Το τελευταίο καταφύγιο...

Του Κώστα Στούπα

Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο ενός αχρείου.

_{Patriotism is the last refuge of a scoundrel.}

_{Samuel Johnson (1791)}

Ο εθνικισμός ή ο σοσιαλισμός, όπως οι περισσότεροι –ισμοί, αποτελούν συνήθως το μανδύα κάποιων για να αποκτήσουν την εξουσία και μέσω αυτής να εκμεταλλευτούν τους άλλους.

Ενώ, όπως έλεγε ο Samuel Johnson ο πατριωτισμός είναι το καταφύγιο κάθε αχρείου, η συνωμοσία σκοτεινών εχθρών του λαού είναι το έσχατο καταφύγιο κάθε αριστερής εξουσίας προκειμένου να αιτιολογήσει το διαφαινόμενο τέλος της.

Μοιραία λοιπόν έφτασε η  ώρα  η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα να αποδώσει σε σκοτεινά κέντρα τη φθορά της που προ των αδιεξόδων λαμβάνει χαρακτηριστικά κατάρρευσης.

Στο άρθρο της περασμένης Δευτέρας, αναφερθήκαμε πως πλησιάζει η ώρα που η κυβέρνηση θα αρχίσει να κατηγορεί τους πάντες για την υλοποίηση σκοτεινών σχεδίων ανατροπής της. Βλέπε: Σχέδιο ανατροπής της αριστερής κυβέρνησης

Η κομματική Αυγή της Κυριακής ήρθε να επιβεβαιώσει το δημοσίευμα αφού κυκλοφόρησε με  τίτλο: "Σχέδιο αποσταθεροποίησης από το παλιό σύστημα-Λίγο πριν την ολοκλήρωση της συμφωνίας με τους δανειστές".

Όποιος έχει διαπαιδαγωγηθεί με την πεποίθηση πως επιτελεί "διατεταγμένη υπηρεσία" στα πλαίσια της διεκπεραίωσης του ιστορικού προτσές είναι αδιανόητο να παραδεχτεί πως έχει κάνει και λάθη. Οι αποτυχίες του είναι πάντα αποτέλεσμα σκοτεινών σχεδίων.

Αυτό αποτελεί τη μια απάντηση στην καταφυγή στη συνωμοσία των σκοτεινών δυνάμεων. Η άλλη είναι η προσπάθεια συσπείρωσης των κομματικών δυνάμεων στην ψήφιση των μέτρων, υπό την απειλή της απώλειας της "κουτάλας" που δίνει πρόσβαση στο κρατικό πρυτανείο αργομισθίας.

Έχει τελειώσει

Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα είναι ασφυκτικά εγκλωβισμένη στα αδιέξοδα των επιλογών της.

Αν υπογράψει τη συμφωνία μετά την καθίζηση θα υποστεί και εξαέρωση καθώς θα χρεωθεί μέτρα που είναι αντίθετα με τον πυρήνα των ιδεολογικών της αρχών ενώ η ανάκαμψη της οικονομίας όπως καταδεικνύουν όλα τα στοιχεία αντί να πλησιάζει απομακρύνεται.

Αν δεν υπογράψει τη συμφωνία και επιλέξει την απόδραση μέσω πρόωρων εκλογών μετά ή άνευ δημοψηφίσματος δύσκολα θα καταφέρει να επανασυσπειρώσει το αντιμνημονιακό μέτωπο που "άδειασε" με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου.

Το μείγμα της οικονομικής πολιτικής του τρίτου μνημονίου με τη σφοδρή υπερφορολόγηση έχει εκ των προτέρων υπογράψει την καταδίκη κάθε πιθανότητας ανάκαμψης της οικονομίας.

Οι αριθμοί είναι αδυσώπητα αρνητικοί.

Θα ήταν ευτυχές έργον να ολοκληρώσει όλες αυτές τις αποκρατικοποιήσεις και  τις μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά πριν απομακρυνθεί από την εξουσία. Η επόμενη κυβέρνηση θα είχε να ασχοληθεί μόνο με το φορολογικό και το ασφαλιστικό...

Η κατάσταση στην οικονομία δεν επιτρέπει καμιά αισιοδοξία για βελτίωση του κλίματος, καθώς έχουμε εισέλθει στην περίοδο των στοιχημάτων όχι ποιος κλάδος θα ανακάμψει πρώτος αλλά ποια μεγάλη επιχείρηση θα "σκάσει" πρώτη...

Θα είναι κάποια τράπεζα που δεν θα προλάβει να φτάσει μέχρι τα επόμενα stress test ή θα είναι η ΔΕΗ;

Λάθος ξανά...

Η κυβέρνηση καθυστέρησε την αξιολόγηση προσδοκώντας κάποια επικοινωνιακά οφέλη που θα της παραχωρούνταν λόγω του αρνητικού αντίκτυπου που θα δημιουργούσε η αναζωπύρωση του ελληνικού προβλήματος εν μέσω κρίσιμων ευρωπαϊκών αναμετρήσεων.

Μια πιθανή άνοδος των ευρωσκεπτικιστών θα έκανε  τους ευρωπαίους υποχωρητικούς. Τόσο το αποτέλεσμα των Ολλανδικών εκλογών όμως όσο και οι εκτιμήσεις  των γαλλικών και γερμανικών εκλογών δεν δίνουν βάση σ’ αυτό το σενάριο...

Όπως και με τη διαπραγμάτευση του 2015 που περίμεναν πως με την απειλή του Grexit θα καταρρεύσουν οι αγορές, έτσι και τώρα η ανάγνωση των διεθνών εξελίξεων και η κατανόηση των οικονομικών δεν αποτελεί για την κυβέρνηση του "δεκαπενταμελούς" πεδίον που διαπρέπει.

Η κυβέρνηση παίζει το χαρτί  της ύπαρξης συνωμοσίας  ανατροπής για να συσπειρώσει το στελεχιακό της δυναμικό και την κοινοβουλευτική ομάδα και να κάμψει τις αντιδράσεις στην ψήφιση των μέτρων. Το έχουν κάνει και άλλες κυβερνήσεις (κυρίως του Ανδρέα Παπανδρέου) στο παρελθόν για ποικίλους λόγους...

Κάθε φορά που το σενάριο της συνωμοσίας ανατροπής έπεφτε στο τραπέζι δύσκολα απέτρεπε τις εξελίξεις που είχαν δρομολογηθεί.

Καθώς η συνολική αποδοχή της κυβέρνησης στην κοινωνία υποχωρεί κάτω του 15% και εντός ολίγου κάτω του 10%, οι πιέσεις για εκλογές θα γίνουν αφόρητες. Πόσο μάλλον όταν από την οικονομία στερεύουν οι πιθανότητες να υπάρξει κάποια θετική έκπληξη και αυξάνονται εκείνες για κάποιο ατύχημα...

kostas.stoupas@capital.gr