Το μαρτύριο της σταγόνας με αξιολόγηση, QE και μέτρα

Της Νίκης Ζορμπά

Για το μέτωπο των διαπραγματεύσεων και τις δυσκολίες που εμφανίζονται στα σημεία , η κυβέρνηση κρατάει κλειστά χαρτιά. Επιμένει σχεδόν μονότονα πως η ολοκλήρωση της τεχνικής συμφωνίας ( Staff Level Agreement) είναι εφικτή, αρνείται ωστόσο -κεντρικά τουλάχιστον- να μπει στην ουσία του μπρα ντε φερ των τεχνικών συζητήσεων, οι οποίες, σύμφωνα με πληροφορίες δεν ...καλπάζουν κιόλας, παρά το άδειασμα του χρόνου στην κλεψύδρα. 

Παρά ταύτα, προϊόντος του χρόνου, από το Μαξίμου γίνονται όλο και πιο αποκαλυπτικοί για το τι διακυβεύεται πρακτικά στην πορεία προς την αξιολόγηση και τι ακολουθεί το κλείσιμο αυτής, όταν επιτευχθεί ( βασική προϋπόθεση είναι το γεφύρωμα του χάσματος Ελλάδας- Θεσμών στα "αντίμετρα"). 

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε χθες ευθαρσώς ότι το "όλον" της συμφωνίας, προϋποθέτει την ολοκλήρωση τριών βημάτων, τα οποία στόχος είναι να "περπατήσουν" παράλληλα, αλλά έξωθεν δέσμευση επ αυτού, δεν υπάρχει:

Βήμα πρώτο: Η ολοκλήρωση της τεχνικής συμφωνίας ( αυτή που τοποθετείται χρονικά από το Μαξίμου πριν από το Eurogroup της 20ης Μαρτίου, ως ευκταίο και εφικτό ενδεχόμενο)  

Στη φάση αυτή, η Κυβέρνηση αφήνει ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο να νομοθετήσει τα προαπαιτούμενα για την ολοκλήρωσή της ( ήτοι τα μέτρα που θα συμφωνηθούν στο Χίλτον με τους πιστωτές) και πριν και μετά την τεχνική συμφωνία. 

Βήμα δεύτερο και τρίτο: Προσδιορισμός των μεσοπρόθεσμων μέτρων και ανάλυση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, προκειμένου να συμμετάσχει το ΔΝΤ στο τρέχον πρόγραμμα και να πάρει η χώρα το περιλάλητο πασαπόρτι για την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. 

Επ αυτών, από την Κυβέρνηση, ως δήλωσε χθες και ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, διαμηνύουν πως αποτελούν "αναπόσπαστο μέρος της αξιολόγησης". Κοινώς, επιμένουν στη ρητορική του "όλα μαζί ή τίποτα". 

Είναι αυτός ο sine qua non σχεδιασμός; Κυβερνητική επιδίωξη προφανέστατα και είναι αλλά "κόκκινη γραμμή", αδιαμφισβήτητα, όχι. 

Κεντρικός στόχος είναι μεν να οδηγήσει το κλείσιμο της αξιολόγησης που θα φέρει βαρύ λογαριασμό μέτρων σε αφορολόγητο και συντάξεις (κυριώτατα) στο ξέφωτο του QE , αλλά ουδείς στο παρασκήνιο δεσμεύεται πως αν αυτό δεν καταστεί εφικτό άμεσα, προτίθεται η Κυβέρνηση να τινάξει την αξιολόγηση στον αέρα. Και τούτο, διότι πράγματι, δεν προτίθεται. 

Στην πραγματικότητα, η Ηρώδου Αττικού επιθυμεί διακαώς την ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα της ΕΚΤ, αποτελεί άλλωστε εδώ και μήνες κεντρικό στοιχείο στο αφήγημά της περί εξόδου από την κρίση καθώς είναι απαραίτητος σταθμός για τη δοκιμαστική έξοδο στις αγορές που ορέγεται για τα τέλη του τρέχοντος έτους, αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτή που θα βάλει τους όρους στο τραπέζι. 

Υπάρχει βεβαίως μια συγκρατημένη αισιοδοξία πως το κλείσιμο της αξιολόγησης θα οδηγήσει (άμεσα ή λίγο αργότερα) στο QE και τούτο, μεταξύ άλλων γιατί υπάρχει η εκτίμηση πως ο ισχυρός της ΕΚΤ, επιθυμεί τη συμπερίληψη της Ελλάδας στο πρόγραμμά του. Παράλληλα ωστόσο, o Mario Draghi, καθόλου διατεθειμένος δεν εμφανίζεται να "σπάσει αυγά" με το Βερολίνο, σηκώνοντας τη σχετική απόφαση στις δικές του πλάτες. Ήτοι, χρειάζεται γερμανική "κάλυψη", δια μιας απόφασης που θα του επιτρέψει να ανάψει το πράσινο φως στη χώρα. Αυτή τιτλοφορείται: προσδιορισμός μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος με ανάλυση της βιωσιμότητάς του. 

Σε άλλα - σχετικά νέα- ο κυβερνητικός πορτ παρόλ ήταν χθες , κατά την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών, εξόχως διαφωτιστικός για το τι μέλλει γενέσθαι τελικώς με την εφαρμογή των μέτρων- αντίμετρων. Ξεκαθάρισε, πως τα δεύτερα ναι μεν θα νομοθετηθούν παράλληλα με τα πρώτα, αλλά η εφαρμογή τους θα συναρτάται απολύτως με τους δημοσιονομικούς στόχους που θα επιτύχει η κυβέρνηση. Εάν επιβεβαιωθεί το πλεόνασμα του 3,5% και το 2018, τότε αυτομάτως θα τεθούν σε εφαρμογή. Εάν όχι, θα απαιτείται νέος γύρος διαβουλεύσεων.