ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΟΥΠΑΣ

Η Ελλάδα πρέπει να είναι από τις ελάχιστες χώρες στον κόσμο που τα σκάνδαλα προβάλλονται από τα μέσα με θορυβώδη τρόπο και στο τέλος μένουν ατιμώρητα.

Ένας από τους βασικούς σκοπούς ύπαρξης των κομμάτων είναι να κυβερνήσουν. Αυτό ισχύει και για τα μεγάλα κόμματα, αλλά και για τα μικρότερα.

Μετά την απειλή για κατάληψη της Γροιλανδίας και της μετατροπής του Καναδά σε Πολιτεία των ΗΠΑ ο Τραμπ βρήκε λύση και για το Μεσανατολικό.

Τα προγράμματα επιδότησης αγοράς ακινήτου, σε μια αγορά που βρίσκεται σε υπερθέρμανση, μοιάζει με την κατάσβεσή της με εύφλεκτα υλικά.

Ο Τραμπ τη μία μέρα αναγγέλλει επιβολή δασμών σε Μεξικό - Καναδά και την επόμενη, με το άνοιγμα των αγορών, τους αναστέλλει για έναν μήνα.

Η τραγωδία των Τεμπών αποκάλυψε για μια ακόμη φορά τη φαρσοκωμωδία των εξεταστικών και προανακριτικών επιτροπών της Βουλής.

Η έφοδος των ξένων στην αγορά ακινήτων έχει εκτινάξει τις τιμές σε απαγορευτικά επίπεδα, μετατρέποντας τους νέους εργαζόμενους σε τρωγλοδύτες.

Στην Ελλάδα και τη Δύση, εδώ και αρκετά χρόνια, κυοφορείται μια δυσαρέσκεια που συνήθως λαμβάνει το χαρακτήρα μια θολής αντισυστημικότητας.

Το δημόσιο "μπούλινγκ" από κάποιους αριστερίζοντες συνδικαλιστές γιατρούς και νοσηλευτές στον Άδ. Γεωργιάδη δεν τιμά τη χώρα.

Το πλήγμα από την DeepSeek θα μπορούσε να αποδειχτεί πολλαπλάσιας ισχύος αν εξελιχτεί σε θρυαλλίδα για τα χρηματιστήρια διεθνώς.

Οι τεράστιες συγκεντρώσεις για τα Τέμπη καταδεικνύουν πως υπάρχει οργή σε σημαντικό τμήμα της κοινωνίας.

Η κυβέρνηση, σε σχέση με τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, συνεχίζει να καταγράφει απώλεια της τάξης του 10%, κυρίως προς τα δεξιά της.

Να είμαστε ειλικρινείς όταν προτείνουμε ασυμβίβαστη γραμμή στα εθνικά θέματα καταγγέλλοντας όλους τους άλλους ως οσφυοκάμπτες και προδότες.

Η Ευρώπη πρέπει να αποκτήσει δική της γεωπολιτική υπόσταση με κοινή εξωτερική πολιτική και κοινή άμυνα.

Η δεύτερη τετραετία Τραμπ ξεκίνησε με τους χειρότερους οιωνούς για το μέτωπο των φιλελεύθερων δημοκρατιών της Δύσης.

Η Ελλάδα διαθέτει μερικά ισχυρά γεωπολιτικά χαρτιά στα χέρια τα οποία οφείλει να εκμεταλλευτεί σωστά τα επόμενα χρόνια.

Η πολιτική διαδρομή του κ. Κακλαμάνη είναι "θολή" και ανήκει στην κατηγορία των πολιτικών που με τη στάση τους κατά καιρούς έχουν ζημιώσει τον τόπο.

Φαίνεται πως εισερχόμαστε σε μια περίοδο ωμού ρεαλισμού, όπου ο καθένας θα επιδιώκει το συμφέρον του με βάση την ισχύ του.