Η κεντροδεξιά Νέα Δημοκρατία και η μεγάλη ευκαιρία για "επιστροφή"

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου

Το πιο σημαντικό από τις εκλογές στη Νέα Δημοκρατία είναι η συμμετοχή των πολιτών. Η οποία ιδιαίτερα μετά από όσα προηγήθηκαν, μπορεί να χαρακτηριστεί εντυπωσιακή. Ίσως η αθρόα συμμετοχή να είναι πιο σημαντική αναλογικά αλλά και σημειολογικά και από την προσέλευση των ψηφοφόρων του κόμματος στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές.

Και ο κόσμος που κινητοποιήθηκε σε μία δύσκολη ημέρα, παραμονές εορτών με ανοιχτά καταστήματα, στέλνει ένα διπλό μήνυμα και προς το εσωτερικό της παράταξης αλλά και προς την κυβέρνηση. Ότι η Νέα Δημοκρατία πρέπει επιτέλους να γίνει σοβαρή και πιεστική αξιωματική αντιπολίτευση, να βάλει φραγμό στην ασυδοσία μίας κυβέρνησης που "παίζει μπάλα μόνη της" χωρίς αντίπαλο.

Από εκεί και πέρα βέβαια εξάγονται πολλά συμπεράσματα με βάση τα αποτελέσματα όπως τελικά διαμορφώθηκαν. Αρχικά, η επικράτηση του κυρίου Μεϊμαράκη δείχνει ότι ο κορμός των ψηφοφόρων της ΝΔ εκτιμούν ότι είναι ο υποψήφιος αρχηγός που μπορεί να διασφαλίσει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον την ενότητα του κόμματος. Ένα άλλο ακόμα πιο σημαντικό συμπέρασμα είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ενεργών ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας αυτοπροσδιορίζεται ιδεολογικά στον κεντροδεξιό χώρο και όχι στην παραδοσιακή, λαϊκή δεξιά.

Γι' αυτό και πριμοδοτήθηκε στη δεύτερη θέση, μετά τον μετριοπαθή Μεϊμαράκη ο πιο κεντρώου προφίλ Κυριάκος Μητσοτάκης, έναντι ενός πιο κλασσικού δεξιού όπως δείχνει να είναι ο κ. Τζιτζικώστας  αν και ο ίδιος απέφυγε να δώσει οποιοδήποτε στίγμα. Επίσης δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο ότι ο κ. Μητσοτάκης έχει ένα σαφώς πιο ευρωπαϊκό προφίλ από τον κ. Τζιτζικώστα και πιθανότατα εκτιμάται ως πολύ καταλληλότερος "για να κάνει τη δουλειά". Πιθανότατα πάντως το πιο σημαντικό εύρημα του πρώτου γύρου είναι ακριβώς αυτό. Ότι η ιδεολογική μάχη κρίθηκε. Και κρίθηκε προς την κατεύθυνση που μπορεί να δώσει ευρύτερες πολιτικές συναινέσεις και συνεργασίες.

Και κρίθηκε ξεκάθαρα. Και πιθανότατα θα κριθεί οριστικά και στο Συνέδριο που θα ακολουθήσει  όσο και αν αυτό μπορεί να οδηγήσει ορισμένα ακραία δεξιά στοιχεία στην έξοδο. Βεβαίως, το γεγονός ότι στην πρώτη θέση βρέθηκε ο "παλιός" Βαγγέλης Μεϊμαράκης και όχι ένας εκ των εκπροσώπων του "καινούργιου" δείχνει και ότι ένα μεγάλο μέρος των Νεοδημοκρατών εκτιμά ότι ουδείς εκ των νέων υποψηφίων έχει τη στόφα του ηγέτη και μπορεί να δώσει την απαιτούμενη ορμή στην παράταξη...

Επίσης δείχνει ότι το κόμμα εξακολουθεί να είναι σε έναν μεγάλο βαθμό... Καραμανλικό και σε καμία περίπτωση... Σαμαρικό. Από τη Ραφήνα είχε καταγραφεί σαφώς η στήριξη στον κ. Μεϊμαράκη. Ενώ από την άλλη πλευρά η υποστήριξη -ποικιλοτρόπως- του κ. Τζιτζικώστα από το περιβάλλον και τους συνεργάτες του κ. Σαμαρά ήταν εμφανής.

Τι θα γίνει από εδώ και πέρα; Η Νέα Δημοκρατία έχει μία μεγάλη ευκαιρία. Όχι τόσο γιατί θα έχει νέο αρχηγό, αλλά γιατί επιτεύχθηκε μία εντυπωσιακή προσέλευση στις εσωκομματικές της διαδικασίες. Αυτή είναι και η πολιτική προίκα του νέου αρχηγού. Και αυτό θα του δώσει τη δυναμική της εκκίνησης για να "χτυπήσει" πολιτικά τον κ. Τσίπρα ο οποίος προφανώς δεν ανέμενε σε καμία περίπτωση αυτή την προσέλευση. Είναι βέβαιο ότι στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν αιφνιδιαστεί από την "επιστροφή" της ΝΔ. Εδώ αιφνιδιάστηκαν οι ίδιοι οι υποψήφιοι...

Το αν θα μπορέσει βέβαια  να αξιοποιήσει την ευκαιρία αυτή, είναι άλλο ζήτημα. Άλλωστε το θέμα είναι κατά πόσο ο αρχηγός της ΝΔ θα κατορθώσει να κινητοποιήσει και ευρύτερες δυνάμεις στην κοινωνία. Και για να γίνει αυτό δεν αρκεί φυσικά μόνο ούτε το πιο κεντρώο προφίλ, ούτε η σημαντική έστω πολιτική προίκα της αφύπνισης του κόσμου. Πρέπει και να μπορέσει να τον κρατήσει ξύπνιο...

dimitris.papakonstantinou@capital.gr