Εξουσία, εξουσία και εξουσία!

Η στάση της κυβέρνησης από τα τέλη του φθινοπώρου μέχρι και το πρόσφατο Eurogroup, σε συνδυασμό με την αντίδραση των Ευρωπαίων εταίρων και του Δ.Ν.Τ., θυμίζουν την (όχι και τόσο) μακρινή άνοιξη του 2015.

Το Eurogroup της 26^ης Ιανουαρίου 2017 στις Βρυξέλλες, μοιάζει καταπληκτικά με το (καταστροφικό για την χώρα) Eurogroup της 24^ης Απριλίου στην Ρήγα της Λετονίας. Ο δε Φεβρουάριος 2017 δείχνει να έρχεται φουριόζος, φορτωμένος με μπελάδες αλλά ελάχιστες ελπίδες, για την δόλια Ελλάδα. Ακριβώς όπως ήρθαν ο Μάιος και ο Ιούνιος του 2015...

Η μεγάλη διαφορά εντοπίζεται στο ότι σήμερα, η κατάσταση της οικονομίας είναι σαφώς χειρότερη. Και η θέση της χώρας, σαφέστατα πιο δεινή. Πριν δυο χρόνια η κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών ήταν ξεκάθαρα καλύτερη (τουλάχιστον, μέχρι τις αρχές της Βαρουφακειάδας) και δεν είχαν επιβληθεί capital controls. Η δε οικονομία ήταν ακόμη σε αποδεκτά επίπεδα, καθώς διατηρούσε ακόμη κάποιους αναιμικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Από κεκτημένη ταχύτητα, απόρροια των "ακραίων, βλαβερών, νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας των Σαμαροβενιζέλων".

Οι οφειλές του δημοσίου προς τους ιδιώτες, ίσα που άγγιζαν τα €4 δις (€3,5 δις στις 31/12/14) και η φοροεισφοροκαταιγίδα Τσακαλώτου-Κατρούγκαλου, δεν υπήρχε καν στον ορίζοντα. Όχι πως ήταν δύσκολο να δει κάποιος λογικός άνθρωπος, την επερχόμενη λαίλαπα. Απλά, δεν είχε συγκεκριμενοποιηθεί η μορφή της...

Με δυο κουβέντες, τότε υπήρχαν κάποιες αντοχές, ακόμη. Πράγμα το οποίο αποδεικνύεται και εκ του αποτελέσματος…

Σήμερα, με την Τσακαλωτιάδα να έχει ήδη ξεκινήσει και την οικονομία να βρίσκεται στο χειρότερο σημείο της από την αρχή της κρίσης (ή έστω, από το 2014), είναι απόλυτα φυσιολογικό όλοι να αναρωτιούνται για τις προθέσεις του Αλέξη Τσίπρα, σχετικά με την πορεία και το μέλλον της χώρας...

Οι τράπεζες βρίσκονται κάπου μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Μια αναζωπύρωση της κρίσης και η αντίστοιχη εκτίναξη των κόκκινων δανείων, θα τις αναγκάσει σε νέα ανακεφαλαιοποίηση. Το 2017 όμως, δεν είναι 2015. Τότε δεν είχε υποχρεωτική ισχύ η Bank Recovery and Resolution Directive (B.R.R.D. – Οδηγία για την Ανάκτηση και Λύση Τραπεζών), η οποία επιβάλλει "κούρεμα" καταθέσεων πριν από την παραμικρή εισροή κρατικών κεφαλαίων σε συστημικές τράπεζες. Ενώ δεν πρέπει να γίνονται σκέψεις πως σε υπάρχει περίπτωση να γίνει δεκτός για τις Ελληνικές τράπεζες, χειρισμός αντίστοιχος με αυτόν της Ιταλίας για τις δικές της.

Όσο για την κατάσταση της πραγματικής οικονομίας, αρκεί κανείς να δει το διαθέσιμο προς κατανάλωση εισόδημα των Ελλήνων και το σημερινό ύψος των οφειλών δημοσίου προς τους προμηθευτές του. Το πρώτο έχει μειωθεί περί τις 5 (πέντε) ποσοστιαίες μονάδες (στοιχεία Σεπτεμβρίου) και οι δεύτερες έχουν εκτοξευθεί σε υπερδιπλάσια επίπεδο, φθάνοντας τα €10 δις. Σε μια οικονομία που ακολουθεί (ακόμη) μοντέλο ανάπτυξης με βάση την κατανάλωση...

Με αυτήν την εξαιρετικά εύθραυστη κατάσταση να επικρατεί, οι πολίτες δίκαια, αγωνιούν. Αναρωτιούνται κι εκφράζουν ερωτηματικά για τα σχέδια της κυβέρνησης και για τους πραγματικούς της στόχους.

Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν διαθέτει σήμερα κρυστάλλινη σφαίρα, η οποία να προβλέπει τα μελλούμενα αξιόπιστα. Και ο Αλέξης Τσίπρας, κάθε άλλο παρά προβλέψιμα ή με κοινή λογική δρα (ή αντιδρά). Γεγονός το οποίο, μπορεί μεν ν’ αποτελεί εξαιρετικό προσόν για έναν πολιτικό που βρίσκεται στην αντιπολίτευση αλλά, όταν αυτός έχει την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας, μεταμορφώνεται στο χειρότερο μειονέκτημα. Τόσο για τους αναλυτές που προσπαθούν να διαβλέψουν την μελλοντική πορεία της χώρας, όσο και για την ίδια την χώρα και την ύπαρξη κανονικότητας σε αυτή...

Τα σενάρια που κυκλοφορούν και διαρρέουν από την Παρασκευή το μεσημέρι, είναι πολλά και διάφορα. Άλλα σοβαρά και άλλα εντελώς "παλαβά" και εκτός τόπου,  χρόνου και πλανήτη. Ακούγεται από άμεση ψήφιση των μέτρων, με επανάκαμψη της Τρόικα στην Αθήνα και κλείσιμο της αξιολόγησης μέχρι τον Μάρτιο, μέχρι και συνέχιση της "σκληρής διαπραγμάτευσης" και της "επανάστασης", επ’ αόριστον. Ακόμη και αργότερα από τις Γερμανικές εκλογές (είπαμε, εντελώς παλαβά).

Η ανάλυση και ο προσδιορισμός των πιθανοτήτων υλοποίησης τους, απαιτεί αρκετά περισσότερο χρόνο, απ’ όσον ήταν διαθέσιμος μέχρι σήμερα. Ώστε να διασταυρωθούν πιο έγκυρα οι πηγές και να προσδιοριστούν οι διάφορες παράμετροί τους με μεγαλύτερη καθαρότητα και σαφήνεια. Θα επανέλθουμε σύντομα, με λεπτομέρειες...

Το πραγματικά αξιοσημείωτο σε αυτά τα σενάρια πάντως είναι ότι, σε κανένα από αυτά, δεν φαίνεται να απασχολεί το Μαξίμου η πορεία και το μέλλον, η τύχη της χώρας. Όλα (τουλάχιστον, όσα έχω "συλλέξει" προσωπικά) περιστρέφονται γύρω από ένα ζήτημα: την όσο το δυνατόν πιο μακροχρόνια παραμονή της κυβέρνησης στην εξουσία. Γεγονός που είναι άκρως ενδεικτικό του τι κυρίως τον απασχολεί και ποιους στόχους έχει στο μυαλό του, ο Αλέξης Τσίπρας...

Πέτρος Λάζος

petros.lazos@capital.gr

Twitter: @Marketelf

Facebook: Peter Lazos