Μακιαβέλι από τα Γκράβαρα ή Βενιζέλος;

Του Κώστα Στούπα 

Μακιαβέλι από τα Γκράβαρα ή Βενιζέλος;

_{Λόγον παρ’ εχθρού μη ποθ’ ηγήση φίλον. (Τα λόγια του εχθρού σου μην τα θεωρήσεις ποτέ φιλικά).
Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής}

_{Αν είσαι καλός πού ’ναι οι οχτροί σου;
Μενέλαος Λουντέμης, 1912-1977, Έλληνας συγγραφέας}

Ο κ. Τσίπρας είναι δημοφιλής στις χώρες με τις οποίες η Ελλάδα έχει σημαντικές διαφορές, ενώ ιδιαίτερα αντιδημοφιλής, μέχρι του σημείου να χρειάζεται εκατοντάδες διμοιρίες ΜΑΤ, για να επισκεφθεί π.χ. τη Θεσσαλονίκη ή τη Χίο κλπ.
Τούτο ουδόλως φαίνεται να προβληματίζει τον ίδιο ή την κυβέρνησή του.

Τουναντίον, εκλαμβάνει την προσχώρηση διαφόρων "παρατράγουδων" της πολιτικής οι οποίοι χρωστάνε στις τράπεζες μέχρι και τα "εγγόνια" τους, στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ σαν διεύρυνση της επιρροής και όχι σαν εκφυλισμό του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Μετά τα διθυραμβικά σχόλια ΜΜΕ της γείτονος "Βόρειας Μακεδονίας" ήρθε η σειρά των ΜΜΕ της Τουρκίας να πλέξουν το εγκώμιο του Έλληνα πρωθυπουργού.

Έγραφε λοιπόν προχθές η τουρκική Χουριέτ, η οποία μετά την εξαγορά της εκφράζει το βαθύ Ερντογανικό κράτος, για την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού πως πρόκειται για μια: "...σημαντική εξέλιξη σ’ αυτή τη γειτονιά" δεδομένης της "μακράς λίστας ανεπίλυτων διμερών και περιφερειακών προβλημάτων μεταξύ Άγκυρας και Αθήνας".

Σπάνια τουρκική εφημερίδα έχει γράψει για Έλληνα πρωθυπουργό πως "κέρδισε τον σεβασμό της τουρκικής κοινής γνώμης και σε κυβερνητικούς κύκλους για την επιτυχημένη πλοήγηση της χώρας του" ..."Ερντογάν και Τσίπρας θα συζητήσουν για τους φυγάδες Τούρκους στρατιωτικούς που έλαβαν άσυλο μολονότι είχαν προσπαθήσει να ανατρέψουν την κυβέρνηση με το πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016.

Η Τουρκία ήταν αρκετά βέβαιη ότι ο Τσίπρας προσπάθησε σκληρά να ανατρέψει αυτή την κατάσταση και να τους εκδώσει. Ο Ερντογάν, που έκανε μια ιστορική επίσκεψη στη Δυτική Θράκη το 2017 σίγουρα θα θέσει τα προβλήματα της τουρκικής μειονότητας, ενώ ο Τσίπρας σίγουρα θα ζητήσει να ξανανοίξει η Θεολογική Σχολή της Χάλκης"...

..."η αποχώρηση του πρώην υπουργού Άμυνας Πάνου Καμμένου από το ελληνικό υπουργικό συμβούλιο σίγουρα δίνει ελπίδες για ενισχυμένες συνομιλίες μεταξύ των δύο κρατών. Και οι δύο στρατοί απείχαν από εκδηλώσεις για την 23η επέτειο της κρίσης των Ιμίων (Καρντάκ τα αναφέρει) όταν οι δύο χώρες έφθασαν στο χείλος του πολέμου για μια βραχονησίδα (...)

Πηγή: Hurriyet: Πιο εύκολος ο διάλογος Τουρκίας-Ελλάδας τώρα που έφυγε ο Καμμένος

Οι διθύραμβοι για τον κ. Τσίπρα δεν περιορίζονται στην  Τουρκία. Πριν λίγες μέρες είχε και την τιμητική του στη γειτονική πρώην Π.Γ.Δ.Μ.

Το άρθρο του Erol Rizaov στην εφημερίδα των Σκοπίων Nezavisen Vesnik, είναι αποκαλυπτικό.

"Έχοντας βαθιά επίγνωση της θυσίας που πρέπει να αναλάβει για τη Συμφωνία των Πρεσπών, ο Τσίπρας είπε, όχι μόνο στους πολιτικούς του αντιπάλους και στον ελληνικό λαό, αλλά και σε όλους τους λαούς των Βαλκανίων και όλης της Ευρώπης, ότι ο μεγαλύτερος πατριωτισμός είναι να αναφέρεσαι ηχηρά και ξεκάθαρα στις μαύρες κηλίδες του δικού σου παρελθόντος, παρά στο μίσος προς τον γείτονα, που επί δεκαετίες αποτελούσε ατού για την άνοδο στην εξουσία. Ο Τσίπρας, με το θάρρος που επέδειξε, κατέκτησε τους πολίτες της "Μακεδονίας”"

Πηγή: ΜΜΕ των Σκοπίων: "Ο Τσίπρας κατέκτησε τους πολίτες της "Μακεδονίας""

Τέτοιου είδους διθυραμβικά σχόλια ο Έλληνας πρωθυπουργός δέχεται μόνο από κρατικοδίαιτες πέννες ή από γραφικούς "επιδοτούμενους" αοιδούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Τον Έλληνα πρωθυπουργό ουδόλως φαίνεται να τον προβληματίζει το γεγονός πως είναι πιο δημοφιλής μεταξύ των ξένων χωρών που έχουν απαιτήσεις από την Ελλάδα, ενώ στη χώρα του το ισοζύγιο θετικών - αρνητικών γνωμών είναι συντριπτικό σε βάρος του.

Κανένας Έλληνας πολιτικός στο παρελθόν όταν έκανε εξωτερική πολιτική δεν είχε τόσο μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης εναντίον του. Το αντίστροφο συνέβαινε...

Μακιαβέλι από τα Γκράβαρα…

Μερικοί ισχυρίζονται πως η κραυγαλέα "αντεθνική" στάση του κ. Τσίπρα είναι εσκεμμένη προκειμένου να εξάψει τις αντιδράσεις μιας μεγάλης μερίδας της κοινωνίας και να δημιουργήσει έτσι έναν ισχυρό εθνικιστικό πόλο ο οποίος θα κόψει ψήφους από τη μετριοπαθή κεντροδεξιά Ν.Δ.

Αν συμβαίνει αυτό ενδεχομένως οι κίνδυνοι τους οποίους περικλείει να είναι μεγαλύτεροι από προσδοκώμενα οφέλη.  

Κατά πρώτον η Ελλάδα είναι μια χώρα των Βαλκανίων και της Ν.Α. Μεσογείου και όχι της Βόρειας Ευρώπης όπου τα σύνορα έχουν οριστικοποιηθεί δια κοινής αποδοχής. Η Ελλάδα έχει ανοιχτά μέτωπα ειδικά μετά τη δημοσιοποίηση των προθέσεων της γείτονος για αναθεώρηση της συνθήκης της Λοζάνης.

Κατά δεύτερον όπου ενισχύονται τα εθνικιστικά ρεύματα τα τελευταία χρόνια, όπως έγινε και στη δεκαετία του ’30, προσελκύουν κόσμο τόσο από δεξιά όσο και από αριστερά. Το κόμμα της Λεπέν εμφανίζεται πανίσχυρο σε όλα τα "κόκκινα κάστρα".

Η κυβέρνηση με τις παροτρύνσεις των συμμάχων και εταίρων φαίνεται πως επιδίδεται σε αγώνα δρόμου να επιλύσει διάφορα ακανθώδη ζητήματα που ταλανίζουν τη χώρα επί δεκαετίες γιατί καμιά κυβέρνηση δεν δεχόταν να κάνει τις παραχωρήσεις που της ζητούσαν, καθώς όλες γνώριζαν πως οι διεκδικήσεις και οι διαφορές μεταξύ κρατών δεν τελειώνουν ποτέ. Απλά ισορροπούν μεταξύ ισχύος και κόστους...

kostas.stoupas@capital.gr