Ο Ντράγκι ούτε θέλει, ούτε μπορεί να ακολουθήσει τη Fed

Του Γ. Αγγέλη

Η αυξημένη πίεση από το περιβάλλον της Bundesbank προς τη διοίκηση Ντράγκι για μία στροφή της νομισματικής πολιτικής στα χνάρια της Fed αποκλείεται να αλλάξει την ρότα της ΕΚΤ σε ορατό ορίζοντα.

Η χθεσινή απόφαση της Fed να αποφύγει οποιαδήποτε μεταβολή στην πολιτική της ενόψει της εκλογικής διαδικασίας για την επιλογή προέδρου στις ΗΠΑ, συνοδεύεται από την επισήμανση της πορείας μιας σειράς στοιχείων για την αμερικάνικη οικονομία, που υποδηλώνουν την ενίσχυση προσδοκιών για μία δεύτερη αύξηση των επιτοκίων τον Δεκέμβριο.

Την ίδια στιγμή στην Ευρωζώνη αυξάνεται η πίεση από το γερμανικό χρηματοπιστωτικό περιβάλλον για την αναθεώρηση της "γραμμής” Ντράγκι που αφορά στη συνέχιση των πολιτικών ποσοτικής χαλάρωσης. 

Το γεγονός ότι η συμβουλευτική της κυβέρνησης "Επιτροπή Σοφών”, παίρνει θέση σαφώς εναντίον αυτής της πολιτικής που υποστηρίζει ο πρόεδρος της ΕΚΤ και ταυτόχρονα η "ηγεσία” του μεγαλύτερου τραπεζικού Ομίλου της Γερμανίας της Deutsche Bank – παρά την δεινή της θέση – ξιφουλκεί κατά της διοίκησης της ΕΚΤ, διαμορφώνει ενα "σκηνικό υψηλής έντασης στη Φρανκούρτη” που αναμφίβολα θα έχει και πολιτικές επιπλοκές. 

Η γραμμή των "αντιφρονούντων” απέναντι στη διοίκηση Ντράγκι είναι ότι η ποσοτική χαλάρωση και τα αρνητικά επιτόκια υπονομεύουν τις γερμανικές καταθέσεις και τους ισολογισμούς των τραπεζικών ομίλων. 

Υπάρχει όμως και ένας τρίτος λόγος για τον οποίο ακόμα δεν έχουν σηκωθεί λάβαρα πολέμου εναντίον του Ντράγκι. Αυτός έχει να κάνει με το ότι τα αρνητικά επιτόκια "κατατρώγουν” τις αποδόσεις των χαρτοφυλακίων των ασφαλιστικών εταιρειών και των συνταξιοδοτικών Ταμείων. Σε τέτοιο σημείο μάλιστα που να τίθεται πλέον θέμα ελέγχου της βιωσιμότητάς τους.

To "κομμάτι” αυτό της αντίθεσης απέναντι στον Ντράγκι δεν έχει ακόμα αναδειχθεί στο πολιτικό τοπίο που θα διαμορφώσουν οι επικείμενες γερμανικές εκλογές. 

Όταν όμως αναδειχθεί σαν θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποσυρθεί, καθώς στα μάτια του κάθε Γερμανού συνταξιούχου   θα αποκτήσει σάρκα και οστά η αμεσότητα της απειλής συρρίκνωσης των συντάξεων ή των ασφαλιστικών καλύψεων από τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά Ταμεία...

Παρ' όλα αυτά στο περιβάλλον Ντράγκι διαφαίνεται ότι η σταθερότητα της απόφασης για συνέχιση των πολιτικών ποσοτικής χαλάρωσης είναι ευθέως ανάλογη της βεβαιότητας στη Fed για αύξηση των επιτοκίων. 

Είναι βέβαιο ότι οι ανταλλαγές απόψεων και ο συντονισμός μεταξύ της ηγεσίας της Fed και της EKT όπως επίσης και με την BoE (Κεντρική Τράπεζα της Αγγλίας) ουδέποτε έπαψε μετά τα γεγονότα του 2008 – 2009. 

Βασικός λόγος γι' αυτό είναι το γεγονός ότι οι αλλαγές στην νομισματική πολιτική των ΗΠΑ προκαλούν μείζονος σημασίας και μεγέθους αναστροφές στην κίνηση κεφαλαίων διεθνώς και αυτό απαιτεί μία συνδυασμένη δράση των κεντρικών τραπεζών για να μη προκληθούν μη αντιμετωπίσιμες "μαυρες τρύπες” εκεί από όπου η "φυγή” κεφαλαίων παίρνεις μεγάλες διαστάσεις. 

Και η ευρωζώνη ειδικά μετά την πρώτη αύξηση επιτοκίων τον περασμένο Δεκέμβρη από την Fed καταγράφει μία σημαντική αιμορραγία την οποία "καλύπτει” οριακά η πολιτική Ντράγκι μέχρι στιγμής. 

Για τον λόγο αυτό άλλωστε οι περί την ΕΚΤ αναλυτές θεωρούν ότι όσο υψηλές και αν είναι οι πιέσεις από την πλευρά της πολιτικής στην Γερμανία, είναι αναπόφευκτη η συνέχιση για αρκετό διάστημα ακόμα της γραμμής Ντράγκι. 

Το γεγονός αυτό αποκλείει το ενδεχόμενο να δουν οι αγορές την ΕΚΤ να συγκλίνει στις εκτιμήσεις της άποψης της Επιτροπής των Σοφών στο Βερολίνο και να αλλάζει ρότα εξ αιτίας των υψηλών πολιτικών εντάσεων που προκαλούν στο σκηνικό της Γερμανίας τα αρνητικά επιτόκια.