"Πατάτα" βραστή και όχι καυτή η βιομηχανική πολιτική Τσίπρα

Του Γιώργου Κράλογλου 

Λόγια, ευχές, πολλά χαρτιά στο Τραπέζι, ανάμειξη και κάθε πικραμένου επιχειρηματία, διχογνωμίες και λαϊκίστικοι αριστερισμοί και στη βιομηχανική πολιτική που προετοιμάζει η κυβέρνηση ανοίγοντας (υποτίθεται) τις πόρτες του υπουργείου Οικονομίας διάπλατα για τους βιομηχάνους τον ΣΕΒ και τους επενδυτές με την υφυπουργό Βιομηχανίας Θεοδώρα Τζάκρη στο κατώφλι να τους περιμένει...

Η αλήθεια είναι ότι η Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας του υπουργείου Οικονομίας έχει πεισθεί από ανώτερους υπηρεσιακούς παράγοντες και από τεχνοκράτες, εντός και εκτός υπουργείου, για τα εργαλεία της βιομηχανικής πολιτικής και συγκεκριμένα: 

-Τη σύσταση Συμβουλίου Βιομηχανίας με εκπροσώπηση όλων κεντρικών, περιφερειακών και κλαδικών  Οργανώσεων της βιομηχανίας καθώς και Επιμελητηρίων με σκοπό τον σχηματισμό "επιτελικού" οργάνου για τον σχεδιασμό της εκστρατείας με στόχο την βιομηχανική ανάκαμψη και την ανάπτυξη με την βιομηχανία ως ατμομηχανή. 

-Την αναμόρφωση της φιλοσοφίας του αναπτυξιακού νόμου ης τρόπον ώστε να αντικατασταθεί η έλλειψη πόρων για χρηματοδοτήσεις και επιδοτήσεις με φορολογικά κίνητρα και με περιορισμένες χρηματοδοτικές ενισχύσεις από Κοινοτικούς πόρους κυρίως. 

-Την αξιοποίηση μεγάλου μέρους των πόρων ΕΣΠΑ μέχρι το 2020 σε επενδύσεις της μεταποίησης λόγω ελλείψεως Τραπεζικής ρευστότητας και δημοσίων επενδύσεων. 

Στα εργαλεία αυτά είχε αναφερθεί και η υφυπουργός Βιομηχανίας (διακοπτόμενη στην Βουλή) αναλύοντας τις προγραμματικές δηλώσεις του τομέα βιομηχανίας.

Από την άλλη πλευρά, αυτή των βιομηχανικών Οργανώσεων, είναι σημαντικό ότι υπάρχει ταύτιση απόψεων για τα εργαλεία και τις επιλογές του επιτελείου του υπουργείου Οικονομίας.

Απόδειξη είναι ότι ο ΣΕΒ με πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου του υπογράμμισε ότι η βιομηχανία χρειάζεται πρακτικά κίνητρα όπως μια αναπτυξιακή φορολογική πολιτική και όχι προγράμματα επιδοτήσεων και χρηματοδοτήσεων. 

Προχθές μάλιστα ο ΣΕΒ στο εβδομαδιαίο δελτίο του τοποθετήθηκε ευθέως υπέρ της συγκρότησης Συμβουλίου Βιομηχανίας ως επιτελικού οργάνου για τον σχεδιασμό της πολιτικής. 

Στα λόγια λοιπόν, στις εισηγήσεις και στις ευχές όλα πηγαίνουν καλά αφού στην Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας είναι ήδη έτοιμη μια πρώτη εισήγηση με μέτρα για τον νέο αναπτυξιακό νόμο (το Capital.gr παρουσίασε τις γενικές της γραμμές σε αποκλειστικό ρεπορτάζ την προηγούμενη Δευτέρα) ενώ ήδη μεθοδεύεται (με συνεννοήσεις με τις βιομηχανικές Οργανώσεις) και η συγκρότηση του Συμβουλίου Βιομηχανίας. 

Για το ΕΣΠΑ υπάρχουν μεν σκέψεις αλλά τελικά θα είναι αναπόφευκτη η σύγκρουση και με άλλα υπουργεία καθώς κυριαρχεί ακόμη η άποψη ότι "…κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα του ΕΣΠΑ για βοήθεια…" .

Στην πράξη όμως, από το σχεδιασμό μέχρι την εφαρμογή , υπάρχουν βουνά και δύσκολα μονοπάτια που αποκλείεται να οδηγήσουν σε Άνοιξη… με μια μόνο Τζάκρη. 

Ο επικεφαλής του υπουργείου Οικονομίας υπουργός Γ. Σταθάκης είναι τελικά "παντός καιρού" και μάλλον με δυσκολία θα αποφασίσει να βάλει πλάτη στο εγχείρημα ανεξάρτητα αν σε υποσχέσεις για βιομηχανική ανάπτυξη είναι εκ των πρώτων. 

Ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος είναι αλλού γι άλλου… και ενώ κατοικεί στην πλατεία Συντάγματος ούτε και που γνωρίζει τι συμβαίνει στην πλατεία Κάνιγγος και στο αρμόδιο υφυπουργείο. 

Ο επίσης καθ ύλη αρμόδιος και για επενδύσεις υπουργός Ενέργειας και Περιβάλλοντος Παναγιώτης Σκουρλέτης καθόλου φιλικός προς τις ιδιωτικές επενδύσεις και μάλλον αντίθετος σε επενδυτικά ανοίγματα ιδιωτών αποκλείεται να συμπλεύσει με την όποια κοινή προσπάθεια υπουργείου και βιομηχανικών Οργανώσεων.

Ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς που έχει ορισθεί από τον Τσίπρα ως επικεφαλής αρμόδιος για τις επενδύσεις δεν έχει καμία συμμετοχή στα δρώμενα της Πλατείας Κάνιγγος και είναι θέμα πλέον το πώς θα αναμειχθεί και ποιες θα είναι οι απόψεις του στις υπηρεσιακές εισηγήσεις.

Εξ άλλου από πουθενά δεν προκύπτει ότι όλα αυτά έχει πρόθεση να τα συντονίσει και να τα μετουσιώσει σε πολιτική ο ίδιος ο Τσίπρας αναλαμβάνοντας τον ρόλο του μεταρρυθμιστή πρωθυπουργού στην οικονομία βάζοντας στο κεφάλι την βιομηχανία ως μοχλό για την ανάπτυξη και την απασχόληση. 

Συνεπώς εάν δεν συντονιστούν όλα αυτά μέσα ισχυρά καλούπια πολιτικής που θα ξεπερνάει τις αριστερές ιδεοληψίες περί καπιταλιστικών επιλογών στην οικονομία θα μιλάμε σύντομα πάλι για ένα ακόμη πανηγύρι με βραστές πατάτες σχεδίων, στόχων και ευχών. ο ίδιο πανηγύρι που είδαμε άλλες δύο-τρεις φορές και μετά την κρίση σε παρόμοιες πρωτοβουλίες του ΣΕΒ και των εκπροσώπων της βιομηχανίας με τους αρμόδιους υπουργούς Ανάπτυξης της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ.