Άρχισε το ξήλωμα του πουλόβερ της χρεοκοπίας...

Του Κώστα Στούπα

1) Άρχισε το ξήλωμα του πουλόβερ της χρεοκοπίας...

Η νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ανάδειξη νέας ηγεσίας στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποτέλεσε έκπληξη πρώτου βαθμού, κόντρα στις προβλέψεις των μηχανισμών της κομματικής πελατείας και των κέντρων εξουσίας εντός και εκτός της χώρας.

Αυτή η νίκη έχει αποκτήσει ήδη μια δικιά της αυτοτροφοδοτούμενη δυναμική και δρομολογεί αλυσιδωτές εξελίξεις προς τη θετική κατεύθυνση σε σχέση με τις δυνατότητες μεταρρύθμισης της χώρας και εξόδου της από την κρίση χρεοκοπίας.

Ήδη, τα κόμματα της κεντροαριστεράς και μέρος των πραγματιστών της αριστεράς που βλέπει τη χώρα να κυλάει στο γκρεμό, την έξοδο από το ευρώ, αντιλαμβάνονται με θετικό πρόσημο αυτήν την εξέλιξη.

Η κ. Φώφη Γεννηματά διέγραψε ήδη τον κ. Λ. Γρηγοράκο για να ανακόψει το έντονο φλερτ μερίδας στελεχών με τη νέα ηγεσία της ΝΔ, το Ποτάμι νιώθει πίεση από την αλληλοκάλυψη της μεταρρυθμιστικής του ατζέντας. Ο κ. Θεοδωράκης μίλησε ήδη για την ανάγκη ενός "ντελικατέσεν" των μεταρρυθμίσεων απέναντι στο σούπερ μάρκετ που ανοίγει στη γειτονιά ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Η ανάδειξη του κ. Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ δρομολογεί κάποιες σημαντικές εξελίξεις από τις οποίες ξεχωρίζουν δυο.

Μεταρρυθμιστική στροφή...

Η πρώτη αφορά την πίεση που δέχονται όλα τα κόμματα από την κεντροαριστερά να ενισχύσουν τη μεταρρυθμιστική τους ατζέντα προκειμένου να ανακόψουν τη διείσδυση του Κυριάκου στο κοινό τους. Το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, η ΕΚ θα πρέπει να υπερτονίσουν τις μεταρρυθμιστικές τους τομές για να αμυνθούν. Ο ΣΥΡΙΖΑ για να εξασφαλίσει τη στήριξη των παραπάνω δυνάμεων πρέπει να υιοθετήσει μέρος αυτών των μεταρρυθμιστικών θέσεων.

Εκλογικός νόμος...

Μια άλλη θετική εξέλιξη είναι η βούληση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει τον εκλογικό νόμο προκειμένου να ανακόψει την πιθανότητα αυτοδυναμίας της ΝΔ στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Η "γλύκα" της νομής της εξουσίας από το συνονθύλευμα της οικογενειοκρατίας και του παρασιτικού κρατικοδιαιτισμού πιέζει την ηγεσία να εξασφαλίσει την όσο τον δυνατόν μεγαλύτερη μακροημέρευση στην εξουσία.

Για να αλλάξει όμως η κυβέρνηση τον εκλογικό νόμο προς το αναλογικότερο χρειάζεται τουλάχιστον 200 ψήφους στη Βουλή και η συγκυβέρνηση διαθέτει 153 με 155.

Στις τελευταίες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε 145 έδρες, η ΝΔ 75 έδρες, η ΧΑ 18 έδρες, το ΠΑΣΟΚ 17 έδρες, το ΚΚΕ 15 έδρες, το Ποτάμι 11 έδρες, οι ΑΝΕΛ 10 έδρες και η Ε.Κ. 9 έδρες.

Προκειμένου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει τον εκλογικό νόμο θα χρειαστεί επιπλέον 45-48 έδρες τουλάχιστον. Τα κόμματα που θα δώσουν τις ψήφους αυτές μπορούν να δικαιολογήσουν τη θέση τους σε ένα εκλογικό σώμα του οποίου η δυσαρέσκεια τους επόμενους μήνες απέναντι στην κυβέρνηση αναμένεται να λάβει μεγάλες διαστάσεις, εξασφαλίζοντας μεταρρυθμίσεις είτε στον εκλογικό νόμο,  είτε στο σύνταγμα, είτε γενικότερα...

Η αναπαραγωγή του πελατειακού κράτους, του παρασιτισμού και της διαπλοκής έχει τις ρίζες της στον τρόπο ανάδειξης του κοινοβουλίου όπου επικρατούν με ευκολία οι "φελλοί" και η ανεξέλεγκτα πρωθυπουργοκεντρική δομή της κυβέρνησης.

Η μεταρρύθμιση της χώρας και η νέα μεταπολίτευση πρέπει να ξεκινήσει από τη δραστική αλλαγή του εκλογικού νόμου.

Έναν νέο εκλογικό νόμο θα μπορούσε να τον αποδεχτεί και η ΝΔ έστω και αν ο στόχος θα είναι να ψαλιδιστεί το μπόνους των 50 εδρών. Ένας από τους όρους που θα μπορούσε να θέσει η ΝΔ και τα λοιπά κόμματα της αντιπολίτευσης είναι η εξασφάλιση της συμμετοχής στις εκλογές των Ελλήνων του εξωτερικού, του πιο δυναμικού κομματιού του ελληνισμού, μετά και τη φυγή εκατοντάδων χιλιάδων παραγωγικών Ελλήνων  τα τελευταία χρόνια.

Καθώς η καταστροφή που έχει αρχίσει να υπόκειται η χώρα θα λάβει τεράστιες διαστάσεις τους επόμενους μήνες λόγω της ανικανότητας, της πελατειακής νοοτροπίας, των αριστερών προκαταλήψεων στην οικονομία, κανένας εκλογικός νόμος δεν πρόκειται να εξασφαλίσει τη διάσωση του ΣΥΡΙΖΑ.

Μετά το τέλος της μεταπολίτευσης που κυριάρχησε ιδεολογικά και πολιτικά η αριστερά, το πιθανότερο είναι να συμβεί ό,τι και στην αρχή της μεταπολίτευσης με τη χούντα: ο κόσμος θα ακούει αριστερά και θα αλλάζει πεζοδρόμιο.

Η ιδεολογική προπαγάνδα των σοβιετικών καθεστώτων κατά του καπιταλισμού ή του  νεοφιλελευθερισμού δεν απέτρεψε τις κοινωνίες αυτές μετά την πτώση του κόκκινου άστρου πάνω από το Κρεμλίνο, να κινηθούν μαζικά προς την άλλη πλευρά για δεκαετίες, έστω και με τις θεσμικές αδυναμίες και πολιτισμικές ιδιαιτερότητες των κοινωνιών αυτών.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης (ειδικά το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ και η ΕΚ) θα μπορούσαν να επιβάλλουν έναν εκλογικό νόμο που θα απαλλάξει το πολιτικό σκηνικό από τις παθογένειες και να δρομολογήσουν δραστικές συνταγματικές μεταρρυθμίσεις για την επόμενη Βουλή.  

Θα μπορούσαν δηλαδή να παίξουν έναν καθοριστικό ρόλο, εξασφαλίζοντας την επιβίωσή τους έστω και σαν "ντελικατέσεν" μεταρρυθμίσεων στο σκηνικό της επόμενης μέρας, όπου το εκκρεμές κινείται ήδη προς τη μεταρρυθμιστική πλευρά, όπως την σχημάτισε σε γενικές γραμμές το ΝΑΙ στο τελευταίο δημοψήφισμα.

2) Τι γίνεται με τις τράπεζες...

Αγαπητέ Κύριε Στούπα,

Δεν είμαι οικονομολόγος αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι κάνουν 4  συστημικές και 3-4 άλλες τράπεζες ΖΟΜΠΙ σε ένα ΑΕΠ που έχει μείνει το μισό με συνεχόμενη συρρίκνωση  και με μηδενικές προοπτικές ανάπτυξης. Εντάξει, με την ανακεφαλαιοποίηση εξασφαλίσανε τους μισθούς των υπαλλήλων του για μερικούς μήνες ακόμα άντε 1 χρόνο... και μετά;; η ΕΚΤ τι κάνει; θα τις συντηρεί για πάντα με λεφτά των φορολογουμένων της Ευρώπης (και δικά μας). Τα funds που αποσκοπούν;  να αγοράσουν (πάλι) φτηνά και να πουλήσουν ακριβά όταν θα έρθει η ανάπτυξη (εδώ γελάμε). Να υφαρπάξουν εταιρείες και ακίνητη περιουσία μέσω τραπεζών; Με το φτωχό  μου το μυαλό δεν χωράνε πάνω από 2 τράπεζες στην τελευταία κομουνιστική σοβιετία τη Ευρώπης. Περιμένω εξηγήσεις

Μιχάλης Αναστασάκης

Απάντηση: Όταν καταλάβω θα σας εξηγήσω...

kostas.stoupas@capital.gr