Το φαινόμενο Αλέξης...

Του Κώστα Στούπα 

1) Τα φαινόμενα απατούν

Σε περιόδους ηρεμίας και αποχαυνωτικής ευημερίας το ρεύμα οδηγεί τη βάρκα χωρίς την ανάγκη ιδιαίτερων δεξιοτήτων από τον καπετάνιο και το πλήρωμα. Ακόμη και κάποιος τυχαίος από κάποιο ριάλιτι ανάδειξης της ασημαντότητας, θα μπορούσε να παραστήσει τον καπετάνιο, αρκεί να "γράφει" στο φακό και να λέει ωραίες ατάκες...

Σε περιόδους "φουσκοθαλασσιάς” όμως η ρητορική ικανότητα και η εμφάνιση των καπεταναίων περνά σε δεύτερη μοίρα στο αξιακό σύμπαν του πληρώματος και των επιβατών.

Ο καθένας με στοιχειώδη γνώση και πείρα μπορεί να καταλάβει αν τα ήρεμα νερά αφορούν ηρεμία μετά την καταιγίδα επειδή οι σωστές κινήσεις έβγαλαν το σκάφος απ’ αυτήν ή είναι η ηρεμία πριν την καταιγίδα ή μια ανάπαυλα μεταξύ δύο καταιγίδων.

Αν ο καπετάνιος δεν έχει μειώσει την ατάκτως και με ιδιοτελή συντεχνιακά κριτήρια κατανεμημένη "σαβούρα” στο πλοίο σε σχέση με το ωφέλιμο φορτίο και δεν έχει μπαλώσει τα ρήγματα, η επόμενη καταιγίδα μπορεί να αποβεί μοιραία.

Ας κοιτάξει κάποιος τους αριθμούς που επεξεργαστήκαμε και δημοσιεύσαμε πριν λίγες μέρες. Βλέπε: Ετοιμόρροπη Παράγκα

Κάποιες επιδιορθώσεις (ανεπαρκείς κατά τη γνώμη μας) στο σκαρί της οικονομίας έγιναν κατά την περίοδο της "φουσκοθαλασσιάς” της διεθνούς οικονομίας 2010-2015. Μετά, ελάχιστες μεταρρυθμίσεις έγιναν κατά την περίοδο της ηρεμίας που εξασφάλισαν τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και η πτώση της τιμής του πετρελαίου. Αντιθέτως, το δημόσιο φορτώθηκε με βάρη και περισσότερη αναξιοκρατία.

Τώρα τα μηνύματα από παντού συμφωνούν πως ίσως αρμενίζουμε τις τελευταίες ώρες της ηρεμίας της διεθνούς οικονομίας.​

2) Το φαινόμενο Αλέξης...

Αυτό που φαίνεται πως δεν έχουν καταλάβει πολλοί με την περίπτωση του κ. Τσίπρα είναι πως δεν αρκεί πάντα να "τα λες” πολύ καλά. Πρέπει να έχεις και "κάτι” να πεις και κυρίως αυτό το "κάτι” να μην το αναιρείς με τις πράξεις σου και να μην είναι ριζικά αντίθετο με το "κάτι” της προηγούμενης και άρα και της επόμενης μέρας.

Δεν αρκεί η ικανότητα αφήγησης, χρειάζεται και αφήγημα...

Αν πετάξει κάποιος τον "θόρυβο” της καθημερινής πολιτικής αντιπαράθεσης θα διακρίνει πως το πολιτικό αφήγημα της Κυβέρνησης είναι περίπου το εξής:

"Εμπιστευτείτε μας γιατί εφαρμόζουμε αποτελεσματικότερα αυτά που καταγγέλλαμε πως θέλουν να εφαρμόσουν οι άλλοι...

Καταγγέλλαμε και λιντσάραμε τους άλλους ως γερμανοτσολιάδες και μόλις γίναμε εξουσία τρέχουμε κάθε τρεις και λίγο στη Μέρκελ και τον Ολάντ (Μακρόν τώρα) και αφού επιδείξουμε αποδείξεις αφοσίωσης και πειθαρχίας ζητάμε να παρέμβουν δεξιά και αριστερά ή να μαλώσουν όσους μας ενοχλούν στο εσωτερικό ή το εξωτερικό...”

Αυτό δεν είναι πολιτικό αφήγημα για να πας σε εκλογές...

Το αποκορύφωμα της κρίσης που περνάμε ακόμη για την κοινωνία εντοπίζεται την περίοδο 2012-2013 όταν μεταξύ άλλων, τον Χειμώνα τα βράδια η ατμόσφαιρα πάνω από λεκανοπέδιο μετατρεπόταν σε θάλαμο αερίων επειδή τα νοικοκυριά δεν μπορούσαν να προμηθευτούν πετρέλαιο. Για να ζεσταθούν έκαιγαν ό,τι έβρισκαν...

Μετά το 2015 δεν βλέπουμε πλέον αυτήν τη σκηνή όχι γιατί η ανάπτυξη αύξησε τα εισοδήματα ή μειώθηκαν οι φόροι, αλλά γιατί κατέρρευσε η τιμή του πετρελαίου διεθνώς από τα 110 στα 30 δολάρια. Το πετρέλαιο εκτός της θέρμανσης αποτελεί βασικό συντελεστή κόστους στο 70-80% των οικονομικών δραστηριοτήτων, από τις μεταφορές μέχρι τη... βαζελίνη για εντριβές!​

Όσο η κοινωνία αισθανόταν την ανακούφιση από την πτώση της τιμής του πετρελαίου και την αύξηση των ταμειακών εισροών λόγω ποσοτικής χαλάρωσης, ήταν εύκολο να εμφανίζει σημάδια "ευπεψίας” στο αντιφατικό αφήγημα της κυβέρνησης. Ήταν εύκολο να λέει κάποιος:..."Έλα μωρέ... και οι άλλοι καλύτεροι ήταν;”...

Το 2018 όμως το πετρέλαιο έχει σκαρφαλώσει πάνω από τα 60 δολάρια το βαρέλι. Η χρυσή δεκαετία (σχεδόν) των μηδενικών επιτοκίων και των ποσοτικών χαλαρώσεων βαδίζει στο τέλος της. Τα διεθνή χρηματιστήρια ενδέχεται να έχουν (αν έχουν) ένα περιθώριο ανόδου που μπορεί να μετρηθεί με μονοψήφιο ποσοστό, ενώ οι πιθανότητες για μια διόρθωση σαν εκείνες του 2008 και του 2000 (μείον 50-70%) έχουν αυξηθεί κατακόρυφα.

Οι διεθνείς ενεργειακοί αναλυτές προβλέπουν το 2018 κατάρρευση της Βενεζουέλας, κάτι που θα οδηγήσει σε κατάρρευση και τον ενεργειακό κλάδο της χώρας, ο οποίος ήδη καρκινοβατεί λόγω της κρατικής κακοδιαχείρισης. Η μείωση της παραγωγής της Βενεζουέλας θα μπορούσε να οδηγήσει από μόνη της την τιμή του αργού πάνω από τα 75 δολάρια το βαρέλι. Η Ρωσία με τους Σαουδάραβες και τον ΟΠΕΚ έχουν συμφωνήσει ήδη έλεγχο της παραγωγής. Αυτά χωρίς το ενδεχόμενο μιας γεωπολιτικής έντασης στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής που θα μπορούσε να έχει συνέπειες στην ομαλή εξαγωγή του "μαύρου χρυσού”.

Με λίγα λόγια. Τα τελευταία δυο-τρία χρόνια το ρεύμα πήγαινε τη βάρκα και πολλοί πίστεψαν πως αυτό οφείλεται στις τιμονιές του καπετάνιου και τις ικανότητες του πληρώματος της γέφυρας.

3) Τους έχετε υπερτιμήσει...

Προχθές ο πρωθυπουργός ώθησε σε παραίτηση την υφυπουργό του κ. Ράνια Αντωνοπούλου γιατί έκανε νόμιμη χρήση ενός σκανδαλωδώς ανήθικου νόμου που η κυβέρνησή του έφερε στη Βουλή κάπου κρυμμένο μέσα στο τρίτο μνημόνιο, το καλοκαίρι του 2015.

Η στήλη ήταν η πρώτη που έχει δημοσιεύσει τα σχετικά έγγραφα των επιδομάτων που έλαβε η κ. Αντωνοπούλου την περασμένη Τετάρτη. Μετά το πήραν οι εφημερίδες και το ανέδειξαν σε σημείο πολιτικής αντιπαράθεσης. Βλέπε: Πήγαν για μαλλί και ρισκάρουν "κούρεμα”...

Την παραίτηση της κας Αντωνοπούλου ακολούθησε και αυτή του συζύγου της κ. Παπαδημητρίου από τη θέση του αναπληρωτή υπουργού ανάπτυξης. Το σωστό θα ήταν υπουργού διοργάνωσης συνεδρίων για την οικονομική ανάπτυξη, καθώς άλλη μορφή ανάπτυξης δεν έχουμε διαπιστώσει μέχρι σήμερα.

Στην κυβέρνηση δεν έχουν καταλάβει ακόμη πως αν η ανάπτυξη ήταν θέμα συνεδρίων τότε τα συνδικάτα του δημοσίου που έχουν κάθε εβδομάδα κάποιο συνέδριο θα συνιστούσαν ήδη τη βαριά βιομηχανία της χώρας...

Τα πολλά συνέδρια όπως έχει αποδείξει η εμπειρία αποτελούν έναν εύσχημο τρόπο να βγάζουν οι διοργανωτές κάποιο συμπληρωματικό εισόδημα και οι μετέχοντες να απουσιάζουν από την εργασία τους.

Ο κ. Τσίπρας ώθησε, καθώς λένε οι πληροφορίες, την κα Αντωνοπούλου σε παραίτηση γιατί έκανε νόμιμη χρήση ενός νόμου που έφερε στη Βουλή ο ίδιος, ενώ δείχνει προσβλητική ανοχή του κουκουλώματος της υπόθεσης, της μικρής στην Κρήτη που έχασε τη ζωή της από ιατρικό λάθος, επειδή εμπλέκεται συγγενής υπουργού...

Τούτα δεν συνιστούν κάποιο συνεκτικό ηθικό πολιτικό αφήγημα, ούτε επικοινωνιακή δεινότητα και αρτιότητα.

Τους έχετε υπερτιμήσει... Όταν χρειαστεί να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα ή να απομακρυνθούν από το εκτυφλωτικό φως της εξουσίας θα καταλάβετε το πραγματικό τους ανάστημα.

kostas.stoupas@capital.gr