Δεν μπορείς να τους κοροϊδεύεις όλους για πάντα…

Η πλειοψηφία όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές, το έπραξαν με τη φανερή προσδοκία πως ο Αλέξης Τσίπρας την κατάλληλη στιγμή θα κάνει "κωλοτούμπα" και θα υπογράψει συμφωνία και νέο μνημόνιο.

Στην "κωλοτούμπα" πόνταραν και πολλοί δημοσιολογούντες και δημοσιογραφούντες οι οποίοι εκτός των άλλων διέθεταν και καλή πληροφόρηση εκ των έσω αλλά και απ’ έξω...

Η διάρκεια της παράτασης εξέπνευσε στις 30 Ιουνίου χωρίς συμφωνία και με μη καταβολή της δόσης του ΔΝΤ που δρομολόγησε τη διαδικασία κήρυξης της χώρας σε χρεοκοπία.

Οι τράπεζες έκλεισαν και είναι άγνωστο ποιες από αυτές, πώς και πότε θα ανοίξουν.

Όχι μόνο δεν υπήρξε συμφωνία, αλλά η κυβέρνηση έσυρε τη χώρα σε ρήξη, με την προσδοκία ενός κραχ στα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια το οποίο δεν έγινε ποτέ, ηττήθηκε κατά κράτος και αναδιπλώθηκε αναγκαστικά σε μια σκληρή συμφωνία.

Η κυβέρνηση και οι εταίροι της μιλούν για κάποιο "πραξικόπημα" που έγινε σε βάρος της χώρας από τους κακούς ξένους, ενώ είναι η ίδια υπό την καθοδήγηση του κ. Βαρουφάκη που επιχείρησε μέσω των πραξικοπηματικών απειλών της χρεοκοπίας και του Grexit να προκαλέσουν χάος στις αγορές και να πετύχουν νέο δανεισμό χωρίς όρους ή έστω με όρους τους οποίους θα μπορούσαν να παρουσιάσουν σαν καλύτερους ως αποτέλεσμα σκληρής και επιτυχούς διαπραγμάτευσης.

Ο κ. Τσίπρας όχι μόνο δεν τόλμησε να συγκρουστεί εγκαίρως με τους μύθους και τις αντιμνημονιακές ασυναρτησίες περί δυνατότητας καλύτερης διαπραγμάτευσης, αλλά το έπραξε συρόμενος από την πραγματικότητα που επιδεικτικά αγνοούσε, στο "και πέντε" με ατιμωτικό τρόπο για τον ίδιο και τη χώρα.

Μόλις αντίκρυσε την άβυσσο της διάλυσης της οικονομίας και του κράτους από την προοπτική της άτακτης εξόδου από το ευρώ, λόγω κλεισίματος της στρόφιγγας της ρευστότητας, σύρθηκε να υπογράψει ό,τι υπήρχε πάνω στο τραπέζι, ψελλίζοντας στη συνηθισμένη διπλή γλώσσα από τη μια περί πραξικοπήματος των Ευρωπαίων σε βάρος της Ελλάδας και από την άλλη περί επιτυχίας με την αποφυγή των χειρότερων ενός Grexit.

Όχι μόνο δεν κατάφερε να έχει μια συμφωνία έγκαιρα προλαμβάνοντας την καταστροφή στην οικονομία (την οποία ακόμη δεν έχει αντιληφθεί η κυβέρνηση) αλλά όταν αναγκάστηκε να δεχθεί προ του χάους οποιαδήποτε συμφωνία, διέλυσε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, διέσπασε το κόμμα "φρανκεστάιν" και είναι αμφίβολο αν θα πετύχει να περάσει από τη Βουλή και να εφαρμόσει τα προαπαιτούμενα για να ξεκινήσει η διαπραγμάτευση για νέο μνημόνιο.

Παρά το γεγονός πως ο πρωθυπουργός και η παρούσα κυβέρνηση αποτελούν την επιτομή της αποτυχίας και της καταστροφής, η δημοφιλία δείχνει να παραμένει σε υψηλά επίπεδα ίσως και λόγω της αποσάθρωσης των κομμάτων της αντιπολίτευσης τα οποία αναμασούν τις ίδιες πρακτικές και πρόσωπα που είναι ταυτισμένα με τη μεταπολιτευτική μας χρεοκοπία.

Ο κ. Τσίπρας αν εφαρμόσει τα προαπαιτούμενα και τη συμφωνία κινδυνεύει να έχει τύχη χειρότερη εκείνης των κ. Γ. Παπανδρέου και Σαμαρά, γιατί υποσχέθηκε πολύ περισσότερα από αυτούς.

Αν δεν τα εφαρμόσει είναι απίθανο να επιβιώσει πολιτικά του χάους που θα προκληθεί και των τυχών εθνικών κινδύνων που θα ακολουθήσουν.

Υπάρχουν αρκετοί που υποστηρίζουν πως λόγω της δημοφιλίας και του παρελθόντος είναι ο μόνος που μπορεί να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις. Οι μεταρρυθμίσεις εκτός από την πολιτική βούληση και την επικοινωνιακή μεθόδευση χρειάζονται και την κατάλληλη εμπειρία και τεχνογνωσία. Αυτά ούτε ο ίδιος ούτε το περιβάλλον του φαίνεται πως τα διαθέτουν.

Για την αντιμνημονιακή στα λόγια (πλέον) συγκυβέρνηση  Τσίπρα - Καμμένου ισχύει η φράση του Λίνκολν πως μπορείς να κοροϊδεύεις λίγους για πολύ ή πολλούς για λίγο αλλά ποτέ όλους για πάντα...

2) Προστασία καταθέσεων...

Κύριε Στούπα καλησπέρα. Συμφωνώ 100% με το άρθρο σας που γράψατε στο Capital.gr ότι οδεύουμε ολοταχώς για τη δραχμή... δυστυχώς!

Το θέμα που θέλω να σταθώ είναι το εξής. Νομίζω ότι ο καθένας μας δεν θα ήθελε να μας βρει η δραχμή απροστάτευτους και οι λιγοστές καταθέσεις που μας έχουν μείνει να εξανεμιστούν τελείως. Θα ήθελα λοιπόν τη συμβουλή σας σαν οικονομολόγος που είστε να μας δώσετε έναν οδηγό για το πως μπορούμε να προστατευτούμε έστω και θεωρητικά με βάση τις πιθανότητες αν δεν υπάρχουν σίγουρες λύσεις από ένα ενδεχομένως κάποιο μελλοντικό κούρεμα καταθέσεων ή αν γυρίσουμε στη δραχμή. 

Τί επιλογές έχουμε; Για παράδειγμα αν κάποιος έχει αμοιβαία που εκδότης είναι ελληνική τράπεζα ή ξένης εταιρείας προστατεύεται από δραχμή ή κούρεμα; Αν έχει χρήματα σε δολάρια σε ελληνική τράπεζα τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση; Αν έχει καταθετικό λογαριασμό στην Αγγλία  (σε ευρώ - λίρες-δολάρια) μέσω π.χ HSBC ας πούμε ενδεικτικά που έχει θυγατρικές στην Ελλάδα έχει κίνδυνο σε αυτήν την περίπτωση; Τα αμοιβαία κεφάλαια  διαθεσίμων κουρεύονται – δραχμοποιούνται; Αν τα χρήματα του τα έχει κάποιος σε ξένη χρηματιστηριακή στην Αμερική, τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση, μπορεί το ελληνικό κράτος να τα φορολογήσει με νόμο ή να τα πειράξει με κάποιον άλλον τρόπο; Αν τα κρατάει στο σπίτι του σε ενδεχόμενο δραχμής πρέπει να τα σφραγίσει ή γλυτώνει την υποτίμηση;

Όλα αυτά είναι ερωτήματα που οι απλοί άνθρωποι δεν ξέρουν τι να κάνουν και χρειάζεται κάποιος ειδικός οικονομολόγος σαν κι εσάς για να μας καθοδηγήσει αν βέβαια υπάρχουν λύσεις σε αυτά τα προβλήματα - ερωτήματα που σας ανάφερα.

Ευχαριστώ 

Απάντηση: Κατάθεση στο εξωτερικό ή επενδυτικό χαρτοφυλάκιο στο εξωτερικό με θεματοφύλακα στο εξωτερικό είναι οι καταστάσεις που αντιμετωπίζουν τον μικρότερο κίνδυνο από ενδεχόμενο "κουρέματος".

Αν δεν τόχετε κάνει ήδη τώρα με capital controls είναι δύσκολο να το κάνετε.

Σε περίπτωση αλλαγής νομίσματος όλα τα αξιόγραφα θα μετατραπούν στο νέο νόμισμα, το οποίο είναι βέβαιο πως θα υποτιμηθεί. Τα αξιόγραφα όμως που είναι επενδυμένα σε μετοχές ή άλλα περιουσιακά στοιχεία δεν είναι βέβαιο πως θα υποτιμηθούν καθώς οι τιμές των μετοχών, των ακινήτων κλπ θα προσαρμοστούν ανάλογα με τα δεδομένα της οικονομίας την επόμενη μέρα ή το διεθνή ανταγωνισμό.

Κώστας Στούπας 

kostas.stoupas@capital.gr