Έχουμε τρελαθεί! Εντελώς!

Απ’ όταν έγινε η ελληνική κρίση γνωστή (και οι συνέπειές της αισθητές) στο ευρύ κοινό και ύστερα, έχουν ακουστεί και γραφτεί όλων των ειδών οι παραλογισμοί. Με αφετηρία το κάθε τι (κυριολεκτικά) που μπορεί να σκαρφιστεί ο νους ενός ανθρώπου, έχουν γίνει αμέτρητες προσπάθειες να αποδοθούν τα αίτια της σε οποιονδήποτε και οτιδήποτε μπορεί να δώσει λογικοφανή απάντηση στο τι και ποιος έφταιξε ή στο πως θα ήταν δυνατόν να δοθεί μια εύκολη (απαραίτητη προϋπόθεση) και όχι επίπονη λύση...

Και τι δεν έχει ακουστεί; Από αεροψεκασμούς οι οποίοι γίνονται με ειδικό στόχο την αλλοτρίωση της σκέψης των Ελλήνων, ώστε "να γίνουν πειθήνια όργανα των ξένων", μέχρι την ύπαρξη εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ τα οποία θα δωρίζονταν στο ελληνικό κράτος για την  αποπληρωμή του εθνικού χρέους. Από Έλληνα "πασίγνωστο εφευρέτη", τον οποίο "δεν ήξερε ούτε η μάνα του" αλλά ο οποίος είχε πουλήσει μια φοβερή εφεύρεσή του, στην Αμερικανική Υπηρεσία Διαστήματος (NASA)!

Ανάμεσα σε αυτά τα δύο "σημεία", έχουν επίσης εμφανιστεί η δυνατότητα "ελεύθερου τυπώματος χαρτονομισμάτων", οι δεκάδες χιλιάδες αυτοκτονίες (μερικές εκατοντάδες στην πραγματικότητα), δισεκατομμύρια δανεικά ευρώ από τον σύντροφο Πούτιν και ένα σωρό άλλοι "μύθοι"...

Θα περίμενε κανείς ότι, μετά από δεινά τόσων χρόνων και τρία Μνημόνια, ο ελληνικός λαός θα είχε συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα, θα είχε σταματήσει να πιστεύει σε "μπαμπούλες", "δράκους" και "νεράιδες" και θα είχε φροντίσει να βρει τον δρόμο της ανάπτυξης και της προόδου, μέσα από τα δικά του μέσα, την δική του προσπάθεια. Και, κυρίως, χωρίς να αναζητά φταίχτες και δικαιολογίες.

Μετά μάλιστα, τους τελευταίους δέκα οκτώ μήνες, το κομμάτι εκείνο των Ελλήνων το οποίο θεωρεί πως ακολουθεί τις αρχές (λέμε τώρα) της ριζοσπαστικής Αριστεράς, θα έπρεπε να έχει "προσγειωθεί". Και να έχει συνειδητοποιήσει την (σκληρή, είναι η αλήθεια) πραγματικότητα...

Αμ δε! Εξακολουθεί (και αυτό) να νομίζει ότι βρίσκεται πάνω στο ροζ συννεφάκι του και πως μπορεί να συνεχίσει να ζει και να κινείται, με τον ίδιο τρόπο που το έπραττε πριν μερικά χρόνια. Ενώ, στην πραγματικότητα, έχει πέσει από αυτό εδώ και καιρό και οδεύει ολοταχώς για την αναπόφευκτη συντριβή στο έδαφος...

Αδιάψευστο στοιχείο και χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Δήμος Νισύρου. Του οποίου την περίπτωση ανέδειξε ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Yale και εξαίρετος συγγραφέας, Δρ. Στάθης Καλύβας. Με ένα όμορφο κείμενό του, στο Facebook, το οποίο και μεταφέρω:

"Αυτό είναι ένα καλαίσθητο φυλλάδιο (σ.σ. παραθέτει εικόνες του φυλλαδίου) που τύπωσε ο Δήμος Νισύρου για τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργανώνει το φετινό καλοκαίρι. Εκεί θα διαβάσει κανείς για την αντίσταση ενάντια στη παγκοσμιοποίηση που αλλοιώνει τις πολιτιστικές παραδόσεις του τόπου και καταστρέφει την ταυτότητα των ανθρώπων του.

Έχουμε εδώ ένα τυπικό παράδειγμα των ιδεολογημάτων που ρίζωσαν βαθειά στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας μέσω κυρίως του σχολείου και των ΜΜΕ. Πάνω στα ιδεολογήματα αυτά βρίσκει πάτημα ο εκάστοτε λαϊκισμός. Αν δεν αλλάξουν οι ιδέες αυτές, δύσκολα θα γίνει δυνατό ένα διαφορετικό πολιτικό πρόγραμμα.

Το πόσο έωλο είναι το αφήγημα αυτό γίνεται εύκολα φανερό άμεσα.

Πρώτα απ´ όλα, η Νίσυρος όπως και άλλες περιοχές της χώρας, έχει μια μεγάλη παράδοση συμμετοχής στη παγκοσμιοποίηση γιατί υπήρξε κατεξοχήν τόπος μετανάστευσης. Η γιαγιά μου γεννήθηκε στη Σεβαστούπολη της Ρωσίας, ενώ σήμερα ανθούν Νισύρικες κοινότητες στις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αυστραλία. Οι κοινότητες αυτές σταθερά ενδυναμώνουν την σύνδεση του νησιού με το παρελθόν του. Οι πιο σημαντικές λαογραφικές μελέτες έγιναν άλλωστε από Νισύριους της διασποράς, ενώ το πολύ σημαντικό Νισύρικο περιοδικό Γνωμαγόρας κυκλοφορούσε στη Νέα Υόρκη.

Δεύτερο, η οικονομία του νησιού βασίζεται στη παγκοσμιοποίηση: τουρισμός καταρχάς αλλά και εξαγωγή ελαφρόπετρας για να μην αναφερθώ στους δεκάδες Αλβανούς μετανάστες χωρίς τους οποίους η οικοδομική δραστηριότητα θα ήταν δυσχερής αν όχι αδύνατη.

Τρίτο, η πολιτιστική παράδοση του νησιού, τα πανηγύρια και η μουσική του μάλλον ανθούν παρά κινδυνεύουν. Ένας λόγος, ο ενθουσιασμός των Νισυρίων της διασποράς αλλά και των ξένων επισκεπτών.

Τέταρτο, οι πολιτιστικές δραστηριότητες του ίδιου του Δήμου βασίζονται στη παγκοσμιοποίηση, όπως πχ η προβολή ταινιών του διεθνούς κινηματογράφου στην επόμενη σελίδα του φυλλαδίου. Προφανώς δεν αντιλαμβάνεται ο συγγραφέας του κειμένου την εξόφθαλμη αντίφαση.

Αφήνω κατά μέρος την συντηρητική και μη ρεαλιστική αντίληψη πως η ταυτότητα ενός τόπου είναι (ή χειρότερα, πρέπει να είναι) στατική και αναλλοίωτη, όπως και το γεγονός πως η εμφανής έλλειψη στοργής και φροντίδας για το φυσικό περιβάλλον του τόπου που εύκολα διαπιστώνει κανείς έχουν αποκλειστικά τοπικές ρίζες και κίνητρα και καμμιά σχέση με οποιαδήποτε μορφής παγκοσμιοποίηση.

Με λίγα λόγια, έχουμε εδώ ένα έξοχο παράδειγμα χαώδους διάστασης ανάμεσα σε μια ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση και την πραγματικότητα"

Τι λέει ο κύριος καθηγητής; Ότι οι Νισύριοι, με βασικό "όπλο" την κατεξοχήν τοπική διοικητική εξουσία, την οποία οι ίδιοι εκλέγουν, "πυροβολούν τα πόδια τους". Κάποιος (πιο ακραίος), ακόμη, ακόμη, θα μπορούσε να πει ότι πυροβολούν τους ίδιους τους κροτάφους τους!

Προσωπικά δεν μπορώ παρά ν’ αναρωτηθώ: Τι στον δαίμονα έχει πάει τόσο στραβά με όσους κατοικούν αυτόν τον πανέμορφο τόπο και έχουν χάσει κάθε έννοια λογικής, κάθε αίσθηση του μέτρου, κάθε ένστικτο αυτοσυντήρησης;

Πέτρος Λάζος

petros.lazos@capital.gr

Twitter: @Marketelf

Σ.Σ.: Ο κύριος Ανδρέας Γεωργίου ανέλαβε την προεδρία της ΕΛΣΤΑΤ, στις 2 Αυγούστου 2010. Το πρώτο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Προσαρμογής (λέγε με Πρώτο Μνημόνιο), υπεγράφη στις 8 Μαΐου 2010. Δηλαδή τρεις μήνες (παρά έξι ημέρες) ΠΡΙΝ αναλάβει ο καθηγητής Γεωργίου...