Το «κόκκινο τηλέφωνο» και τα όρια πολιτικής λύσης

του Γ. Αγγέλη
 
Για άλλη μία φορά χθες οι δυσκολίες της διαπραγμάτευσης σε «τεχνικό επίπεδο» επιχειρήθηκε να αντιμετωπισθούν με την απευθείας επικοινωνία Τσίπρα – Merkel – Hollande, παρά το γεγονός ότι τόσο το ΔΝΤ όσο και το γερμανικό ΥΠΟΙΚ θέτουν ως απόλυτη προϋπόθεση την συμφωνία στο Brussels Group και το EuroWorking Group. Αλλά για άλλη μία φορά διαπιστώθηκε ότι η πολιτική προς το παρόν τουλάχιστον δεν μπορεί να γεφυρώσει τις διαφορές σύγκλισης στην 5η αξιολόγηση.

Διπλωματικοί κύκλοι στις Βρυξέλλες επιμένουν ότι οι πιέσεις από την πλευρά των δανειστών θα φτάσουν στο μέγιστο τις επόμενες ημέρες ενόψει της αποπληρωμής της πρώτης δόσης του ΔΝΤ στις 5 Μαΐου από την Ελλάδα η οποία όπως γράφει το «Κεφάλαιο» θα πληρωθεί κανονικά με χρήματα τα οποία είναι ήδη στην θέση τους στον ειδικό λογαριασμό.

Μέχρι στιγμής η συμφωνία έχει φτάσει στο σημείο να προσδιορίσει τα «εργαλεία» με τα οποία θα επιτευχθούν οι στόχοι αλλά δεν υπάρχει ακόμα συμφωνία στους στόχους. Για το δημοσιονομικό για παράδειγμα έχει συμφωνηθεί ότι ο ΦΠΑ θα είναι το εργαλείο για την επίτευξη της κάλυψης του δημοσιονομικού κενού αλλά δεν υπάρχει ακόμα συμφωνία στο πόσα χρήματα θα απαιτηθούν και κατά συνέπεια ποιοι θα είναι οι συντελεστές του ΦΠΑ που θα οδηγήσουν στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Ανάλογες είναι οι συζητήσεις για το ασφαλιστικό και το εργασιακό για τα οποία το ΔΝΤ παραμένει στην θέση του απαιτώντας «ολοκληρωμένη συμφωνία» και όχι επι μέρους.

Πίσω από την θέση αυτή των «θεσμών» είναι η άποψη ότι αν δεν υπάρξει τώρα ολοκληρωμένη συμφωνία, δεν υπάρχει χρόνος για να επιδιωχθεί αυτή στο άμεσο μέλλον (σ.σ. στο «Κεφάλαιο» που κυκλοφορεί εκτάκτως σήμερα παρουσιάζεται αναλυτικό ρεπορτάζ για τα δύο βασικά σενάρια στα οποία κινούνται οι δανειστές απέναντι στην Ελλάδα).

Από την πλευρά της κυβέρνησης πάντως οι «διαρροές» μιλούν για επιμονή σε μία θέση η οποία προβλέπει την δυνατότητα σύγκλισης μέχρις ενός ορισμένου σημείου.

Η συνέχεια και η διαφορά από το σημείο αυτό μέχρι και την υπογραφή μιας συμφωνίας δεν μπορεί να προκύψει παρά στο πλαίσιο μίας πολιτικής προσέγγισης η οποία επιδιώκεται να έχει δρομολογηθεί το αργότερο μεταξύ 5 και 10 Ιουνίου.

Διπλωματικοί κύκλοι στις Βρυξέλλες που τελούν σε γνώση των προθέσεων των δύο πλευρών διατηρούν σοβαρές επιφυλάξεις για το κατά πόσο Αθήνα και δανειστές «αναγνωρίζουν σωστά τα όρια ευελιξίας της άλλης πλευράς» και δηλώνουν με σαφή τρόπο ανησυχία για το κατά πόσο «μία τέτοια παρεξήγηση μπορεί να οδηγήσει στα όρια ατυχήματος».

Βέβαια όπως παραδέχονται η αποκατάσταση της απ’ ευθείας επικοινωνίας μεταξύ του κ. Τσίπρα με την Merkel και τον Juncker και η προσεκτική από κοντά παρακολούθηση των εξελίξεων από την Ουάσιγκτον λειτουργούν μέχρι σήμερα σαν ασφαλιστική δικλείδα, η οποία όμως δεν φαίνεται προς το παρόν να καθησυχάζει τις ανησυχίες της ΕΚΤ για τις πιθανότητες μίας συμφωνίας πριν από τις 10 Ιουνίου.