Τα δυσκολότερα παραμένουν εμπρός...

Του Κώστα Στούπα

Αρκετοί στη Δύση έχουν ξεθάψει ήδη τα τσεκούρια του πολέμου εναντίον του Ισλάμ καθώς ορθώς αντιλαμβάνονται πως ο τρόπος ζωής και οι αξίες της Δύσης κινδυνεύουν από τη μουσουλμανική εισβολή. Κάποιοι άλλοι, ίσως οι περισσότεροι ακόμη, παραπαίουν στις αυταπάτες του δυτικού ουμανισμού που αποτυπώνονται στο δόγμα: Όλοι οι καλοί χωράνε. Φιλελεύθεροι και κομμουνιστές, τα δύο μεγαλύτερα  τέκνα του νεότερου διαφωτισμού, φαίνεται να συγκλίνουν σ’ αυτό.

Η αλήθεια είναι πως εδώ και αρκετές δεκαετίες η Δύση δέχεται εισβολή και αμφισβήτηση στις αξίες της τόσο εκ των έσω και όσο και εκ των έξω. Μοιάζει αφελής η άποψη που υποστηρίζει πως η δυστυχία του τρίτου κόσμου οφείλεται στις επεμβάσεις και την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών από τις πλούσιες χώρες της Δύσης.

Ο κόσμος πάντα βρισκόταν σε αναβρασμό και σε πολεμικές αναμετρήσεις για την διεκδίκηση ισχύος, πλούτου και ασφάλειας μέσω προληπτικών χτυπημάτων.

Αν δεν ήταν οι δυτικοί στη Μέση Ανατολή ή τη Βόρεια Αφρική  για να εξασφαλίσουν την ομαλή ροή του πετρελαίου στις οικονομίες που το χρειάζονται θα ήταν οι μουσουλμάνοι έξω από τη  Βιέννη και τη Σεβίλλη όπως ήταν, όταν μπορούσαν.

Οι πόλεμοι στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη ή τη Συρία αποτελούν τις αφορμές για την αιτιολόγηση και όχι την εκδήλωση της μετανάστευσης πληθυσμών.

Οι βασικές αιτίες έχουν να κάνουν με τη δημογραφική ανισορροπία των γεωγραφικών περιοχών όπως και την ανισορροπία στην επάρκεια πόρων για την επιβίωση.

Με απλά λόγια, έχουμε την Ευρώπη, μια περιοχή 400-500 εκατ. δημογραφικά γερασμένη, που σημαίνει κοινωνία γερόντων με γεμάτα ψυγεία και γύρω από αυτήν μια περιοχή 1,5-2 δισ. ανθρώπων δημογραφικά νέων με άδεια ή και καθόλου ψυγεία.

Η βελτίωση της παραγωγικότητας των βασικών καλλιεργειών (της παραγωγής τροφίμων) τα τελευταία χρόνια δεν συμβάδισε κατ’ αναλογία με την αύξηση του πληθυσμού του πλανήτη. Κατά συνέπεια με την αύξηση της μεσαίας τάξης του πλανήτη από 1 δισ. περίπου πριν 20 χρόνια σε 3 δισ. στο τέλος της δεκαετίας, λόγω  της βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου στις αναπτυσσόμενες οικονομίες τράβηξε προς τα πάνω τις τιμές των τροφίμων.

Όταν ο Κινέζος ή ο Ινδός αρχίσει να καταναλώνει το ένα τρίτο του κρέατος που καταναλώνει ο δυτικός, η ζήτηση για ζωοτροφές θα εκτινάξει τις τιμές του σταριού, της σόγιας, του καλαμποκιού κλπ στα ύψη. Οι αρόσιμες εκτάσεις στον πλανήτη είναι σε φθίνουσα τροχιά λόγω της κλιματικής αλλαγής και της εξάντλησης του εδάφους από τις εντατικές καλλιέργειες.

Αυτό σημαίνει πως π.χ. ο Αιγύπτιος που τρέφεται με εισαγόμενο σιτάρι και ξοδεύει το μισό του εισόδημα για διατροφή, θα πεινάσει.

Αυτό έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει και η εκτίναξη των τιμών των τροφίμων στα τέλη της περασμένης δεκαετίας, έβαλε σε κίνηση μια αλυσίδα γεγονότων σημαντικότερος σταθμός της οποίας ήταν η Αραβική Άνοιξη. Η διάλυση της Λιβύης και της Συρίας ήταν αποτέλεσμα της Αραβικής Άνοιξης.

Σίγουρα η ανάμειξη των δυτικών, εκ των υστέρων φαίνεται ατυχής καθώς η κατάρρευση των δικτατορικών καθεστώτων απελευθέρωσε το χάος της ισλαμικής βίας.

Αν δεν είχε επέμβει η Δύση οι δικτατορίες αυτές όμως πόσο θα μπορούσαν να αντέξουν, σε κοινωνίες με αναβράζον νεανικό δημογραφικό δυναμικό;

Η έξοδος του Ισλάμ στην Ευρώπη θυμίζει τις μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών της ιστορίας οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις κατέστρεψαν ισχυρές αυτοκρατορίες και μεγάλους πολιτισμούς.

Κατά τακτά διαστήματα ένας πληθυσμός, συνήθως περισσότερο πρωτόγονος και ως εκ τούτου με νεανικό δημογραφικό δυναμικό, είτε γιατί δέχεται πιέσεις από κάποιον άλλο πληθυσμό είτε γιατί οι πόροι της περιοχής που ζει εξαντλούνται, αναζητεί νέους πόρους.

Στην ιστορία οι πολιτισμοί που διανύουν τη φάση ωριμότητας είναι και δημογραφικά γερασμένοι πολιτισμοί. Οι άνθρωποι όταν κατακτούν ένα μορφωτικό επίπεδο και ένα υψηλό επίπεδο διαβίωσης γίνονται πιο εγκρατείς στις γεννήσεις. Κατά συνέπεια δημογραφικά γερνούν...

Ο Οστβαλντ Σπέγκλερ έχει περιγράψει στο μνημειώδες έργο του "Η Παρακμή της Δύσης" στις αρχές του περασμένου αιώνα, πως όλοι οι μεγάλοι πολιτισμοί στην ιστορία είχαν κάποια βασικά όμοια χαρακτηριστικά ακμής και παρακμής.

Η ιστορία βρίθει απαντήσεων στα ερωτήματα που θέτει η συγκυρία. Η Ρώμη αφού εξαντλήθηκε από τη συντήρηση του δαπανηρού τρόπου ζωής άρχισε να αδυνατεί να συντηρήσει την ισχύ των σιδερόφρακτων λεγεώνων στα σύνορα. Σιγά-σιγά οι βαρβαρικές φυλές εκτός των συνόρων μετακινούνταν εντός αυτών. Μέχρι που έφτασαν στη Ρώμη, η πτώση της οποίας τον 5ο μ. Χ. αιώνα στους Γότθους αποτέλεσε τυπικό γεγονός. Ακολούθησε ο μεσαίωνας.

Λίγους αιώνες νωρίτερα ο λαός των Βανδάλων είχε ξεκινήσει να μετακινείται από την περιοχή της βόρειας Πολωνίας και αφού διέσχισαν πολεμώντας και λεηλατώντας όλη την Ευρώπη εγκαταστάθηκαν στη Βόρεια Αφρική όπου δέχτηκαν το 534 μ.μ. την τελική ήττα από το στρατηγό Βελισάριο του Βυζαντίου. Ο πληθυσμός τους αφομοιώθηκε από τις τοπικές βερβέρικες φυλές.

Μην ξεχνάμε πως και οι κάθοδοι των Αχαιών και των Δωριέων που μάθαμε στην ιστορία σε μετακινήσεις πληθυσμών οφείλονταν.

Η Δύση λοιπόν βρίσκεται προ μιας περιόδου μεγάλων πληθυσμιακών μετακινήσεων. Η εγγύτερη περιοχή απ’ όπου συμβαίνει αυτό είναι η περιοχή του Ισλάμ που από το Μαρόκο μέχρι το Αφγανιστάν αριθμεί 1,6 δισ. ανθρώπους. Ήδη, εντός της Ευρώπης το 6-8% του πληθυσμού είναι μουσουλμάνοι και ο πληθυσμός τους αυξάνεται ραγδαία.

Η αντιπαράθεση μεταξύ των πολιτισμών είναι μοιραία συνέπεια. Το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο. Η Δύση διαθέτει συγκριτικά τρομακτική ισχύ όπλων και μπορεί να εξαφανίσει το Ισλαμικό Κράτος από όπου πηγάζουν αυτές οι επιθέσεις. Το απέδειξε με τα καθεστώτα των Ταλιμπάν και του Σαντάμ στο Ιράκ. Στη θέση τους ξεφύτρωσαν άλλες επιθετικότερες μορφές βίας. Η Δύση δεν μπορεί να εξαφανίσει έναν πληθυσμό 1,6 δισ. ανθρώπων. Μοιραία το πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί ούτε με ένα γενικευμένο πόλεμο της Δύσης εναντίον του Ισλάμ όπως την εποχή των σταυροφοριών, ούτε με τη συνέχιση της αποτυχημένης πολιτικής αφομοίωσης μουσουλμανικών πληθυσμών στις κοινωνίες της Ευρώπης.

Το πρόβλημα του Ισλάμ τα επόμενα πολλά χρόνια θα ταλανίσει τις Δυτικές κοινωνίες, ενδεχομένως μπορεί και να τις συντρίψει. Το πιθανότερο είναι να αλλάξει τα δεδομένα του δυτικού τρόπου ζωής. Να αλλάξει τα δεδομένα της δημοκρατίας και της ανοιχτής κοινωνίας των ελεύθερων αγορών που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις της ισχυρής ευημερίας που ζήσαμε τις τελευταίες δεκαετίες.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν πως τα ξενοφοβικά συντηρητικά κόμματα στην Ευρώπη που θέλουν την επάνοδο των συνόρων και τη διάλυση του ευρώ κερδίζουν έδαφος. Μια διάλυση της ΕΕ θα μειώσει τις δυνατότητες της Δύσης να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Η λύση είναι στην περαιτέρω ενοποίηση.

Οι τεκτονικές αυτές ιστορικές προκλήσεις βρίσκουν τη μικρή Ελλάδα σε μια από τις μεγαλύτερες οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές κρίσεις στα 200 χρόνια ύπαρξης του νεοελληνικού κράτους.

Ο κόσμος χάνεται και εμείς ασχολούμαστε πως οι πενηντάρηδες συνταξιούχοι θα συνεχίσουν να είναι συνταξιούχοι και πως φακελλάκηδες γιατροί και διεφθαρμένοι πολιτικοί και δημόσιοι λειτουργοί θα συνεχίσουν να διαφθείρονται και να παρασιτούν στο όνομα μιας ευημερίας με δανεικά που παρήλθε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ αποτελεί το σκληρότερο πυρήνα της ελληνικής σύγχυσης και παρακμής. Η αφύπνιση αναμένεται σύντομα και θα γίνει αντιληπτή με οδυνηρό τρόπο.

kostas.stoupas@capital.gr