Του Γ. Αγγέλη
Σήμερα αλλά και αύριο οι "τεχνικοί” του ΔΝΤ αξιολογούν τα νεότερα στοιχεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού, που κατά Τόμσεν, κρίνουν τις όποιες αλλαγές στις απαιτήσεις του Ταμείου για τα μέτρα. Η "διαφορά” θα κινηθεί στο 0,5% του ΑΕΠ κατά τις εκτιμήσεις στο ΥΠΟΙΚ.
Τα "ποσοτικά” στοιχεία της εκτέλεσης του προϋπολογισμού το τελευταίο δίμηνο του 2016 και το πρώτο δίμηνο του 2017, θα αξιολογηθούν από το ΔΝΤ, "ως προς την σταθερότητά τους και όχι μόνο ως προς το μέγεθός τους...”, σύμφωνα με παράγοντες που συμμετέχουν στις διαδικασίες της διαπραγμάτευσης.
Η "λεπτομέρεια” αυτή κάνει την ηγεσία του ΥΠΟΙΚ αρκετά επιφυλακτική ως προς το αν το ΔΝΤ θα διαφοροποιήσει ουσιαστικά ή όχι τη στάση του, αφού συνυπολογίσει - όπως είχε πρόσφατα υποδείξει ως πρόθεσή του ο Τόμσεν - τις υπεραποδόσεις στην εκτέλεση του προϋπολογισμού.
Ο συνυπολογισμός των νέων στοιχείων θα γίνει με άλλα λόγια τόσο στα ποσοτικά όσο και στα ποιοτικά στοιχεία της αξιολόγησης των νέων στοιχείων.
Το ζήτημα σύμφωνα με το ΔΝΤ δεν είναι μόνο το αν σημειώθηκαν υπεραποδόσεις (γεγονός που κανείς προς το παρόν δεν αμφισβητεί και θα επιβεβαιώσει άλλωστε η Eurostat), αλλά το αν αυτές είναι συγκυριακές ή αποτελούν μία σταθερή τάση (και σε ποιο βαθμό), αποτέλεσμα των αλλαγών που έχουν γίνει στον μηχανισμό παραγωγής των δημοσιονομικών μεγεθών.
Σε κάθε περίπτωση αρμόδια στελέχη του ΥΠΟΙΚ που διαχειρίζονται αυτή την συζήτηση με το ΔΝΤ, εκτιμούν ότι στο καλύτερο σενάριο η διαφοροποίηση που θα μπορούσε να υπάρξει από πλευράς Ταμείου δεν θα ξεπερνά την μισή μονάδα του ΑΕΠ.
Και για τον λόγο αυτό οι προτάσεις που έχουν γίνει όσον αφορά στο ύψος των μέτρων από την πλευρά της Αθήνας κινούνται στο 0,75% του ΑΕΠ από φόρους και 0,70% - 0,75% από συντάξεις.
Μένει όμως να διαπιστωθεί το αν το ΔΝΤ θα υιοθετήσει τελικά αυτές τις διαφορές μετά των συνυπολογισμό και την αξιολόγηση των νέων στοιχείων του προϋπολογισμού.
Το δεύτερο στοιχείο που παραμένει ως ουσιώδες αγκάθι στις διαπραγματεύσεις, ακόμα και αν υπάρξει προοπτική υλοποίησης του αισιόδοξου αυτού σεναρίου, είναι ο χρόνος έναρξης εφαρμογής των επι μέρους μέτρων, τόσο στο φορολογικό όσο και στο θέμα της περικοπής στις "προσωπικές διαφορές” των συντάξεων.
Αν το έτος έναρξης θα είναι το 2018 ή το 2019 ειδικά στο συνταξιοδοτικό κομμάτι, αποτελεί όχι μόνο δημοσιονομικό αλλά και πολιτικό ζήτημα, καθώς συνδέεται με τον νέο εκλογικό πολιτικό κύκλο στην χώρα.
Παρ' ότι καμία δημόσια συζήτηση δεν γίνεται επ αυτού είναι προφανές ότι η κατάληξη της συμφωνίας θα επηρεάσει αναμφίβολα και το πως θα κινηθούν πολιτικά, τόσο η κυβέρνηση όσοι και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, στη βάση της συμφωνίας, αν και εφ' όσον αυτή ολοκληρωθεί χωρίς περαιτέρω περιπέτειες, όπως φαίνεται να είναι η επιθυμία όλων των πλευρών.
Και αυτό γιατί το αναμενόμενο της "παροχής”, από πλευράς των ευρωπαϊκών "Θεσμών” με την ανοχή του ΔΝΤ, της ένταξης των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοστικής χαλάρωσης, δεν αποτελεί καθ' εαυτό τόσο ισχυρό πολιτικό στοιχείο στην περίπτωση συμφωνίας, όταν "ζυγίζεται” απέναντι στις πολιτικές επιτπώσεις των μέτρων για τις συντάξεις και τους επιπλέον φόρους μετά τη μείωση του αφορολόγητου...
