Ετοιμότητα "παραχωρήσεων" από την Αθήνα στο σημερινό EWG

του Γ. Αγγέλη

Η σημερινή συνάντηση στις Βρυξέλλες μετά από το "διάλειμμα” των Χριστουγέννων βάζει και πάλι τα πράγματα στον δρόμο τους με τρεις ξεκάθαρους πλέον κομβικούς σταθμούς:

• Η κυβέρνηση καταθέτει εναλλακτικές για τα τρία ζητήματα που έχει μπλοκάρει η αξιολόγηση, αφήνοντας στην άκρη τις προσδοκίες για την ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης που είχαν καλλιεργηθεί. Για το δημοσιονομικό κενό του 2018 και τα εργασιακά διαφαίνεται σοβαρό περιθώριο συμφωνία στο EWG, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο και για τα ενεργειακά. Ειδικά για το δημοσιονομικό κενό οι διαφορές είναι εξαιρετικά διαχειρίσιμες, ενώ για τα εργασιακά εκτιμάται οτι οι φόρμουλες διατύπωσης που έχουν διαμορφωθεί μπορούν να οδηγήσουν σε υπέρβαση των διαφορών.

• Το ΔΝΤ με τις διευκρινίσεις που αναμένεται να δώσει σήμερα ο κ. Ράις θα επαναφέρει την σταθερή θέση του ΔΝΤ επιβεβαιώνοντας ότι το ΔΝΤ αρχές Φεβρουαρίου θα δημοσιοποιήσει τις Εκθέσεις που αφορούν στην (μη) βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους αλλά και τις παρατηρήσεις για το πρόγραμμα 2102 – 2016. Η θέση του ΔΝΤ ήταν και παραμένει ότι για να αποκατασταθεί η βιωσιμότητα, χρειάζεται μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους, (αμφισβητεί την αποτελεσματικότητα των βραχυπρόθεσμων μέτρων αλλά και τις κατευθύνσεις για τα μεσοπρόθεσμα), και υποστηρίζει ότι η ελάφρυνση πρέπει να υπολογιστεί βάσει παραδοχών για ρεαλιστικά πρωτογενή πλεονάσματα (όχι εκείνα του 3,5%) και μακροπρόθεσμη ανάπτυξη. 

• ΕΚΤ και οι προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί για ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης από τον Μάρτιο, μπαίνουν στην άκρη και από την πλευρά της Κυβέρνησης μέχρι να ξεκαθαριστεί το πόσο μακρυά μπορεί να πάει υπό τις παρούσες συνθήκες η Ευρωζώνη και το Eurogroup όσο αφορά το θέμα της διασφάλισης των εγγυήσεων που ζητάει το ΔΝΤ για την συμμετοχή του.   

Το πλαίσιο των εξελίξεων 

Υπό αυτές τις συνθήκες και με τις ισορροπίες στο εσωτερικό του EWG και του Eurogroup να σκληραίνουν απέναντι στην Αθήνα, η αξιολόγηση αποτελεί πλέον τον κεντρικό και μοναδικό άμεσο στόχο καθώς οι εκταμιεύσεις που τον συνοδεύουν μπορούν να καλύψουν τις πληρωμές που έχει η Αθήνα στο πρώτο εξάμηνο του 2017.

Βέβαια όλα αυτά δεν λύνουν το πρόβλημα της συμμετοχής του ΔΝΤ ούτε την ομαλοποίηση της διαδικασίας επιστροφής της Ελλάδας στις αγορές μέσω του QE. 

Και τα δύο φαίνεται να διολισθαίνουν για αργότερα χωρίς συγκεκριμένο ορίζοντα παρά το γεγονός οτι ο κ Τσακαλώτος έχει διαμορφώσει ενα πλαίσιο "ανταπόκρισης” στις απαιτήσεις Ευρωζώνης και ΔΝΤ. Μία "δεύτερη γραμμή” διαπραγμάτευσης η οποία περιλαμβάνει την επέκταση του "κόφτη” για μετά το 2018 (ενα ισχυρότερο του ισχύοντος μηχανισμό εποπτείας των δαπανών όπως είχε δηλώσει στο Capital.gr ο κ. Ρέγκλιγκ). 

Έχει επίσης αποδεχθεί μία άτυπη συζήτηση – την οποία συζήτησε με τον κ. Σαπέν - για την εν δυνάμει μείωση του αφορολόγητου αν χρειασθεί στο πλαίσιο επίτευξης του στόχου 3,5%  πρωτογενούς πλεονάσματος, ενώ παράλληλα μετά το 2019 η επαναπροσαρμογή των "προσωπικών διαφορών” στις ενεργές συντάξεις επιτρέπει εφ' όσον χρειασθούν "ελαστικότητες” στις δαπάνες του ασφαλιστικού συστήματος. 

Αυτά τα δύο άλλωστε είναι και οι βασικές απαιτήσεις του ΔΝΤ...