέλαβε εκπρόσωπος Τύπου.

Ωστόσο, προς το παρόν ο Macron δεν ανοίγει τα χαρτιά του, προτιμώντας να κάνει γενικόλογες αναφορές στην ανάγκη "μεγάλης συσπείρωσης όλων των προοδευτικών”. Στις δημοσκοπήσεις πηγαίνει σαφώς καλύτερα από τον πρόεδροHollande, όμως μέχρι στιγμής ούτε αυτός δείχνει ικανός να μπορέσει να αποτρέψει το ενδεχόμενο οι δύο πρώτες θέσεις στον πρώτο γύρο να καταληφθούν από τον υποψήφιο της Κεντροδεξιάς και την Marine Le Pen. Ίσως και για αυτό το λόγο να σταθμίζει ακόμη τις επιλογές θέλοντας να αποφύγει τυχόν πρόωρη απαξίωσή του και επενδύοντας στην οικοδόμηση ενός εναλλακτικού πόλου με το βλέμμα στραμμένο στη "μακρά διάρκεια”.

Όλα αυτά φανερώνουν ότι το Σοσιαλιστικό Κόμμα θα παραμείνει σε μια βαθιά πολιτική κρίση, πληρώνοντας βαρύ εκλογικό τίμημα για τη διακυβέρνησή του, αλλά κυρίως για την αδυναμία του να συσπειρώσει μια κοινωνία όλο και πιο δυσαρεστημένη και πολωμένη, αλλά και με μικρότερη εμπιστοσύνη προς ένα πολιτικό σύστημα μάλλον αποκομμένο από αυτήν.

Με αυτά τα δεδομένα τα βλέμματα στρέφονται στη γαλλική Κεντροδεξιά ως μόνο αντίπαλο δέος στην Marine Le Pen. ΟAlain Juppé έχει το προβάδισμα στις προγραμματισμένες προκριματικές εκλογές αλλά και σχετικά σταθερά υψηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις για τις ίδιες τις προεδρικές εκλογές, ενώ ο Nicolas Sarkozy υιοθετεί τακτικές Donald Trump μιλώντας προκαταβολικά για "κλεμμένες εκλογές”, λόγω της πιθανότητας συμμετοχής αριστερών ψηφοφόρων στις (ανοιχτές) προκριματικές της κεντροδεξιάς. Βέβαια αναλυτές υποβαθμίζουν τη βαρύτητα τέτοιων ψήφων στις προκριματικές, υπογραμμίζοντας μάλιστα ότι σε μεγάλο βαθμό αντισταθμίζονται από πιθανούς ψηφοφόρους της Άκρας Δεξιάς που στον προκριματικό θα στηρίξουν τον Sarkozy ως προτιμότερο αντίπαλο απέναντι στην Le Pen.

Διαβάστε ακόμα:

- Hollande: Η Βρετανία να φροντίσει τους ασυνόδευτους ανήλικους μετανάστες του Καλαί