Δραχμή; Ίσως, αλλά όχι έτσι!

Το εθνικό νόμισμα δεν είναι απαραίτητα μία κακή επιλογή. Αρκεί το νόμισμα αυτό να έχει υπόσταση. Η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να κάνει αυτή την στιγμή μία τέτοια επιλογή. Το χειρότερο ευρώ είναι σαφώς καλύτερη επιλογή από την καλύτερη δραχμή! Επειδή η Ευρώπη υπάρχει και παράγει, ενώ η Ελλάδα εισάγει μέχρι και τις αγωνίες της. Το μόνο που εξάγει αυτή η χώρα είναι νέοι άνθρωποι που μεταναστεύουν, επειδή δεν βλέπουν μέλλον σε αυτή την γωνιά του πλανήτη. 

Να συμφωνήσουμε, για χάρη της συζήτησης, ότι το ευρώ δεν έχει μέλλον.  Ότι η ίδια η Ευρώπη δεν έχει μέλλον. Σε αυτή την περίπτωση προκύπτουν δύο ερωτήματα: Το πρώτο ερώτημα είναι το πότε θα διαλυθεί η Ευρώπη. Αν είναι το «γεγονός» αυτό να συμβεί το 2.100, δεν θα μας αφορά. Τουλάχιστον όχι εμάς που διαβάζουμε τώρα αυτές τις γραμμές.  Και το δεύτερο ερώτημα είναι τι μέτρα έχουμε λάβει για το ενδεχόμενο που η Ευρωζώνη καταρρεύσει (αν καταρρεύσει) σε ένα πιο... εύλογο χρονικό διάστημα.

Το να δίνει κανείς διαλέξεις για την Δευτέρα Παρουσία είναι ίσως συναρπαστικό.  Τουλάχιστον γι' αυτόν που δίνει την διάλεξη και  βγάζει με αυτό τον τρόπο το ψωμί του. Όμως, αλίμονο! Αν πραγματικά γνώριζε το μεγάλο αυτό μυστικό θα είχε στα σίγουρα έναν καλύτερο τρόπο για να αξιοποιήσει το υπόλοιπο της ζωής τους, από το να βλέπει την αμφισβήτηση ζωγραφισμένη στα μάτια των ανθρώπων. 

Δυστυχώς, αρκετά μέλη της σημερινής κυβέρνησης αντιμετωπίζουν το θέμα του νομίσματος από την σκοπιά του σταυροφόρου μιας ιδεοληπτικής στάσης. Το ίδιο συνέβαινε και με μέλη και των προηγούμενων κυβερνήσεων.  Οι περισσότεροι μπαίνουν σε ένα ψευδές δίλημμα: «Ευρώ ή θάνατος» οι μεν, «δραχμή ή θάνατος» οι δε.  Το πραγματικό δίλημμα θα έπρεπε να είναι το εξής: «Παραγωγή ή αφανισμός». 

Ειδικά με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συμβαίνει και το εξής: Βρέθηκαν ξαφνικά στην εξουσία και δεν είχαν τον απαραίτητο χρόνο για να προσαρμόσουν νωρίτερα τις όποιες θεωρίες τους στον κόσμο του ρεαλισμού. Δεν πρόλαβαν! Κι επειδή έχουν κτίσει καριέρες κατηγορώντας τους... Θεσμούς και προφητεύοντας το τέλος του καπιταλισμού, βρίσκονται παγιδευμένοι από τις ίδιες τις ιδεοληψίες τους. Αν αναθεωρήσουν θα είναι σαν να προδίδουν όλη την προηγούμενη διαδρομή τους. 

Το ευρώ, πάντως, είναι σήμερα μία καλή λύση για την Ελλάδα, επειδή η δραχμή δεν είναι. Επειδή είναι δεδομένη η κατάσταση της ελληνικής Οικονομίας. Αν η Ελλάδα είχε μία ανεπτυγμένη Οικονομία, με έντονο εξαγωγικό χαρακτήρα, η συζήτηση θα γινότανε σε τελείως διαφορετική βάση. Και πάλι όμως δεν θα υπήρχαν «αξιώματα» στην συζήτηση αυτή. Απλά, θα είχαμε περισσότερες επιλογές. Για παράδειγμα, η Ιταλία που παράγει δεν τόλμησε να κάνει την επιλογή ενός εθνικού νομίσματος. Έκρινε ότι δεν ήταν προς το συμφέρον της. Η διαφορά μεταξύ ημών και των Ιταλών είναι ότι οι Ιταλοί έχουν την δυνατότητα της επιλογής. Εμείς όχι. 

Αυτή την στιγμή η έξοδος από το ευρώ είναι για την Ελλάδα αυτοκτονία.  Κι όσοι ισχυρίζονται ότι θα καταφέρουμε να ανακάμψουμε έπειτα από δύο ή τρία χρόνια, δεν σας λένε την αλήθεια. Δεν θέλουν απαραίτητα να σας πούνε ψέματα, αλλά οι εξελίξεις τους πρόλαβαν απροετοίμαστους. Δεν έχουν σχέδιο, δεν έχουν αποδείξεις ότι αυτά που ισχυρίζονται έχουν πιθανότητες επιτυχίας κι έτσι περιχαρακώνονται πίσω από την θεωρία τους. 

Το κακό είναι ότι όλα αυτά τα γνωρίζουν οι δανειστές. Όταν λοιπόν πάνε οι Βαρουφάκηδες και τους λένε τα διάφορα περί δημιουργικής ασάφειας και τα άλλα σχετικά, οι δανειστές ακονίζουν τα μαχαίρια τους. Προφανώς σκέφτονται ότι για να υποστηρίζει κάποιος ένα τόσο ανόητο σχέδιο, θα πρέπει  να βρίσκεται σε μεγάλη απελπισία...

Το ευρώ δεν είναι επιλογή για την Ελλάδα. Είναι θέμα ζωτικής σημασίας. Η δραχμή, όμως, θα πρέπει να είναι στο μέλλον στο τραπέζι. Ή καλύτερα, να δημιουργηθούν εκείνες οι συνθήκες που θα μπορούμε να επιλέξουμε το πιο συμφέρον για την χώρα και τον λαό της. Κι αυτό είναι το απολύτως λογικό. Όπως όλες οι κεντρικές τράπεζες κάνουν σενάρια και παίρνουν τα μέτρα τους  για ένα πιθανό Grexit, το ίδιο θα πρέπει να κάνει στο μέλλον και η όποια ελληνική κυβέρνηση:  Να έχουν έτοιμο ένα σχέδιο για το τι θα κάνει η χώρα σε περίπτωση κατάρρευσης του ευρώ. Αυτή άλλωστε είναι η δουλειά όσων βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης: Να υπερασπίζονται τα συμφέροντα των ανθρώπων που υπηρετούν και οι οποίοι και πληρώνουν τους μισθούς τους. 

Είμαστε με την Ευρώπη, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν πρέπει να υπάρχει σχέδιο Β σε περίπτωση που αποτύχει αυτή η προσπάθεια. Δεν μπορούμε να αφήσουμε την Ελλάδα να χαθεί μαζί με το ευρώ. Αλλά μεταξύ αυτού και της βεβαιότητας που αναπτύσσουν κάποιοι για το ότι η δραχμή θα είναι καλύτερη επιλογή για την Ελλάδα από το ευρώ και με δεδομένα τα προβλήματα της Οικονομίας της χώρας μας, υπάρχει μεγάλη διαφορά. 

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@capital.gr