Δευτέρα, 06-Μαρ-2017 11:36
Επιμένει το ΔΝΤ για αφορολόγητο - συντάξεις, ποια αντίμετρα είναι στο τραπέζι
Του Σπύρου Δημητρέλη
Σε κόντρα μεταξύ του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της κυβέρνησης εξελίσσεται η διαπραγμάτευση στο Χίλτον, λόγω των απαιτήσεων του πρώτου για παραμετρικά μέτρα βελτίωσης των δημοσιονομικών μεγεθών από το 2019 και την απόρριψη από την κυβέρνηση "επιπλέον λιτότητας" με όπλο της απαίτηση για λήψη αντιμέτρων ελάφρυνσης.
Πηγές των δανειστών δεν κρύβουν τη δυσφορία τους για το γεγονός ότι η διαπραγμάτευση κινείται με ρυθμό χελώνας και όχι σύμφωνα με τις προσδοκίες που δημιουργήθηκαν όταν το τελευταίο Eurogroup έδωσε το πράσινο φώς προκειμένου να επιστρέψουν οι επικεφαλής των θεσμών στην Αθήνα.
Οι καθυστερήσεις που σημειώνονται χαρακτηρίζονται από την κυβέρνηση κομψά ως "ανάγκη για περισσότερη δουλειά σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων" ενώ στην ουσία αποτελούν αποτέλεσμα της μεγάλης απόστασης που υπάρχει ανάμεσα στις δυο πλευρές για το πόσα θα είναι, ποια θα είναι και πότε θα ληφθούν τα μέτρα που θα βάλουν ένα νέο κοφτερό μαχαίρι στα εισοδήματα εκατομμυρίων φορολογούμενων.
Η θέση του Ταμείου είναι ξεκάθαρη. Προκειμένου να μην επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος που το Ταμείο έβαζε την υπογραφή του σε προγράμματα τα οποία απέτυχαν κοστίζοντας στο ίματζ του απαιτεί να υπάρξει ένα "αξιόπιστο πακέτο μέτρων" για να επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι του προγράμματος (3,5% πρωτογενές πλεόνασμα για μεσοπρόθεσμο χρονικό διάστημα που σίγουρα δεν θα είναι λιγότερο από 4 χρόνια, δηλαδή την περίοδο 2018-2021).
Το ΔΝΤ θεωρεί ότι έστω και με οριακές προσπάθειες από την πλευρά της Ελλάδας μπορεί με τα υφιστάμενα μέτρα να επιτευχθεί το 2018 πρωτογενές πλεόνασμα 3,5%. Δεν μπορεί όμως να διατηρηθεί και για το λόγο αυτό απαιτούνται πρόσθετα μέτρα. Ποια είναι αυτά; Μείωση του αφορολόγητου ορίου από τα 8.600 ευρώ στα 6.000 ή και χαμηλότερα καθώς και κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις. Αυτό μεταφράζεται σε μέτρα τουλάχιστον 2% του ΑΕΠ για την τριετία 2019-2021 ή περίπου 3,6 δισ. ευρώ.
Μάλιστα, ακόμη και αν αλλάξουν οι δημοσιονομικοί στόχοι, το ΔΝΤ θεωρεί ότι τα μέτρα αυτά πρέπει να ληφθούν καθώς αποτελούν στοιχεία αναδιάρθρωσης της δημοσιονομικής λειτουργίας της χώρας που σημαίνει ότι πρέπει να συνοδευτούν από μείωση φορολογικών συντελεστών και φορολογιών καθώς και ενίσχυση των πόρων για τους πραγματικά έχοντες ανάγκη.
Από την πλευρά της η κυβέρνηση επιχειρεί να πετύχει ένα όσο το δυνατόν πιο ελαφρύ πακέτο δημοσιονομικών μέτρων που θα έχει και την ευχέρεια να επιλέξει τα βασικά του συστατικά. Έτσι, θέλει η μείωση του αφορολόγητου να συνοδευτεί από έναν χαμηλό πρώτο συντελεστή στην κλίμακα μισθωτών και συνταξιούχων (σήμερα είναι 22%) προκειμένου να μετριασθούν οι επιβαρύνσεις για όσους μισθωτούς δηλώνουν χαμηλό εισόδημα και οι μειώσεις των συντάξεων να μην γίνουν βάση προσωπικής διαφοράς αλλά σε όλους του συνταξιούχους που λαμβάνουν σύνταξη πάνω από 800 ή 900 ευρώ.
Για να βρεθεί η χρυσή τομή είναι δεδομένο ότι η ελληνική πλευρά θα πρέπει να κάνει μερικά βήματα πίσω. Αυτή είναι άλλωστε που βρίσκεται αντιμέτωπη με τη συνεχή επιδείνωση των συνθηκών στην οικονομία λόγω της καθυστέρησης στο κλείσιμο της αξιολόγησης αλλά και τις λήξει ομολόγων που αργούν μεν αλλά πλησιάζουν. Τα βήματα πίσω, όμως, στοιχίζουν πολιτικά και δημοσκοπικά στην κυβέρνηση. Και για αυτό επιλέγεται προς το παρόν η αδράνεια…